Seçmen sadece gündelik hayat sıkıntılarından kalkarak da oy vermez.

Neden? Çünkü sandık vakti yaklaştığında insanlar birdenbire "seçmen" diye farklı bir kimliğe ve kafa yapısına bürünmezler de, ondan.

Ama gel de bunu siyasilere ve bazı sosyal bilimcilere anlat!

Haziran genel seçimini ele alalım...

Bazıları sanıyor ki... 

Mesela emekliler dünya görüşlerini, kuşaklar boyu taşıdıkları kanaatlerini ve siyasi algılarını haziran başında birdenbire terk edip alacakları küçük zamma, ikramiye vaadine kanarak oy verecekler! 

Mesela üniversite öğrencileri "YÖK kaldırılacak, haftada bir gün çamaşırları bedava yıkanacak" (bu açıkça dile getirilmiş bir seçim vaadi, ben uydurmadım!) diye dünyaya, ülkeye ve hayata dair görüşlerini terk edecekler!

Yok tabii böyle bir şey!

Örnekler uzatılabilir ama gerek yok, ne demek istediğimi anlamışsınızdır. 

Peki halk bir "seçmen" olarak nasıl davranır, nasıl düşünür?

Uzun hikâye!

Ancak seçmen her şeyden önce hayal kurar. 

Yani oy vermek haklı ve tatlı bir hayalciliktir! 

Fakat hayaller uçurtmalara benzer. Kimse ayaklarını yere sağlam basmadan uçurtma uçurmaya kalkışmaz.

O yüzden seçmenin hayalleri kaygan vaatlere değil, ideolojik temellere yaslanır.

Ve unutmamalı ki, seçmen siyasetçilerin sözlerinden önce kişiliğine bakar. Siyasetçi hayallerinin tutunacağı daldır.

Siyasetçinin kişiliği hakkındaki oluşan kanaatlerine göre seçmen ona yaklaşır veya uzaklaşır. 
 

yazının devamı için tıklayınız