Modernite dört bir yandan tüketiyor bizi.

Yaşam tarzımız, örf, adet ve gelenekler yerini lokal yaşam biçimlerine terk etmek üzere. Liseli yıllarımızda sosyoloji ders kitaplarında bulunan bir piramit vardı hani. Toplum katmanları bu piramitle açıklanırdı.  Şimdi o piramiti açıklamak sanırım oldukça zor ve hatta imkânsız. Piramitin en tepesi ve en altı arasında keskin çıkışlar ve inişler var ve bunu sosyoloji ilmi nasıl açıklıyor şahsen ben bilmiyorum.

Bunları niye söylüyorum?

Geçtiğimiz hafta İzmir Tüyap Kitap Fuarındaydım. Neredeyse birkaç saatimi gözlem yapmak için ayırdım. Kitap dünyasında neler oluyor, insanlar ne okuyor, edebiyat bunca hengâme arasında nerede duruyor? Pek çok soruma cevap ararken çok ilginç detaylara şahit oldum.  

Mesela “wattpad” denen bir internet mecrası olduğunu, amatör yazarların burada kitaplarını neşrettiklerini ve büyük kitleleri arkalarından sürüklediklerini gördüm. Ancak büyük kitle dediğim ise çoğunlukla liseli kızlar!

Mesela 19 yaşında bir genç erkek… Bir kitap yazmış, bu kitap milyonlarca tık alınca yayınevinin biri bunu hemen fırsata çevirip kitaplaştırmış ve piyasaya sürmüş. Okuyucu profili yirmi yaş altı genç kızlardan oluşan bu yazarın standı, öyle kalabalık ki okuyucu gelince kitabını yazara imzalatmak için önce numaramatikten bir numara alıyor ve öyle sırasını bekliyor. Bir genç kıza soruyorum, numarası 236. Sıra!

Bu sırayı Türkiye’de değme yazarlar bir kitap fuarında asla bir arada bulamaz! Kuyruk başını almış dışarıya kadar uzuyor ve kızlar çığlık atıyorlar! Genç yazarda ise bir kasıntı, bir kibir… Sanırsınız ki Nobel Edebiyat ödülünü almış!

Aklıma Müslüm Baba için vücudunu jiletleyen o kalabalıklar geliyor ansızın. Bu da bir akım olmalı diyorum, bu işte bir yanlışlık var diyorum ama ortada bir de hakikat var. Bu kabilden kitaplar ve yazarlar piyasa yapıyor!

Çocuklarımız, gençlerimiz sağlıklı kitap okumuyorlar. Popüler kültür kitap dünyasını da es geçmemiş ne yazık ki. Çok satan kitaplar, stantları kalabalıktan yıkılan yazarlar artık Wattpad yazarları! Devir de onların, kitaplar da…

Kültür ve medeniyet unsurları, edebi kitaplar, üzerinde inceden inceye çalışılan kitapların da elbette var bir alıcıları. Lakin yukarıda bahsettiğimiz ne kuyruklar, ne de çığlıklar var! Öylesine derin, öylesine sessizler.

Bu durumu önemli bir yazarımıza soruyorum, bu işin sonu ne olacak diyorum. “Siz hiç kuyumcunun önünde uzayan kuyruklar gördünüz mü?” diye yanıtlıyor beni.

Belki doğru söylüyor, belki teselli beyanındandır lakin yine de içim sıkılıyor. Eskilerde yazar olmak, daha doğrusu müellif olmanın da bir şanı, bir şerefi, bir zorluğu, bir tedrisi vardı canım diyorum. Ne oldu da herkesin yazar olacağı tuttu böyle?

Okumaktan gözlerimiz bozuldu, edebiyat dergilerinden, denemelerden, hikâyelerden defterimizi düre düre, yorula yorula geldiğimiz noktada, birileri internetin aptal cömertliği hatırına, ilk aklına geleni söylediği, pazardaki Mehmet Amcanın kelime dağarcığını geçmeyen söz hazinesiyle ergen kitaplar yazıp ortalığa çıkıyor ve bir anda hem büyük, hem de ünlü bir yazar oluveriyor!

Şöyle yirmi otuz sene evvel en cazip meslekler artistlik, mankenlik, futbolculuk idi. Şimdilerde ise “Yazarlık” moda meslek! Televizyonda tarih programı sunan mühendis, oturup tarih kitabı yazmaya koyuluyor ve kitabı da çok satanlar listesine giriyor! İnternette bir hesap açıp birkaç tweet atan kişi bir bakıyorsunuz kısa zamanda bu işi yazarlık sanıp profilinin hemen altına “yazar” deyiveriyor!

Yazarlık hiç bu kadar ucuzlamamıştı yahu!

Yazarı ve kitabı bu kadar çok olan bir ülkede gazete tirajları ortada, ciddi kitap satışları ortada, insanlarımızın sosyo- kültürel durumları ortada! Yazarlarımız sanırım ki sadece yazıyorlar!

Kitabın çok, edebiyatın yok olduğu bir döneme girmiş bulunuyoruz.

Gerçek yazarların dükkânı kapatma zamanı gelmiş midir dersiniz?

Vesselam…

Meryem Aybike Sinan-Haber7

meryemaybike@gmail.com

Twitter:@aybikesinan