Nuri Pakdil’in tüm mektupları kitap oldu

Fikir adamı-edebiyatçı figürünün yaşayan büyük örneği Nuri Pakdil’in dergici ve yayıncı olarak aktif olduğu yıllarda yazdığı mektuplar derlendi.

Hece Dergisi’nin çabasıyla gerçekleştirilen bu kapsamlı çalışmada Pakdil’in sanata, siyasete, İslam’a İstanbul’dan Paris’e çok geniş konularda fikirlerine rastlamak mümkün. Yazarın çevresi, görüşlerini bulduğumuz bu 3 ciltte mektuplaştığı isimlerden Cemal Şakar, Tufan Koç ve Ali Ulvi Temel’e sorduk. 

YAZMAKTA ONUN ÜZERİNE KİMSE YOK

TURAN KOÇ: Benim Nuri Pakdil’e yazdığım mektuplar onu tanıdıktan, hatta bir yerde onun ideolojik duruşunu ve sesini sevdikten sonra yazılmış yazılardır; dolayısıyla bunları hem bir selamlaşma hem de bir durum değerlendirmesinin, nerede durduğumuza/bulunduğumuza ilişkin algı ya da kavrayışın teyidi olan belgeler olarak görüyorum.

Kaldı ki şu anda gündemde olan, daha doğrusu olması gereken Nuri Pakdil’in mektupları. Nuri Pakdil’in mektuplarıyla yeni bir akım gelirdi. Doğrusu, hiç istemediğim halde, Nuri Pakdil’den mekân olarak uzakta geçirilmiş günlerim de oldu. Öyle zamanlarda mektupla Nuri ağabeye seslenmenin ayrı bir yeri vardı.

Hele hele, mektup ondan gelmişse bunun anlamı çok daha derin olurdu. Mektup yazmada, öyle sanıyorum ki onun üstüne yoktur. Bugünlerde telefonla gönderdiği devrimci mesajlarını da mektuplarının hizasında bir yerlere koymak gerektiğine inanıyorum. 

PAKDİL PROJESİNİ TAMAMLADI

ALİ ULVİ TEMEL: Mektupların benim için iki yanı var. 1974-1981 yılları arasında Edebiyat Dergisi’nde Nuri Pakdil’in yanında bulundum. 1975-1980 arasındaysa onun çok yakınında durdum. O yüzden Nuri Pakdil’in mektup yazma konusundaki tutumunu, titizliğini biliyorum. O, bir yazıya gösterdiği titizliği, seçiciliği, mükemmeliyetçiliği mektuplarına da gösterir. Yayımlanan mektupların arasında bana yazılanlar var. Yazıldığı günlerde bana gösterip, okuttuğu birkaç mektup var, bu konudaki tutumunu yakından biliyorum. Mektuplar Pakdil portresinin zihinlerinde tamamlanmasına katkı sağlamıştır. Mektuplarla okuyanların da bunu hissettiğini sanıyorum.  
  
DAVANIN KAYNAĞI EDEBİYAT

CEMAL ŞAKAR: Pakdil, bütün edebiyat eylemini öncelikle bir dava olarak konumlandırmış birisidir. Edebiyat, bu davanın enstrümanlarındandır. O, ideolojik bir tavrı hep sürdürmüş ve çevresindekilerin bilincini keskinleştirmek için sürekli olarak onlarla iletişim halinde olmuştur. Mektuplara bakıldığında, sözünü ettiğimiz bilinci diri tutma ve keskinleştirme çabalarının yoğunluğu hemen göze çarpacaktır. Mektuplar ve söyleşiler sanatçıların dünya görüşlerini, sanat anlayışlarını, öfkelerini ve sevinçlerini anlamak konusunda en önemli kaynaklardandır.