Siyasi partiler iktidar olmak, kendi anlayış ve proğramlarına göre ülkeyi yönetmek için kurulur ve bunun için mücadele ederler.

Eğer bir parti artık bu işlevi yerine getiremiyorsa o ülke için yapacağı en üyü iş Hindunun mukaddes öküzü gibi yolları işgal etmek değil, efendice yoldan çekilmek, bu işi en iyi yapanlara ve yapacakların önünü aömaktır.

Bu kural her parti ve siyasi hareket için geçerli olduğu gibi gençlik, sosyal ve kültürel hareketler için de geçerlidir. Milliyetçi, vatansever, ulusalcı, Halkçı, İslamcı … kim olursa olsun dava adamlığı bunu gerektirir

‘’Az olsun benim olsun, laf olsun torba dolsun’’ mantığıyla kötürüm oluncaya veya ölünceye kadar liderlik koltuğunu terketmeyen insanların egoizmi eninde sonunda o hareketi bitirir. Hareket bitmese de birgün zaten toplum o hareketi oyun sahasının dışına atar.

Ne yazık ki başta İnönü, Demirel, Özal, Ecevit, Türkeş, Erbakan bu konuda arkalarında iyi bir gelenek bırakmadan gittiler. Bu yüzden daha ölmeden hareketleri de bir bir çöktü.

Millete hizmet etmeye dönük hareketlerin hepsi birer bayrak yarışından ibaret uzun soluklu maraton koşularıdır.Lider ve kişi merkezli hareketler o kişinin görevi yerine getiremeyecek duruma gelmesiyle biter.Belirli prensip ve kurallar üzerine kurulan ve yürüyen hareketler ise el değiştirerek daha uzun soluklu olurlar.

Türkiyedeki siyasi partiler geleneginde maalesef kendinden sonra işi omuzlayacak lider kadroları yetiştirmek gibi bir anlayışta yok. Bu bilinç olmadığı sürece bu kısır döngü geçmişte olduğu gibi devam ederek süreceğe benziyor.

Türkiyenin en eski partisi olması hasebiyle CHP kuruluşundan buyana  ya diktatörlerce yönetildi veya darbecilerin veyahut askeri vesayet dönemlerinin  gölgesinde ayakta kalabildi.

Özellikle çok partili döneme geçilince CHP hepten çuvalladı.Ya askerden, ya yargıdan veya derin devletten, bazen de dış güçlerden yardım ve destek alarak varlığını sürdürdü, ayakta kalabildi. CHP’nin içine düştiği en büyük kördöngü bu…

Gelişen dünyaya göre bir türlü kendini yenileyemedi. Batılıların taşaronu olmaktan bir türlü kurtulamadı. Yapıcı değil hep yıkıcı muhalefetin başını çekti.

Halkçıydı ama halkın değerlerine karşıydı, ilericiydi ama halkın( gericilerin) gerisinde kaldı, batıcıydı ama asla (Doğulu) olamadı. Bu topraklarda ve coğrafyada yerli olmaktan çok yabancıydı. Hala aynı kör döngüde şanzıman dağıtmış bir şekilde köklü bir tamir ve onarıma muhtaç olarak yürütülmeye çalışılıyor.

Büyük bir sorun olarak Türkiyenin yolu üzerinde kutsal bir inek gibi duruyor, sorun çıkarmaktan başka bir işe de yaramıyor.

CHP beyinleri yalama olmuş yaşlı, eğilmesi zor, batı kuklası bir kuşağın elinde milletin çok gerisinde hala nal toplamaya devam ediyor. Türkiyenin geleceği önünde en büyük engel olarak duruyor. Varlığı Türkiyenin geleceğine engel ve tehdit teşkil etmeye devam ediyor.

Siz ne yaparsanız yapın onların gözleri kapalı, kulakları sağır, hisleri dumura uğramış sanki bu ülkede değil de başka bir alemde yaşıyorlar. Bu millet içinde sadece ‘’Hayır’’, ‘’Yapamazsınız’’ diyen, anadan doğma bir muhalefet geleneğini sürdürüyorlar. Ortaya koydukları bir plan, proje, alternatif bir proğramları yok.Premeteus’un ‘’Avcı ve Kartal’’ hikayesinde olduğu gibi milletin sırtına saplanmış altı paslı ok.

Türkiyeye can pahası, kan pahası durmadan, duraksamadan yoluna devam etmesi gerekirken  yoldan nasıl çekilecek Hindunun, pardon Kemalistlerin bu mukaddes ineği?

Türkiye olarak ‘’Bir millet, bir devlet, bir vatan…’’ olmanın şuuruyla hareket ederek batı emperyalizmine ve onların CHP gibi yerli, NATO, AB, IMF gibi yabancı uşaklarına karşı kendi kurum ve kuruluşlarımızı kurarak, onlara karşı mücadelemizi hız kesmeden aralıksız sürdürerek tabii.

Onlar ne yaparsa yapsınlar şehit kanlarıyla sulanmış bu topraklar ve coğrafya CHP ve onun zihniyeti gibi batı uşaklarını asla kabul etmeyecektir.

Arif Altunbaş - Haber 7