“Anne ölme!"
“Ben ölmek istemiyorum!.."
Bu can yakıcı cümleler “Emine Bulut” cinayetinden geriye kalan ve bizim de kalbimize bıçak gibi saplanan sözler oldu. Toplum, bütün ülke, günlerdir bu cinayeti konuşuyoruz. O görüntüler, çocuğun mahşeri andıran çığlığı, bütün vicdanları paramparça edip geçti.
Oysa “her kadın cinayetinde” daha nice çocuklar böyle haykırmışlardı ve yığınlar duymamıştı! Daha nice çocuk bu dramın benzerini veya aynısını yaşadı, yaşıyor, önlem alınmazsa yaşayacak!
O kız çocuğuna dünyanın bütün psikologlarını getirseniz artık faydasızdır! O çocuk unutmaz, unutamaz! Sezai Karakoç’un çok sevdiğim bir şiiri vardır:
“Çocuk ölünce anne, anne ölünce çocuk!" der…
Yani geride kalan manen ÖLÜR! O kızımızın şu an yaşadığını mı sanıyorsunuz? Anne ölme, derken annesinin ölümüne şahit olan o kızımız da annesinin ardından yazık ki manen ölmüştür…
Maalesef “kadın cinayetleri” hız kesmiyor.
İstatistiksel rakamlarda da görüyoruz ki kadın cinayetleri hız kesmediği gibi artarak sürüyor! Artık şapkamızı önümüze koyup kadın, erkek, çocuk, boşanma, evlilik... kısacası aile kurumunu mercek altına alma zamanı gelmedi mi hâlâ? Bu daha nereye kadar böyle sürecek?
Bakınız aile çözülüyor, ailenin Sosyo-kültürel ve ekonomik sorunları var diyen insanlara kızmadan, darılmadan, saldırıp hakaret etmeden bu meselelerimizi konuşamaz mıyız acaba?
Bu ülke, bu gelecek hepimizin. Aile üzerinden hiç kimse siyasal hesaplar yapmamalıdır. Ailenin kutsallığı üzerinden gidip, biz ne gibi tedbirler alırız da şiddete karışmış, huzursuz, problem yaşayan aileleri kurtarırız diye yola çıkmak, çözüm odaklı meselelere bakmak çok mu zordur?
Boşanan insanlara da apayrı bir perspektiften çözümler arayıp bulmalıyız. Nafaka meselesine adil bir çözüm bulmak zorundayız. Gerekirse boşanan kadına devlet desteği verilsin ancak zaten sorunları olduğu için boşanmış ve akabinde artık iki yabancı olmuş insanlar bir de “nafaka” meselesinden tekrar tekrar karakolluk olmasınlar. (Nafaka, pek çok vakanın da müsebbibi olarak gösteriliyor!)
Kadın erkek tartışmalarının, kavgalarının, geçimsizliklerinin, boşanmalarının, ayrılıklarının temelinde aslında burada sayamayacağımız kadar çok husus var. Sosyokültürel anlamda çok ciddi bir çözülme süreci yaşadığımız şu yıllar içinde genç evlilerin sorunlarını tartışacak, orta yolu bulacak, araya girecek, nasihatlerde bulunacak kâmil insanlar da kalmadı artık… İşin en kötüsü de kâmil dediklerimiz de çatır çatır kavga edip boşanıyor! Bu çağ bütün bildiklerimizi bize test ettirip yeni baştan yorumlamaya zorluyor hepimizi…
“Emine Bulut” cinayeti artık son olsun diye bir yığın söz sarf edip sonra tekrar her şeyi unuturuz diye korkuyorum. Her gün her sabah bu meseleyi düşünelim, çareler arayalım, eğitim metoduna yeni baştan bakalım, erkek çocuk yetiştirirken, kız çocuk yetiştirirken dünya kadar bilgi vermektense “Bir insanın bir dünya olduğunu, bir insan öldürmenin dünyayı öldürmek” olduğunu anlatalım. Sevgi, şefkat ve merhamet duygusunu her bilgiye katık eyleyelim!
MÖ 6. Yüzyılda Tomris'i Saka’lara, 13. yüzyılda Raziye Begüm Sultan'ı Delhi Türk Sultanlığına, 15. Yüzyılda Süyünbike'yi Kazan Hanlığına tahta çıkarıp Kraliçe yapan Türk milleti, dününü mutlaka hatırlamalıdır!
Kadınlara şiddet olaylarında ve cinayetlerde kolluk görevlilerinin ve adli mercilerin esasında çok da yapabileceği bir şey yok! Bu cinayetlere meyledenleri caydırıcı tek bir unsur olduğunu düşünüyorum: İDAM! Evet idam geri gelsin istiyoruz. Kısasa kısas!
İdamın en önemli seçenek olarak tartışmaya açılmasının vakti gelmiş ve geçmiştir!

Türkiye