Bir grup gazeteciyle birlikte bu önemli ziyareti takip ettik.

Cumhurbaşkanları veya başbakanların Diyarbakır ziyareti her zaman dikkat çekmiştir. Ancak bu seferki ziyareti öncekilerden farklı kılan devletin, ülkenin bütünlüğüne kasteden PKK ve HDP’ye büyük bir yenilgi yaşatmış olması. Örgütün 21 Temmuz’da başlattığı terör dalgasında güvenlik güçleri kayıplar vermesine rağmen, devlet zaman içinde kontrolü yeniden sağlamayı bildi. Bu günlerde Diyarbakır’ı ziyaret eden herkes, yıllardır türlü yöntemlerle kendisini Kürt halkının tek temsilcisi olduğuna bölge halkını inandırmaya çalışan PKK’yla Kürtler arasındaki bu makasın açıldığını somut olarak gözlemleyebilir. Devletin otoriteyi yeniden kurmasına en çok bölge halkı sevinmiş görünüyor.

Eskiden Diyarbakır’da rastladığınız vatandaşların çoğu devleti suçlayacak, PKK’yı ise haklı gösterecek bazı sebepler sunabiliyordu; oysa bugün PKK’yı haklı gösterecek tek bir cümle işitme ihtimaliniz olmadığı gibi devletin kamu düzenini yeniden kurmasına sevinenlerin sayısının da hayli fazla olduğunu görürsünüz. Devletin, vatandaşlarının can ve mal güvenliğini sağladığı; gücünü ve adil bir devletin yapması gerekenleri yerine getirmeye çalıştığını hissettirdiği her coğrafyada bu dönüşümün yaşanması tabiidir ve beklenendir.

Psikolojik gibi görünen bu farklılaşma aslında önemli bir değişimi yansıtıyor; bölge insanı, PKK’dan duygusal ve düşünsel bir kopuşu yaşıyor. Son bir yılda örgüt, Kürtlerin kâbusuna döndü. Çoğu vatandaşın evi, hayatı, gelecek umudu hendek terörü yüzünden yerle bir oldu. İşini kaybeden, göç etmek zorunda kalan, hayatları mahvolan bu insanların artık devletten başka bir umudu bulunmuyor.

Güneydoğulu, PKK ve HDP’den uzaklaştıkça devlete daha yakınlaşıyor. HDP’nin Güneydoğu’daki itibarı büyük oranda zedelenmiş durumda. Artık kimse bu siyasi partinin Kürtlere hizmet için kurulduğuna inanmıyor. “PKK ve HDP neden çözüm sürecini bozup teröre başvurdu” sorusuna verilen yanıtlarlar da ilginç; neredeyse konuştuğum herkes, PKK ve HDP’nin dış güçlere taşeronluk yaptığını düşünüyor.

Tanışık Köyü katliamı, 21 Temmuz’dan sonra başlayan PKK terörünün üzerine tuz biber ekmiş. Sohbet ettiğim vatandaşların sözlerinden anladığım; Tanışık Köyü katliamı, Kürtlerle PKK arasındaki köprüleri havaya uçurdu. Bundan sonra PKK ile Kürtler arasındaki ilişki dikiş tutmayacaktır.

Diyarbakırlılar, HDP Eş başkanlarına deyim yerindeyse ateş püskürüyor. Ayaküstü sohbet ettiğim bir vatandaşın aktardığına göre kahvehane sohbetlerinde artık açık açık, “Demirtaş’ın Fetullah’ın öğrencisi” olduğundan bahsediliyor. 

Sonuç olarak; 7 Haziran seçimlerinin ardından PKK’nın başlattığı terör dalgası ciddi zayiatlar verdirtmiş olsa da devletin yeniden otoriteyi sağlamasıyla örgüt yenilgiye uğratıldı. Geçen sürede PKK ve HDP ile Kürtler arasında makas büyük oranda açıldı. Ankara’ya düşen görev, bu saatten sonra süreci iyi yöneterek Güneydoğulu vatandaşlarla bağını güçlendirmek ve Türkiye içinde PKK’ya yeniden toparlanma şansı tanımamaktır. Terörle mücadele kararlılıkla sürdürülürse PKK, Türkiye içindeki etkisini yitirerek giderek bir Suriye örgütüne dönüşecektir. Gidişat bu yönde.