Cep telefonu kullanmak günah mı?

Mehmet Şevket Eygi'nin köşe yazısı

Cep Telefonu Günah mıdır?

CEP telefonu zararlı mıdır? Bu soruya iki açıdan cevap aranabilir. Dinî açıdan, din dışı açıdan.

Önce dinî açıdan zararlarını, mefsedetlerini, kötü taraflarını düşünelim:

* Birinci zarar: Bir manyaklık, bir ibtilâ (zararlı alışkanlık), bir hastalık, bir tutku haline geldiği vakit kişiyi Allah’ı anmaktan, ahireti düşünmekten, ebedî mutluluğu için çalışmaktan alıkoyar. Bundan büyük gaflet, günah, zarar olamaz.

* İkinci zarar: İnsanın saatleri, günleri, ayları, yılları sayılıdır. Ömrümüzün üçte biri uykuya gidiyor... Geri kalan üçte ikiyi de büyük ölçüde cep telefonu konuşmalarına harcarsak, ömür sermayemizi yele vermiş, ziyan etmiş, iflasa gitmiş oluruz.

* Üçüncü zarar: Dinimiz içki, sigara, uyuşturucu gibi zararlı maddelere karşıdır. Cep telefonu bir ihtiyaç olmaktan çıkar da bir tutku, bir zararlı alışkanlık haline gelirse elbette iyi bir şey olmaktan çıkar, muzırlar (zararlılar) ve fesatlı şeyler listesine dahil olur. İnsanın varlığını devam ettirmesi için yemek yemesi, gıda ve içecek tüketmesi gerekir. Bunun sınırı nedir? Yeterli miktardır. Kişi haddinden fazla yemek yerse sağlığı bozulur, israf etmiş olur. İsraf ise dinen haramdır. İslâm ahlâkı, doyduktan sonra yemeyi haram kabul eder. Önünüzde bir sofra var. Çeşit çeşit yemekler, tatlılar, içecekler. Hepsi de helal şekilde elde edilmiş ve yenmesi helal şeyler. Siz doyduktan sonra tıkınmaya devam ederseniz haram işlemiş olursunuz. Çünkü Kur’an-ı azimüşşanın “Yiyiniz içiniz, lakin israf etmeyiniz” emrini çiğnemiş olursunuz.

* Dördüncü zarar: Din dışı ilim dünyası cep telefonunun hem fizikî, hem de aklî-ruhî sağlığa zarar verdiğini söylüyor. Bu cihaz henüz yeni olduğu için neticeler kesinleşmiş değildir. Vücuda çok yakın olmayacak... Normal bir ihtiyaç olmaktan çıkıp bir cinnet halini almayacak... Kalbe zararlı... Beyne zararlı... Vücuttaki elektromanyetik akımları altüst ediyor... Din, bu gibi zararları ve tehlikeleri olan şeylerin dikkatle, ihtiyatla, ölçülü bir şekilde kullanılmasını istemez mi?

Gelelim, cep telefonunun din dışı zararlarına:

* Birincisi: Bizde cep telefonu halkın bir kısmı için gerekli, faydalı, zaruri bir ihtiyaç olmaktan çıkmış; bir fetiş, bir statü, bir gösteriş haline gelmiştir. İçmeye ayranı olmayan işsiz veya çok fakir vatandaşlar bile borç harç en pahalısından alıyorlar. Bir kişinin cep telefonuna 500 veya 1000 lira vermesi fazla önemli değildir. Önemli olan bir halkın 10 veya 20 yıl içinde cep telefonuna on veya yüz milyarlarca dolar vermiş olmasıdır. Bizde otomobil de böyle bir tutku, ibtila, fetiş, statü haline gelmiştir. Akıl, ilim, mantık, sağduyu, vicdan bu konuda ne der? İsrafı, aşırı harcamayı, gösterişi beğenir ve teşvik eder mi? Elbette etmez.

* İkincisi: Şimdi öyle mi bilmiyorum, bir ara anneler babalar okula giden 10 yaşındaki küçük çocuklarına cep telefonu veriyor. “Tuncer okula gider gitmez hemen ara...’’ diyorlardı. Dershanelerde doğru dürüst eğitim çalışmaları yapılamıyordu. Böyle bir şey akla ve ilme uygun mudur?

Cep telefonu bir ihtiyaç mıdır? Bu konuyu tartışmak istemem. Benim yok ama gereken kimseler için ihtiyaç olduğunu kabul ediyorum. İhtiyaçlar, ne kadar gerekiyorsa o kadar kullanılmalıdır, 150 liralık bir cep telefonu ile işini halledebilecek bir vatandaşın, sırf hava atmak, statü sergilemek, manyaklık, fetiş için 500 liralık telefon alması israftır, ayıptır, ahlâksızlıktır.

İslâm dininin kötülediği şeylerden biri de gaflettir. Bir Müslüman dinî konulara önem vermiyor, aklını fikrini cep telefonu, otomobil gibi şeylere takıyorsa o gafil bir Müslümandır ve onu uyarmak gerekir.

Binaenaleyh cep telefonunun kötülüğü, zararı bizzat kendisinde değil, kullanış şeklindedir. Gaflete, Allah’ı unutmaya, dinî vazifelerini ihmale, ahireti unutmaya sebebiyet veriyor, ebedî yolculuk için azık toplamaya, ilim öğrenmeye mani oluyorsa elbette zararlıdır.

“Bazıları cep telefonu ekmek bıçağı gibidir. Ekmek ve meyve kesmeye yaradığı gibi adam öldürmek için de kullanılabilir...” diyor. Eyvallah ama bir adam ekmek, et, sebze, meyve bıçağını, gerekenden fazla bir şekilde kullanırsa, teşhir ederse, sokakta yürürken veya tramvayda otururken, otomobil kullanırken patates soyarsa elbette normal bir şey yapmış olmaz.

Cep telefonu ahlâk, edep, terbiye, görgü bakımından da bir yığın olumsuz ve çirkin davranışa sebebiyet veriyor:

Adam birinden randevu alıyor, gidiyor ve zır zır çalan cep telefonu ile konuşuyor. Tramvayda, otobüste, vapurda, banliyö treninde, yanındakilerin kafasını şişirecek şekilde konuşup duruyor.

Yasak ve tehlikeli olduğu halde uçaklarda bile ille de konuşmak isteyenlere rastlanıyor.

Otomobil kullanırken konuşuyor, hattâ mesaj yazıyor.

Netice: Cep telefonunun dinen, ilmen, bilgelik bakımından, ruh ve akıl sağlığı açısından, fizikî sağlık bakımından, ahlâka ve edebe aykırı durumlara düşürmesi bakımından çok sakıncaları vardır. Aklı başında bir vatandaş bu aletin bağımlısı olmaz, cep telefonunu fetiş haline getirmez, ne kadar gerekiyorsa o kadar kullanır. Hele sokaklarda, toplu nakil vasıtalarında, direksiyon başında kesinlikle onunla konuşmaz.

Misafirliğe giden terbiyeli bir insan, kapıdan girerken cep telefonunu kapatır. Misafirlikte izinsiz cep telefonu ile konuşmak büyük ayıptır. İzin istemek bile ayıptır.

Ben bir adamın kemal ve medeniyet derecesini cep telefonuna bakarak değerlendiririm. Kaç lira vermiş, nasıl konuşuyor, bir lüzum ve ihtiyaç için mi, yoksa bir fetiş, gösteriş, tutku mu?

İnançlı kişilere söylüyorum: Yarın insan, Ulu Mahkemede dünyada vaktini nasıl harcadığından da sorulacaktır.

Şeytan bir çok kişiyi cep telefonu maskarası etmiştir!...

(milligazete)