Öyle ya, asker "diğer" tarikatları temizleyecek ki kendi örgütü sahne alsın...
Kılıçdaroğlu azıcık farklıdır, o önce ayaklanma istiyor. Halkı sokağa çağırıyor, "direnme hakkı doğar" diyor. CHP medyasının amigoları "aman Kemal Bey lafına dikkat et" diye uyarınca ağız değiştirdi, "ben pasif direnişi kastetmiştim" diye kıvırdı. 
"Sizi ben bile kurtaramam" diyemiyor şimdilik, dese herkes bir tarafıyla gülecek.
Sol da darbe istiyor. Kendisi de ezilecek, kim vurduya gidecek hep olduğu gibi, ama zarar yok, istiyor.
Kimileri de Genelkurmay Başkanı'na "Rüştü Erdelhun muamelesi" yapıp hakaretler yağdırarak "emir-komuta zinciri dışında bir cunta çıkar mı" umutları içindeler... Egoları davul gibi şişik birtakım sosyalist mütefekkirler de bir 27 Mayıs beklentisi içine girdiler.
Oysa memlekette darbe ortamı falan yok.

Ekonomi batmış değil, darlık yok. Tam tersine bazı sektörlerin, özellikle inşaat sektörünün "hızla büyüdüğünü" AKP'ye düşmanlık güden İstanbul sermayesinin kalemşorları bile kabul ediyorlar, etmek zorunda kalıyorlar.
Darbe için önce "gerginlik ortamı" şart.

Oysa ortada gerginlik yok. Üç ay sonra genel seçim var, herkes oyunu kime vereceğine çoktan karar vermiş sakin sakin bekliyor. Bir belirsizlik ortamı da yok, seçimin kazananı da kaybedeni de şimdiden belli. (İyi ya işte, zaten kaybedeni belli olduğu için darbe istiyorlar.) 
Yeni bir 27 Mayıs istiyorsanız, önce yeni bir 28 Nisan yaratacaksınız.
İki yıl önce Taksim'de denediler. Erdoğan'ı devirmek isteyen Alman gizli servisi de kendi desteğindeki "silahlı sol kıtalarıyla" buna çanak tuttu, olmadı. (Yasa dışı örgütlerin dibini kazıyın, mutlaka Alman göreceksiniz.) 

Yazının tamamını okumak için tıklayınız...