Hükümet açısından ortada bir darbe girişimi var. Hizmet’in içindeki ve çevresindekileri için ise darbe denen şey bir ‘safsata’. AKP 17 ve 25 Aralık’ta ortaya çıkan “yüzyılın en büyük rüşvet ve yolsuzluk skandalının” üzerini örtmeye çalışıyor. Bunu bahane ederek yargı ve polisteki masum, sadece işini gücünü yapan memurlara zulmediyor. Doğruluktan sapmamış olan bu memurlar dürüstlüklerinin bedelini öderken, iktidar da bürokrasiyi hükümetin tasallutu altına alıyor. Türkiye adım adım diktatoryal bir yönetime kayıyor… Fethullah Gülen ise taraftarlarını ‘dik durmaya’ çağırıyor, “nifak karşısında sukut edenlere Allah hesap sorar” diyor, yapılan haksızlıkların er geç geri tepeceğini, ışıklı günlerin yeniden geleceğini söylüyor. 

Hükümetin tutumunun tümüyle anlaşılabilir olmadığı veya gereğinden sert olduğu öne sürülebilir. Yapılan işlemlerde kurunun yanında yaşın yandığı da söylenebilir… Ne var ki Hizmet’in ‘fedaileri’ bu operasyonların tümüyle gayrı meşru olduğunu, elde hiçbir delil bulunmadığını iddia ediyorlar. Bu söylem Ergenekoncuların ‘tümden ret’ stratejilerinin aynısı... Biraz açık verilmesi ve bazı tasarrufların siyasi amaçlı olduğunun kabullenilmesi istenmeyen detayların çorap söküğü gibi ortaya çıkmasına neden olabilir. Amaç AKP’nin tümüyle masum bir sivil örgütlenmeye saldırdığı tezini korumak. 
Bu tez belki birçok kişi için inandırıcıdır. Ama bazı kişiler için inandırıcı olamaz… Ve eğer böyle davranmayı tercih ediyorlar ise, bunun açıkça bir etik mesele olduğunun söylenmesi gerekiyor. Ben burada tek bir olayı söz konusu edeceğim…   
Tarih 8 Ocak 2014, yer Mabeyin Restoran. Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı üç ayda bir düzenlediği değerlendirme toplantısını yapıyor. Benimle birlikte Zaman gazetesi yazarları Ali Bulaç, Mümtazer Türköne ve Şahin Alpay var. Vakfın yöneticileri yanında tanımadığım bazı misafirler, ayrıca Ergun Özbudun, Fatih Üniversitesi Rektörü Şerif Ali Tekalan ve gazetenin eski yöneticisi Alaattin Kaya da toplantıda. Kabaca yirmi kişiyiz. Herkesin kafasında 17 Aralık sonrasında yaşanmakta olanlar ve olayların nasıl gelişeceği meselesi var. Henüz konuya girilmeden gazeteci arkadaşlarımızdan biri Hizmet mensuplarından birine basitçe ‘ne oluyor?’ sorusunu yöneltiyor. Cevap aynen şöyle: “Bizde değişen bir şey yok… Bir ay içinde netice alırız.” Konuşma sessiz bir ana rastladığı için herkesin duymuş olması beklenir. Cevaptan sonra bir an sessizlik olması da bu cevabın ne anlama geldiğinin hazirun tarafından gayet iyi anlaşıldığının göstergesi olmalı. Herkes bu cevabı verenin gülümseyen yüzüne bakıyor, kimse konuyu sürdürmüyor ve Vakfın gündemine geçiyoruz. 
Birinci nokta, 17 Aralık dosyalarının içeriği boş olsa da olmasa da, Hizmet hareketinin bu olayı bir darbe girişimi olarak kullandığının sabit olmasıdır. Eğer hükümetin uygulamasındaki antidemokratik unsurlara işaret edilecek ve bunun için toplumdan destek aranacaksa, önce Hizmet hareketi de kendi anti demokratik girişiminin bedelini kabullenmek zorunda. İkinci nokta nifak karşısında sukut edenlerle ilgili… Çünkü Gülen’in söylediği doğruysa Allah onlardan bunun hesabını soracak. Söz konusu toplantıya katılanların yukarıdaki konuşmayı anlamamaları için gerçekten ‘aptal’ olmaları lazım ki böyle bir varsayım pek gerçekçi olmaz. Psikolojik olarak bu konuşmayı duymamayı, anlamamayı seçmiş olduklarını düşünebiliriz. Ama herhalde duyar duymaz unutmadılar. Eğer bir süre sonra unuttularsa, hiç olmazsa bu unutma anına giden iç hesaplaşmayı hatırlamaları beklenmez mi? Bu kişilerin halen Hizmet camiasında çalışıyor olmalarının onları bu konuyu hatırlamamaya sevk ettiğini de söyleyebiliriz. Bu durumda gerçeği bilmekle birlikte etrafından dolaşmaları birçok kişi için anlaşılır bulunabilir. Ama tam aksine darbenin ‘safsata’ olduğunu, Hizmet’in günah keçisi kılınan bir masumiyet abidesi olduğunu söylemeyi sürdürüyor iseler, bunun ahlaki bir karşılığı olduğunu da kabullenmek durumunda olmalılar. 

Yazının tamamı için tıklayınız