Fatih Terim’in 5-3-2/3-1-2-4 varyasyonunun birkaç anlamı var. Donk’u savunmanın merkezinde kullanıp hem defansı hem orta sahayı kalabalık tutmak istedi. Nzonzi’yi savunmanın içine gömülmekten kurtardı. Seri ve Belhanda ile çıkmak istedi. Babel ile de Falcao’yu yalnızlıktan kurtarma peşindeydi. Hem de ön alan presi yapmayı amaçladı.

Bu enine değil biraz dikine dizaynın genel olarak işe yaradığını söylemek lazım. Tabii Muslera’nın direnciyle.

Eksik kalan ise özellikle 2. yarıda arkaya kaçırılan oyuncular oldu. Böyle bir hücum gücünü arkaya kaçırdı diye savunmaya kızmak doğru değil. Ancak çıkarken yapılan kolay top kayıpları ve kalabalık orta sahaya rağmen baskı kurmamak üzerinde durulabilir. Gerçi bunun da bir özrü/bahanesi var tabii. Çünkü PSG’de hemen herkes savunma arkasına kontrol edilmesi çok zor toplar atabiliyor. Hangi birini baskılayacaksın?

Gecenin sorusu

Ne yapıp ne edip Nzonzi’yi ileri çekmek lazım. Lemina bu oyunda olsaydı çok şey değişmez miydi?

Maçın starı

Her zaman olduğu gibi Muslera daha maçın başından direnç noktası oldu. Buraları seviyor. Ve her zaman konsantre. Abartıyor muyum bilmiyorum memleketteki kaleci patlamasında bile rolü olabilir.

Maçın olayı

Donk tercihi hem de Feghouli’yi dışarıda bırakmak zor bir karar. Hızlı oyunculara sahip değilken bu kadar tempolu bir rakibe karşı takımın şeklini değiştirmek mantıklı. Bu oyun merkezini daha ileri çekerek ligde de kullanılabilir.

Kısa mesaj

Artık ligde saçma sapan tartışmalarla boğuşmayı bırakıp ritmi yükseltmemiz lazım. Bu seviyeye yetişmek bu şekilde çok zor.

FANATİK