Bunlar alt tarafı "teknik" cilvelerdir halkın gözünde.

Halk o koltuklarda "iş yapacak adam" görmek ister, o kadar.
O adamların başında da güçlü bir adam tabii.
Bu güçlü kişinin teknik sıfatı başbakan da olabilir, cumhurbaşkanı da, kral da, padişah da.
Yeter ki halk kendisi seçsin!
Rejimin "şekli" çok önemli değildir, yeter ki "açık toplum" ilkesi korunsun ve "sandık" da temel çözüm mevkii olsun.
Bu açıdan başkanlık ya da yarı- başkanlık sistemi halkın bilinçaltı eğilimlerine daha uygundur ve de "tam mı yoksa yarım mı" olmuş, onun açısından pek de önemli değildir.
Yeter ki memleket iyiye gitsin...
İster tam ister yarım olsun, kurulacak yeni sisteme karşı çıkanlar aslında sisteme karşı çıkmıyorlar. Karşı çıktıkları, "Tayyip Erdoğan'ın kazanacağı bir başkanlık ya da yarı-başkanlık"tır!
Bunların o pek de akademik "parlamenter sistem" tutkuları falan, işin lagalugasıdır. "Kendi adamlarının" kazanabileceğine en küçük bir inançları olsa, çok da ses etmeyeceklerdir sistemin değişmesine...
Hani şöyle İnönü gibi bir diktatör de gelse tadından yiyemezler.
Ezkaza Ekmeleddin İhsanoğlu köşke çıksaydı (sahi ya, öyle bir adam vardı, hatırladınız mı?), bütün o "tarafsız cumhurbaşkanı isteriz" sahtekârlığını bir yana bırakacaklar, "daha çok karış, hükümeti frenle, meclise taş koy" diye kendisine baskı yapacaklardı!...

Devamı için tıklayın >>>