Biliyorsunuz, biz yıllarca hep aynı sözleri dinledik. Lafla peynir gemileri yürütenleri gördük. İşkembe-i Kübra’dan sallayanları izledik…

Dinlerken hoşumuza giderdi elbette. Gururumuzu okşardı, manevi dünyamıza ve hayallerimize katkıda bulurdu. Ama hepsi bu kadar. Söyledik, konuştuk, atıp tuttuk, fakat gerisi bir türlü gelmedi.

Hani bir laf vardır, “Tehdidini ikaya muktedir olmak”diye... İşte püf noktası buydu! Gönlümüzden geçiyor, ama yapamıyorduk. Çünkü muktedir değildik!

Neler söylenmedi ki…

“Terörün belini kırdık” denildi.

Anarşinin canına okuduğumuz, çanına ot tıktığımız söylendi.

Kürsüye çıkıp, bütün sıkıntıları “silip süpürdüğümüzü” iddia edenlerle karşılaştık.

Hatta daha da ileri gidip, “Terörün kafasını kırdık” diyenlere bile rastladık.

Sonuç ise ortada:

Türkiye halen terörle mücadelesini sürdürüyor. Hem de öyle böyle değil, büyük bir mücadele yaşanıyor. Bu da geçmişte sadece tehdit ettiğimizi, ancak daha ileri giderek gereğini yapamadığımızı gösteriyor.

***

Biz bir dönem de “Irak’ın toprak bütünlüğü” diyorduk. Bunu, “kırmızı çizgimiz” olarak gösteriyorduk. Irak’ın bölünmesine asla izin vermeyeceğimizi söyleyerek, mangalda kül bırakmıyorduk.

Sonra, Irak fiilen bölündü. Kuzeyde bölgesel bir yönetim ortaya çıktı. Hiçbir engellemede bulunamadık. Üstelik, bunun tam tersini yaptık. Daha doğru bir ifade ile bir yandan bas bas bağırdık; diğer yandan söylediklerimizin tersini yaptırdılar bize.

Desteklediğimiz, bünyesine asker verdiğimiz Çekiç Güç, göz göre göre, göstere göstere Irak’ın bölünmesini sağladı. Biz de yardımcı olduk.

Çünkü…

Rahmetli Süleyman Demirel’in sık sık kullandığı ifade ile tehdidimizi ikaya muktedir değildik!

Maalesef, trajikomik bir durumdaydık. Çok konuşuyor, atıp tutuyor; ancak milli menfaatlerimizi bile koruyamıyorduk.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN