Benim başından beri önerim. CHP'nin adayı Kılıçdaroğlu, MHP'nin adayı Bahçeli, AK Parti'nin adayı da Erdoğan olmalı.

Türkiye, Kürt sorununda olduğu gibi, Ermeni sorununda da diyalog ve yüzleşme adına, büyük bir adım atıyor.

Böylesine büyük bir değişimin psikolojik tahribatlar getirmesi kaçınılmaz. Eski yönetici sınıflar ve onların çocukları değişim karşısında zorlanıyor.

Fethullah Hoca, 'büyük zat' diye tanımladığı bir siyasetçiyi yatakta basılmaktan kurtardığını bir video açıklamasıyla gündeme getirdi.

Cemaatin siyaset alanında bir aktör olduğu açık. Ancak bir siyasi partisi yok.

Raporu veren, sızdıran neyi hedefliyor? Belli ki bir hesaplaşma içindeler ve kafa kaldırıyorlar.

Bir oraya bir buraya savrulan bir siyasetle ve 'eski oyun kuralları'yla, günümüz toplumunun beklentilerine yaklaşılamaz.

Leyla Zana'nın BDP ve PKK'ya ilişkin eleştirel değerlendirmeleri, Kürt cephesindeki 'resmi' görüşlerin epeyce dışında.

Geldiği siyasi deneyim ve gelenek dikkate alındığında Zana'nın çıkışı ciddi bir ağırlığa işaret ediyor.

Kürtler, kendilerini silahsız olarak ifade edebilecekleri meşru zeminleri uzun mücadelelerin sonucunda elde ettiler. Bu zeminlerin sağlamlığına ilişkin kaygı ve eleştileri elbette haklı.

Müslümanların din adına yapılan saldırganlıklar konusunda daha duyarlı olmalarını, geleneksel zihniyetin kalıplarını aşmalarını bekliyoruz. '

Toplumun bir kesimini zararlı gören, kamplaşmayı kışkırtan Nur Serter'lerle CHP'nin nereye kadar gidebileceği üzerine uzun uzun konuşmaya gerek yok.

Geçmişte çok acısını çektiğimiz 'operasyon' dalgalarının, şimdi 'darbeciliğin tasfiyesi' gibi haklı bir temele oturması, yaşanan ciddi haksızlıkları ikincilleştiremez.

Kılıçdaroğlu ve arkadaşlarının elindeki fırsat, ülkemizin geleceği açısından hâlâ bir anlam ifade ediyor.

Kılıçdaroğlu değişen Türkiye'nin ihtiyaçlarına uygun yeni bir atılımın yükselen aktörlerinden biri olma şansını kullanabilir mi?

Memleketin neredeyse her temel sorununu polis-yargı müdahalesiyle çözme iddiasıyla öne çıkan, 'operasyoncu yaklaşım' etkinliğini sürdürüyor.

Mezarları belirsiz ölüler, bize kanlı yakın tarihimizi hatırlatmaya devam ediyor. Artık bu ‘yüzsüz’lüğe son vermenin zamanı gelmedi mi?

Bir şeyi dönüştürmekle o şeye dönüşmek arasında ince bir çizgi vardır. Tarihi bu açıdan incelemekte yarar var...