Eski radyo merakı koleksiyona dönüştü

ALİ RIZA AKKIR - Muğla'nın Fethiye ilçesinde yaşayan Aziz Çetinkaya, 37 yılda topladığı 100 radyoyu iş yerinde oluşturduğu salonda sergiliyor.

İlçe merkezinde mobilya satışı yapan ve çocukluğundan beri eski radyolara merak duyan Çetinkaya (63), topladığı radyoları iş yerinin 3. ve 4. katında "Redyo Huzurevi" adı verdiği salonda sergilemeye başladı. Çetinkaya'nın koleksiyonunda 1940'lı yıllarda üretilen lambalı, çantalı, ahşap kasalı ve masa üstü nostaljik radyolar da bulunuyor.

Sergi salonunu gezmeye gelenlere radyoların hikayelerini anlatan Çetinkaya, AA muhabirine yaptığı açıklamada, babasının 5-6 yaşlarındayken evlerine aldığı radyoyu çok sevdiğini, daha sonra radyonun başka birine verildiğini anlattı.

O yıllardan itibaren radyo merakının başladığını belirten Çetinkaya, ilk radyosunu 1980'de İzmir'deki bir bit pazarından aldığını ifade etti.

Çetinkaya, "Kocaman bir radyoydu. İlk radyomun ardından gittiğim yerlerde eski radyoları toplamaya başladım ve şimdi 100'e yakın radyom var. 4 yıldır radyoları iş yerimde sergiliyorum. Bu radyoları meraklılarının görmeleri ve nostaljik zaman geçirmeleri için sergiliyorum." dedi.

- 60-70 yıllık radyolar var

Çetinkaya, yeni neslin cep telefonu ve tabletle uğraşmaktan radyoların kıymetini bilmediğini, orta yaş ve üstü kişiler için ise radyonun çok şey ifade ettiğini dile getirdi.

Koleksiyonundaki 100 radyo arasında 60-70 yıllık olanların da bulunduğunu anlatan Çetinkaya, şunları dile getirdi:

"İş yerimde 'Radyo Huzurevi' adı altında sergi salonumu tanzim ettim. Toplamak biraz zor oldu. Çok sevdiğim için alırken fiyatını da gözümde büyütmedim. Zaten çok büyük rakamlar da olmadı. En pahalısını bin liraya aldım. 20, 30, 50 liraya aldıklarım da oldu. Eski tahta kasa, yaşlı radyoları bulmak çok zor. Siz istekli ve arzuluysanız bir şekilde buluyorsunuz. Her gittiğim şehirde arka sokakları, eskicileri, bit pazarlarını ve hurdacıları gezdim. Derken radyoları bir araya getirdim."

- "Eski günlerime gidiyorum"

Çetinkaya, babasının yıllar önce evlerine aldığı radyonun benzerini bulduğunu ve onu gözü gibi koruduğunu anlatarak, şöyle dedi:

"Zaman ilerliyor ve hiçbir güç kimseyi geçmişe götüremez. Burada eski günlerime gidiyorum. Hiç görmediğiniz insanları, sesini duyarak hayal ediyorsunuz. Ona hayalinizde bir kimlik veriyorsunuz. Bu hayal dünyasında sınırsız bir zenginlik. Bazen gece bile kalkıp geliyorum ve onlarla konuşuyorum. Çünkü onlar ses veriyorlar."