31 Mart yerel seçimleri CHP ve beraberindekilerin siyaseti ne kadar araçsallaştırdıklarının ve siyaseti siyasetten başka bir hale getirdiklerinin artık gizlenemediği bir tablo ortaya koydu.

Artık bu siyasi partilere “beş benzemezler” demek bile doğru değildir. Esasen birbirlerine son derece benzeyen, aralarında amaç birliği oluşmuş bir Lego ittifakından bahsediyoruz. O amaç da şüphesiz Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı hal etmektir. Abdülhamid Han’ın vefatının 101. sene-i devriyesinde yaşananların yüzyıl öncesinden bir farkı yoktur. Devşirilmiş kıtalar, birbirlerinden ne kadar farklı görünseler de aynı amaçla dizayn edilmişlerdir. Ama sonuç 1909’daki gibi olmayacaktır.

Şimdi bizden bu tabloya bakarak her şeyin normal siyasi saikler içinde geliştiğini düşünmemizi, anomalileri görmememizi bekliyorlar. Hepsini “bir kısım” parantezine alarak, “Atatürkçülerin”, “solcuların”, “ülkücülerin”, “milli görüşçülerin”, AK Parti ile yolları kesişip sonra trenden inenlerin ve tabii ki sırtını YPG’ye dayayıp, insanları bombalarla öldüren PKK’lıların cenazelerine katılanlarla nasıl olup da yan yana gelebildiği garabetini geçiştirmek istemekteler.

Yoksa HDP şiddete açık/kategorik mesafe koydu da, PKK ile ciddi bir çatışma içine girdi ve yerli bir tavır takındı da bizlerin mi haberi olmadı? Madem meşru bir siyasi birliktelik içindeler, neden bunu millete açıkça, Cumhur İttifakı’nın yaptığı gibi deklare etmiyor, karanlık odalarda, kapalı kapılar arkasında adeta yasak aşk yaşıyorlar? Milletten bilgi saklayarak, sağ gösterip sol vurmanın nasıl meşru bir siyasi gerekçesi olabilir?

İYİ Parti’de siyaset yaparken AK Parti saflarına katılan Manisa Milletvekili Tamer Akkal da bu garip duruma isyan ediyordu. Dünkü Sabah gazetesindeki röportajını kaçıranlar mutlaka dönüp okusunlar. İYİ Parti içinde bu garabetin nasıl isyan duygusu uyandırdığını, nasıl hazmedilemediğini, nasıl garip biçimde kendilerine dayatıldığını daha iyi göreceksiniz.

Sakın yanlış anlaşılmasın; bu seçimlerin sadece yerel seçim olarak algılanması ve böyle yaşanması en çok AK Parti’nin istediği şeydir. İstanbul’un CHP’li belediyeleri, İzmir ve diğerlerinin durumu ortadadır. Bu konuda ek bir “beka” tahkimatına ihtiyaç yoktur. Meseleyi bu boyuta taşıyan Lego ittifakıdır.

Tamer Akkal Türkiye’nin siyasi tarihinde her zaman saygıyla anılacaktır. Akkal elini taşın altına sokmuş, bu garip, şüpheli dizaynın bir parçası olmayı reddetmiştir. Zaten milletvekili seçilmiş ve partisinden istifa etse de bağımsız olarak göreve devam edebilecekken elini taşın altına sokmuştur.

Akkal doğrusunu yapmıştır da, geride kalanlar ne yapacak asıl mesele odur. 

AKŞAM