Hastanedeki kızlarını saçlarından tanıdılar
Suruç’ta kullanılmayan ambarların, dükkanların çoğunda Kobani’den kaçan Suriyeli Kürtler kalıyor.
Dört duvar arasına sıkışan kalabalık Abdül ailesinin on birinci çocukları da işte böyle bir ambarda dünyaya geldi.
Gazete kağıtlarıyla kaplı camların içinde, çıplak duvarlarına üç beş kıyafetlerini astıkları bu geçici yuvalarında doğan bebeklerine Kürtçe’de ‘evsiz’ anlamına gelen Bewar adını verdiler.
Hacer Abdül, dokuz çocuğu ve karnında Bewar’la Suruç'a geleli yaklaşık 20 gün olmuş.
Hacer’in bir de 16 yaşında kızı var. "Çok cesur, IŞİD’in aylar süren zulmünden hiç korkmayan bir kız".
Ama Hacer, 16 yaşındaki kızı Hennan’dan IŞİD'e karşı kadınlardan oluşan halk savunma gücü YPJ'ye katıldığından beri, yani 3 aydır haber alamamış. Ta ki... Doğum sancısı başlayıp Suruç Devlet Hastanesi’ne kaldırılana kadar.
'Hissetmiştim'
“Yalancı sancıymış, ben doğum yapacağımı sanıyordum. Hemen hastaneye götürdüler, serum taktılar. Çok yaralı vardı. Kalabalıktı. İçimde onu göreceğime dair bir his vardı. Herkesi kapıdan sokuyorlardı. Biri de sedye üzerinde asansörle çıkarıldı. Uzaktan, sadece sedyeden sarkan sarı saçları gördüm.”
“Etrafı çok kalabalıktı, ama kokusu içime girdi. Kokusundan benim kızım olduğunu hissettim. Hemen serumu attım, bakmak için ona doğru gidiyordum. Tam o sırada o da beni gördü... ‘Anneee (Mammaa)’ diye bağırdı. Çok ağladım, çok ağladık.”
Hacer’i önce yaralı kızının yanına yaklaştırmamışlar. Yaklaşık bir saat sonra, ikisini görüştürmek için Hacer’i kızının tedavi gördüğü odaya götürmüşler. O anı, “Ben çok ağladım... Hep öptüm onu, kokusunu içime çektim, başka ne diyebilirim. O da çok ağladı. Gözlerinden çok yaş düştü...” diye anlatıyor.
