Asker-sivil bürokratın, Köy Enstitüsü kökenli yarı aydınların, halkçı geçinen seçkinlerin savunduğu bazı “biçimsel ve totaliter düzenlemeler” Türkiye’de uzun yıllar “solculuk” sayıldı. 

Hâlâ öyle sayılıyor.

Hazin olan tarafı şu: Türk solu, “sol” dendiğinde akla gelen değerlerden uzak ve o değerlerden ödeşerek kendini gerçekleştirmeye çalışıyor. Çünkü siyaseti değerlerle değil, alışkanlıklarla ve verili argümanlarla (son zamanlarda da Pensilvanya’dan gelen tapelerle) yapıyor.

Daha açık söylemek gerekirse şu:

Sol, kendisine alan açan “resmî ideoloji”den (Kemalizm’den, Batıcılıktan, aydınlanmacılıktan, tutuculuktan) kopamadı. Bu nedenle, dünyayı kavramaktan uzak... Bu nedenle yeni bir şey söylemiyor. Bu nedenle, gele gele, İslamofobik ret çizgisine gelebildi ve bir milim ileri gidemiyor.

Hadi daha da açık konuşalım:

İktidara gelmek istiyorsanız, seçim kazanacaksınız kardeşim.

Seçim kazanmak için yapmanız gereken şey belli:

Halkı ikna edeceksiniz.

Klasik “ilerici-gerici” tanımlamasına dayalı değerlendirmeler, savunduğunuz arkaik Kemalist düşünceleri “sol” kılmıyor ve sizi “haklı” bir konuma yükseltmiyor. Haklı olmak için öncelikle “haklı” olmak gerekiyor; solcu olmak değil. Şu bayatlamış “gerici iktidar, ilerici muhalefet” söylemini de bırakın artık... Ayrıca kim neye göre ileri, kim neye göre geri?

Reformcu, kalkınmacı, özgürlükler alanını genişleten Menderes, Özal ve Erdoğan hükümetleri, sağ siyaset geleneğinden geldikleri için sağcı, gerici, tutucu, hatta faşizme yakın; bu hükümetlerin yapıp ettiklerine karşı “statüko çizgisini” savunan, özgürlükler alanının genişletilmesine karşı çıkan, bürokratik ve askeri vesayeti savunan CHP hükümetleri, sol siyaset geleneğinden geldiği için devrimci, ilerici, çağdaş, hatta faşizm karşıtı...

Bu mu?

Koray Çalışkan aklı böyle çalışıyor. Bundan kurtulun...

Murat Belge aklından da kurtulun...

Devamı için tıklayın >>>