Ancak böyle diyor olsalar da, bu herkesin içindeki bazılarının daha eşit ve bunların da kendileri olduğunu düşündüklerini biliriz onların. Demokrasiye yani halkın kendi kendisini yönetmesine güzellemeler yapıp, ardından da tercihlerini beğenmedikleri ve saygı duyamadıkları halkın cahil olup, mutlaka eğitilmesi gereğine vurgu  yapmanın başka bir anlamı yoktur çünkü. Bu, ‘halk bizim istediğimiz gibi düşünmek ve davranmak zorundadır’ demenin diğer bir yoludur. ‘Kullandığı oyun değerinin bir çobanınkiyle aynı oluşuna’ itiraz eden ve bunu da güya demokrasi adına yaptığını zannedenlerin mantık yapısı da aynıdır.

Eşitler arasında daha eşit olduklarını düşünenler, diğer daha eşitlerle birlikte, memleketteki bütün insanların hayatlarını nasıl yaşamaları  ya da yaşamamaları gerektiği hususunda söz sahibi olduklarına inanırlar. Halkın nasıl giyineceği, ne yiyip içeceği, hangi durumda nasıl davranacağını belirleme konusunda tartışılmaz bir şekilde hak ve yetkileri olduğuna da kesinlikle emindirler. Onlar aydınlanmış, aşmışlardır yani... Bu sebepledir ki, yapıp-ettikleri ya da düşündüklerini ölçme ve değerlendirme diye bir dertleri yoktur. Her şey, onlar nasıl istiyorlarsa öyle olmalıdır; onların yaptıkları ve düşündükleri doğrudur, iyidir ve yerindedir çünkü...

Kendilerine herkesle eşit oldukları söyleniyor olsa da, uygulamalar sebebiyle bu hususta ciddi tereddütler yaşayanlar, eşitliği hakim kılmanın anahtarını bulup kilidi açtılar bir gün. Halkın içinden, halk gibi düşünen ve tabii onlar gibi yaşayanlar ülkenin yönetimini ele aldılar böylelikle. O zaman, herkesten daha eşit olduklarına inanmış olanlar feryat figana başladılar. 

Bunlar vaktiyle demokrasi derlerdi, çağdaşlık derlerdi, laiklik derlerdi. Derler de derlerdi yani... Ancak kavramların içi artık evrensel manalarıyla doldurulduğunda,  bunları birilerinin bizim gözümüzü bağlamak için tam tersi manalarda kullandıkları ortaya çıktı. Böylelikle ‘bazılarına göre yorumlar’ rafa kaldırıldı ve ortaya çıktı ki; demokrasi demokrasidir, çağdaşlık çağdaşlık ve laiklik de laiklik.  

Bu durumda da marjinallik devreye sokuldu ve çoğunluğun istediklerinin kesinlikle geçerli olmaması, azınlıkların taleplerinin toplum hayatında belirleyici olması gerektiği şarkıları kapladı ortalığı. Bahaneleri de azınlıkların haklarının korunması idi. Bunun da ölçüsünü o kadar kaçırdılar ki, kahir ekseriyetin istediği her şeyi hayattan kovmaya kalkıştılar. Azınlıkların hakları korunsun diye çoğunluğun haklarını tamamen iptal etmek istiyorlardı belli ki. Bunun mümkün olmadığını biliyor olsalar da, pek umurlarında değildi. Gücün hala kendilerinde olduğunu sanıyorlardı çünkü… 

Bu kadar laftan sonra ne geleceğini merak ediyorsanız, yaşamakta olduğumuz ve anormal olduğunu rahatlıkla söyleyebileceğimiz bazı durumları değerlendirmeye katkı olduğu söylenebilir.

Halkın yüzde 52’sinin oylarıyla seçilmiş bir Cumhurbaşkanı var başımızda. Hükümetimiz de halkın yüzde 50’sinin oylarını almış. Küresel kırılganlıklara rağmen oldukça sağlıklı bir ekonomimiz var. Sağlık alanında adeta zirve yapmış hizmetler söz konusu. Hava, deniz ve karayolu ulaşımında ulaştığımız seviye muhteşem. Sosyal devletin ne olduğu konusunda da epey mesafe almış durumdayız. Dezavantajlı kesimler, daha önce rüyalarında bile göremedikleri hizmetlere kavuşmuş durumdalar..

Ama sürekli olarak yandık, bittik mahvolduk, uçuruma doğru gidiyoruz diyenler var. Ve bunlar, insanımızın teveccühünü kazanabilecek yolları denemeyi hiçbir zaman düşünmemiş oldukları için, nasıl olacağını bilmeseler de iktidarı sandık dışı yollarla devirme hayalleri kuruyorlar hemen her gün. 

Mesele ise şu: Başta Cumhurbaşkanımız ve Başbakanımız olmak üzere mevcut yöneticilerimiz gibi milletimiz de, diğer herkesten daha eşit olduklarını zanneden bu güruhu kaale almıyor ve arzu ettikleri gibi davranmıyor... Onlar da, yapabilecek başka bir şeyleri olmadığı için saçmalayıp duruyorlar işte...

ekremkiziltas@gmail.com

Haber7