Cumhuriyet'in tabularını tek tek yıktığı için. 
Anlı şanlı generallere, paşalara karşı milletin iradesini savunduğu için. 
TSK'nın emrine girmeyi reddedip askeri siyasilerin emrine soktuğu için. 
Beyaz Türklere boyun eğmediği için.  
İstanbul sermayesi karşısında ezilip büzülmediği için.  
Bürokrasiye teslim olmadığı için.  
Kemalistleri, ulusalcıları karşısına alma cesareti gösterdiği için. 
Devletin düşman bellediği dindarları, muhafazakârları merkeze taşıma kararlılığını, iradesini gösterdiği için. 
Polis ve yargı vesayetine direndiği için. 
Gülen Cemaati'nin şantaj ve baskılarına boyun eğmediği için.  
Pensilvanya'daki Hoca'nın maskesini düşürdüğü için. 
17-25 Aralık darbesi karşısında duruşunu bozmadığı, geri adım atmadığı ve kendisine yönelen tehditlere karşı meydan okuduğu için. 
Kendisine kelepçe takmaya gelen polis şeflerine hak ettikleri yanıtı verebildiği için. 
Aydın Doğan medyasını ciddiye bile almadığı için. 
Türkiye'nin istikrarını, refahını, kalkınmasını, büyümesini öncelikli kıldığı için.  
Ülkenin dış politikasına şahsiyet kazandırdığı için. 
Uluslararası sistemin ürettiği hukuksuzluğu karşı adalet arayan cesur bir lider olduğu için.  
Darbeye darbe dediği için.

Yazının tamamı için tıklayın...