Boyu kısa olan kadraja girmek için arka fonda habire zıp zıp zıplar.

Bir diğeri hemen cep telefonuna sarılır ve kameraya kaçamak bakışlar eşliğinde

“Abiii! Hemen televizyonda şu kanalı aç.

Açtın mı?

Bak el sallıyorum sana,

Gördün mü?

Hehhee heheheheee...

Çocukların gözlerinden öpüyorum, yengeme de selam...”

cümleleri dudaklarından dökülür.

Daha da cesur olan bir diğeri, tedirginlik içinde konuşan kurbanının omuzuna elini, ilginç bir cesaretle “N'aber kanka?” kıvamında atıverir.

Hatta arka cebinden tarağını çıkarıp saçına şekil vereni bile görmüşlüğümüz vardır.

Özet geçeyim; Ekran başındakilerin, yani bizim, röportajla ilgimiz sıfırlanmıştır. Detayda kimin nasıl şaklabanlık yaparak rol çalacağı merakı, asıl konuyu alıp gömmüştür. Olay artık bir skeç tadında seyreder.

Niye mevzuya buradan girdik?..

Bekleyin bağlantıyı kuruyorum.

Her ay en az bir kez, durduk yere medyada “çıkıntılık yapan” birileriyle illâki karşılaşırız. Kimi “sonradan görme pop tarihçi”dir, kimisi tuşların senfonisiyle değil hakaret kakafonisiyle konuşan piyanisttir, bazıları tiribün amigoluğu yapan köşe yazarıdır, bazısı eski değil hakikaten eskimiş edebiyatçıdır, bazısı da geçen yüzyılda kalmış numûnelik siyasetçidir...

Dert şu; Popülizm pastasına parmak bandırmak. Toplumun ortalama bireylerinin sinir uçlarına dokunacak daha esaslı ve aykırı çıkışlar yaparsanız, size yönelecek tepkilerle şöhret pastasından minik bir dilim bile alabilirsiniz. Aslında bu tür absürt çıkışlara, isim zikredip medyada orantısız tepki gösterenler satranç tabiriyle söylersek “gambite düşerek” o şöhret budalasına, bilerek ya da bilmeyerek “Afiyet olsun!” dileklerini iletiyorlar.

Bu işi artık sistematikleştirmiş “eski Türkiye'de meskûn” bazı eşhas var ki olayı rutine bağlamışlardır. Google arama motorunda isimlerinin anılma sayısı düşüşe geçince, albümü çıkacak sanatçı gibi PR yaparlar. Ses getirecek “toplumsal sinir ucu” arayışına girerler.

Popülizm pastasına parmak banan onlar var ya;

Gündem “yankesicileri”dir.

Kamusal enerji yutucularıdır.

Fikrimsi sloganlar atacak kadar yüzeyseldirler.

Kendisine mikrofon uzatılan adamın arkasında zıp zıp zıplayanlardır.

Rikkatsizce dikkatinizi çalanlardır

ve rikkati hak etmeyenlerdir.

KISA MESAJ HATTI:

Çer çöp vurmuş sahile,

İnci deniz dibinde.

Muhammed İkbal

İhsan Toy - Haber 7
İhsantoy@tasam.org