Geçen akşam TRT ekranlarında dün ile bugünü birbirine bağlamak, 15 Temmuz’da vatanını işgalden kurtaran bu yüce millete nasıl bir geçmişe sahip olduğunu hatırlatmak maksadıyla hazırlanan filmler serisine bir yenisi eklendi.

Mehmetçik, Kut’ül Amare.

Film, ilk bölümünden itibaren reyting sıralamasında birinci olmayı başardı. Bu durum, halkımızın bu tür hem manevi tarafımızı anlatan hem de başarılı yapımları nasıl özlediğini de gösteriyor.

Filmde tarihimizde hiç bilinmeyen bir hakikati, yakın tarih hafızamızın baş köşesine oturmayı hak eden bir unutulmuş destansı bir birliği yani muhteşem “Osmancık Taburunu” bize hatırlatması da muhteşem oldu. Filmden hemen sonra herkes birbirine aynı soruyu sormaya başladı;

Bu Osmancık Taburu da ne? Ve kim kurdu?

Bana da yüzlerce kişi tarafından sorulan bu sorunun cevabını vermeyi burada uygun buldum.

Dillere destan Osmancık Taburu, Irak'ı işgal eden İngilizlere karşı oluşturulan fedai grubuna verilen isimdir. Kasım 1914’te 1. Dünya Savaşı başladığında 14 Kasım 1914’te Cihat fermanı ile bütün Müslümanlar cihada katılmak üzere halifenin sancağı altına davet edilmişti. Cihat fermanına muhatap olan Rumeli ve Kafkasya Müslümanlarından halifenin ordusuna katılmak üzere çeşitli yollarla evinden kalkıp gelmiş gönüllü mücahitler İstanbul’da toplanmaktaydı.

Aralık 1914’te İstanbul’da önemli bir sayıya ulaşan gönüllü mücahitlerin bir kısmı birliklere dağıtılarak silah altına alınmıştı. Tam bu sıralarda Teşkilat-ı Mahsusa’nın başkanı olan Süleyman Askeri Bey, bu gönüllülerden özel görevlerde kullanılmak üzere “özel birlikler” kurmaya karar verdi. Süleyman Askeri Bey, 1911 yılında Trablusgarp’ta, 1912-13’te Balkan Savaşı’nda edindiği tecrübelerden, bu gibi özel kuvvetlerin düşman cephe gerisinde keşifler, baskınlar ve gayr-i nizami harpler yaparak önemli hizmetler ifa ettiğini bilmekteydi. 1. Dünya Savaşı başında Rumeli ve Kafkasya’dan gelen gönüllüler ile bilhassa Kocaeli ve Sakarya bölgesinden gelen gönüllülerden seçme “özel birlikler” kurulması fikri Enver Paşa tarafından da uygun görülünce, her ordu için bir tabur kurulmasına karar verilmişti.

Kurulacak özel birlikleri bir isim verilmesi gerekiyordu. Konulacak ismin, kurulan özel birliklerin ruhunu yansıtacak, tarihi, kültürel sembol bir isim olması isteniyordu. Rivayete göre bu isim arayışı içerisinde danışılan kişilerden Ömer Seyfettin, Aka Gündüz ve Ziya Gökalp’in kendi aralarında ittifak edip önerdikleri OSMANCIK adı kabul edildi. Enver Paşa ve Süleyman Askeri Bey, Osmancık Taburlarından her ordu bünyesinde birer tane kurulmasını istiyordu. Ancak savaş boyunca yalnız iki tabur kurulabildi. İşte 1914 yılı Aralık ayında kurulan ilk  “Osmancık Taburu” aslında bu tarihte başlamış olan Sarıkamış Harekâtı kapsamında Kafkasya’da Rus ordusunun gerisinde Müslüman ahalinin yaşadığı bölgelerde faaliyet göstermek üzere kullanılacaktı.

Süleyman Askeri Bey, Irak’a giderken son derece güvendiği subayların idaresinde, cesur ve fedakâr gönüllülerden oluşan Osmancık Taburu’nu da yanında götürdü. Osmancık Taburu’nun komutanı olan Yüzbaşı Cemil Bey, Trablusgarp ve Balkan savaşlarında daima Süleyman Askeri’nin yanında bulunmuş olan bir subaydı. Cemil Bey ve taburdaki subayların çoğu Teşkilat-ı Mahsusa’nın mensuplarından oluşmaktaydı. Taburdaki gönüllü mücahitler de canlarını hiç düşünmeden din ve vatan uğruna feda etmekten asla sakınmayacak yiğitlerden kuruluydu. Osmancık Taburu’nda her biri ortalama 100 erden oluşan altı bölükte toplam 600-650 asker vardı.

Süleyman Askeri Bey’le birlikte Irak cephesine giden Osmancık Taburu’nun ayağının

tozu ile girdiği ilk muharebe 20 Ocak 1915’teki Rota Muharebesiydi. Süleyman Askeri Bey, 20 Ocak 1915’te Rota’ya ilerlemiş olan İngiliz ordusuna taarruz etti. Rota muharebesinde Osmancık Taburu, tam bir kahramanlık destanı yazmıştı. Muharebenin en kritik safhasında İngiliz ordusuna hücum eden Osmancık Taburu, İngilizlerin paniğe kapılarak geri çekilmelerini sağlamıştı. Ama bu muvaffakiyet Osmancık Taburuna pahalıya mal olmuştu. Zira taburun sadece komutanı değil her şeyi olan Yüzbaşı Cemil Bey, taburunun başında hücuma kalkarken bir şarapnel parçasının isabet etmesiyle oracıkta şehit olmuştu.

Onun yerine geçen Doktor Yüzbaşı Sefer Bey de bir kurşunla ağır yaralanmış ve sonrasında da şehit düşmüştü. Muharebeyi yakından takip eden ve her yere yetişmeye çalışan Süleyman Askeri Bey ise cepheye çok yaklaştığı bir sırada iki bacağını birden delip geçen bir kurşunla yaralanmıştı. Rota Muharebesi kazanılmıştı, ancak Osmancık Taburu efradı bu galibiyetin sevincini yaşayamadı. Zira çok sevdikleri, kalpten bağlandıkları tabur komutanı Cemil Bey ve Doktor Yüzbaşı Sefer Bey’in şehit düşmesi, Teşkilat-ı Mahsusa başkanı ve Irak ordusu komutanı Süleyman Askeri’nin yaralanması taburdaki herkesi üzmüştü. Osmancık Taburu Rota Muharebesinden sonraki günlerde, yerinde hiç durmamış, sürekli olarak İngilizlerin bulunduğu bölgelere baskınlar düzenleyerek hırpalamış ama, birliği oluşturan askerlerin birine bile ölüme gitmek noktasında zerre tereddüt yoktu.

Süleyman Askeri Bey, büyük ümitlerle geldiği Irak cephesinde bu şekilde mağlup olarak hedeflerine ulaşamamanın psikolojik çöküntüsü içinde bindirildiği arabada canına kıydı. Osmancık Taburu, Şuayyibe Muharebesi’ne katılmıştı. İngilizlere karşı amansız bir mücadele sergileyen tabur, ordunun genel olarak bozulup geri çekilmesine kadar karşılarındaki İngiliz kuvvetlerine kök söktürmüş, bu uğurda kendini feda edilmişti. Şuayyibe Muharebesi sonunda Osmancık Taburu 255 şehit 275 yaralı vererek neredeyse mevcudunun tamamını kaybetmişti. Bu muharebeden sonra efradı kalmayan tabur lağvedilmiş, Osmancık Taburu, fedailik vazifesini tam manasıyla yerine getirerek Irak cephesindeki vazifesine son vermişti.

Başları kumandanlar tek tek şehit oluyor, taburun sayısı her an azalıyor fakat bugünün “Özel Harekat Komandoları” olan o günü Osmancık taburu, memleketin nerede başı dara girdiyse orada savaştı ve yiğitler gibi şehit oldu[1].

Süleyman Askeri Bey’in kurduğu, devletin sahip çıktığı ve memleketin en gözü pek delikanlılarından oluşan Osmancık taburu tarihe, gönlümüze ve memleketin kara toprağı altına anlı şanlı bir şekilde, aslanlar gibi yerleşti.

Ruhları şâd, mekânları cennet, komşuları Resulullah olsun.

Osmancık Taburunu kuran Süleyman Askeri Bey

[1] Reşat İleri – 1954 Kahramanlar Dergisi, 2- Hamza Osman Erkan, Bir Avuç Kahraman, İnkılap Kitabevi, İstanbul 1946, 3- http://www.sonhaberler.com/tarih-ve-arkeoloji/osmancik-taburu-nedir-ne-zaman-neden-kurulmustur-h562651.html