Fakat bu hallerinin sebebini öğrenemez.
Sadece bir subay "emir var, sanırım bir harekâta katılacağız" der.
Gökçen o anı "görünüşe bakılırsa beni Dersim harekâtının dışında tutuyorlardı" diyerek anlatıyor.
Hemen alay komutanına koşup harekâta katılmak istediğini söyler.

Komutan Zeki Doğan karşı çıkar: "Sen bir kızsın, üstelik Atatürk'ün kızısın, biz karar veremeyiz, şayet Atatürk izin verirse, olur."
Fakat ısrar karşısında sorumluluğu üstlenir ve şu sözleri söyler: "Madem bu kadar istiyorsun, gönderiyorum. Ama bu harekât içi boş bir silahı şakağa dayayıp tetiği çekmeye benzemez."

Sabiha Gökçen "Atatürk'le Bir Ömür" adıyla yayınlanan anılarında Dersim'deki görevinin ayrıntılarına girmez.
Daha çok hava şartlarının kötülüğünü ve uçakların Elazığ'daki havaalanına geri dönmekte zorlanışını konu eder.
Ancak dönemin gazetecisi Ahmed Emin Yalman'a şunu söylediğini biliyoruz: "Dersim uçuşlarım çok heyecanlı olmuştur. İnsan evvela bombalarını atıyor, bunlar bittikten sonra makineli tüfeğe müracaat ediyor. Canlı hedef üzerine bomba atmak acıma hissi vermiyor. İnsan vazifesini görmek üzere hedefi aramayı ve vurmayı düşünüyor."

Sabiha Gökçen'e resmi olarak "ilk kadın savaş pilotu" denmesinin sebebi işte budur.
Bugün "savaş"ın çakaralmaz tüfekli Alevi isyancılar ve kaçıp mağaralara sığınmaya çalışan kadınlarla çocuklara karşı yapıldığını bilmeyenimiz kalmadı.
Fakat kim bilir kaç cumhuriyet kuşağı ansiklopedilerdeki Sabiha Gökçen maddesinde yer alan bu sözü hiç kurcalamadan kabullendi? 

yazının devamı için tıklayınız