Tarih Türkiye’yi “Şefkat Kapısı”, “Cümle Kapısı”  gibi sözcüklerle anacak. Öyle ki bu sözcükler  bize bir Osmanlı bakiyesi değil midir?

Kendini dünyanın lideri zanneden bir takım ülkeler konuşa dursun, ortalığı karıştıra dursun mahşeri bir korkuyla kendini sınırlarımıza atan beşikteki bebek, analar ve öksüz ve yetim çocuklar yine Türkiye Cumhuriyetine emanet!

Bu ülke hala Osmanlı olduğunu bütün dünyaya gösteriyor. Dünya, mazlumun sesine yine bigâne, yine duymazdan, görmezden, anlamazdan geliyor. Ortalığı karıştıran, yangına odun taşıyan ülkeler, bu kadar dram islam ülkelerinde değil de mesela Avrupa’da yaşansaydı ya da mağdur taraf Hıristiyan, Yahudi olsaydı üç gün sürmezdi bu iç karışıklık…

Bu kadar terör örgütü neden aynı coğrafyada neşet eder acaba? Bu bölge neden kan kokar, neden hep bu bölge insanı gözyaşı döker, bu toprakların anaları neden talihsiz çocuklar doğurur? Bir türlü bitmeyen bu kısır döngü kimin veya kimlerin eseridir?

Türkiye sınırlarından Mısır’a kadar uzanan bu topraklara beddua da sinmiştir aslında. Osmanlı’yı en zor zamanlarında yalnız bırakan, arkadan hançerleyen, Hıristiyan sömürgelerin ekmeğine yağ süren, kendi topraklarını korumak için Anadolu topraklarından çıkıp gelen Mehmetçiklerin su içtikleri kuyuları zehirleyecek kadar basiretsiz insanların torunları o günden beri ağlıyor ve gözyaşları hiç dinmedi!

“Biz dedelerimizin günahının bedelini ödüyoruz”

Bu sözcükler ülkemizde tanınan Filistinli bir gazeteciye ait.

Durum böyle olsa da, sırtımızdaki hançerlerin izi dursa da biz Osmanlının torunlarıyız! Bu necip millet mazlum ve mağdur hiç kimseyi “Cümle Kapısı” adını verdiği o büyük kapıdan geri çevirmez, çevirmedi bu güne kadar.

Büyük ülkeye büyük düşünmek ve büyük olmak yakışır!

Dün bu adını verdiğimiz cümle kapısından içeri giren mültecilere tepki koyan bölge insanın görüntülerini servis ettiler. Bu maalesef provakatif eylemlerin ısmarlama olduğu açık zira bölge insanın mazluma kapıları kapatın, sırtınızı dönün şeklinde bir yaklaşımı yok.

Mamafih Güneydoğu insanı sınırları geçen mültecilerin gelişigüzel bölgeye salıverilmesine karşı! Bu hususta hemfikirim. Bu sınırları geçen insanların arasında maalesef art niyetli kimselerin olduğu da bir vakıadır. Bunan yanında sosyo kültürel anlamda benzer görünsek de gerçekte aramızda zaman içinde her anlamda ciddi yaşam biçimi farklılığı ortaya çıkmıştır.

Bölge insanı şehirlerin dışında mülteci kampları oluşturulması, burada her türlü yardımın verilmesi, ancak bu insanların gelişigüzel şehirlere çıkıp dolaşmaları, dilenmeleri, ticaret yapmaları, şehirlerin asayişini tehdit etmelerinin mutlaka engellenmesini istiyorlar ki bizce de doğru olan da budur.

Bu Suriyeli mültecilere sığınma ile ilgili bir takım belgelerin verilmesi, kural ve kaidelerin kendilerine bildirilmesi, uymayanların sınırdışı edileceğinin altının çizilmesi gerekir aksi takdirde bütün bu olanlardan hayli yorulmuş, gerilmiş bölge halkının bir takım kışkırtmalarla daha gerginleşeceğini, belki de istenmeyen sonuçlarının bile olageleceğinin altını çizmek gerekiyor.

Yardım edelim, şefkat gösterilim ancak kendi vatandaşımızın huzurunu bozmadan. Güney şehirlerimizin huzur ve asayişi bize göre her şeyden daha önemlidir.

Bunların dışında mülteci kamplarında çadırlara yerleştirilen bu insanlara maddi yardımın yanı sıra para yardımı da yapılmalıdır. Üç öğün yemek verilmesi bu zamanda yeterli bir yardım değildir bana göre. Bu kamplarda kurulacak seyyar marketlerde bu insanların özel ihtiyaçlarına da bütçe ayrılması yerinde olacaktır.

Madem şefkat kapısıyız o halde misafirlerimizi en iyi şekilde bakalım. Hiç kimse sıcacık yuvasını bırakıp çadırlarda yaşamak istemez. Bu ağır travmanın özellikle o kadınların ruhunda ne fırtınalar yarattığını onların yüzüne bakan rahatlıkla görecektir.

Lütfen meseleyi çarpıtmadan, eğip bükmeden sadece empati!

Onlar da insan!

Meryem Aybike Sinan-Haber7

meryemaybike@gmail.com

Twitter: @aybikesinan

facebook.com/meryemaybike.sinan