Yakın tarih de göz önünde bulundurularak 16 Nisan 2017 referandumu anlamlandırılacak olursa; benim de söyleyeceğim  birkaç husus vardır. Görüşlerimi bugün burada kamuoyuna aktarmayı ülkeme karşı bir borç biliyorum..

a).16 Nisan referandumu, 1950 seçimlerinden de, 1983 seçimlerinden de önemlidir.

Bu seçimler, darbe sonrasında sözde demokrasiye geçiş süreçleridir oysa. Yeni dönemde koşullar daha da kötüleşeceğinden bu seçimler sandığı gösterip halkı aldatmaktan başka bir şey değildir.. Ülkeye hakim olan Batıcı seçkin azınlığın, bürokratik azınlığın emrine girme törenleridir adeta.. Meclis, ordu ve yasama gücü karşısında Cumhurbaşkanının da aleyhte ağırlığını koymasıyla tamamen işlevsiz haldedir çünkü. Meclis, sözde yasama, yürütme ve denetleme işlevlerini üstlenmiştir ama bütün bunlar darbe anayasalarının belirlediği çerçeve içinde ve bürokratik oligarşinin izin verdiği boyutlarda gerçekleşir. Sonuçta millet-i hakime, sözü geçmeyen, horlanan bir cemaat haline getirilmiştir, sözkonusu gözboyayıcı parlamenter sistemle. Dolayısıyla 1950 ve 1983 seçimlerinin hasreti çekilen reformları yapmayacağı bilinmesine rağmen, milletimiz tarafından önemsenmiştir; bu boğulurken başını sudan çıkarıp içine bir nefes çekme fırsatı yakalama durumudur siyasi açıdan.

b)16 Nisan referandumu, sonuçta bir anayasa değişikliği için gerçekleştirilen bir halk oylamasıdır; dolayısıyla o daha çok anayasaların onaylanıp yürürlüğe girdiği 1961 ve 1982 referandumları cinsindendir ve siyasi sonuçları bakımından bu ikisinden de daha önemlidir.

Hani milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy “Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım!” diyordu ya İstiklal Marşı’nda; milletimize 1924 anayasasıyla zincir vuruuldu ve gerçekten çok şaşkındı, basit siyasi suçlu gibi İstanbul’da peşine hafiye takılınca dayanamadı Mısır’a hicret etti. 1961 ve 1982 anayasaları, zincirin büyümesi ve ağırlaşmasıydı; 1924 zinciri bileklerden bağlıyorsa, 1961 zinciri boyundan da bağlıyordu ve 1982 zinciri de ayaklardan bağlıyor. 16 Nisan referandumu, pranganın anahtarını halka veriyor, isterse halk evet deyip kilidi açarak prangadan kurtulur, isterse hayır diyerek Batıya ve Batıcılara boyun eğmeye devam eder..

c) 16 Nisan referandumu, değişimin tamamlayıcısı, son adımdır.

Türkiye’de pat diye bir siyasi değişim yapılamıyor; bir asırlık imparatorluk yıkmış, darbelerle narsistliği tescillenmiş İttihat Terakki kadrosuna karşı üç kademeli bir değişim planlanmış olmalı ve 2007 ve 2010 referandumlarıyla ilk iki kademe aşıldıktan sonra, bu üçüncü aşamada iş tamamlanacak görünüyor.  

21 Ekim 2007 referandumuyla cumhurbaşkanının halk tarafından seçilmesi kesinleşti ve bu büyük güç siyasetin lehine bir ağırlık haline getirildi. 12 Eylül 2012 referandumu ise sivil asker bürokrasinin sistemdeki alanını daraltarak işlevini belli aranda kısıtlayarak normalleştirdi. 

16 Nisan 2017 referandumu, sistemin merkezine halkın iradesini koyuyor ve buna göre siyaseti yeniden yapılandırıyor..  2017 ülke yönetimini tamamen halka verecek; yönetim bürokratik ve mali azınlığa odaklı olmaktan çıkıp millet odaklı hale gelecek..

Halk, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a 2023’e kadar siyaseten bir kredi açtı, onun çabasının sonuçlarını almaya çalışıyor:

Milletimiz, 2007’de Evet diyerek Recep Tayyip Erdoğan’la bir yola çıktı. 2010’da evet diyerek yolda önemli bir mesafeyi kat etti. Milletimiz 16 Nisan 2017’de de evet deyince, 10 yıldır inatla, sabırla, büyük bir azimle sürdürülen ülkedeki büyük değişimin tamamlanmasını desteklemiş olacak..

Mekke dönemindeyiz, milleti hakimeden cemaat haline düşürülmüşüz; Hz.Peygamber (s.a.v.) Mekke’de nasıl bir takım müşriklerin himayesinde güvenliğini armışsa, milletimiz de bir asırdır bu demir kafeste güvenliğini sağlıyordu. Kurtuluş için beklediği fırsatı 16 Nisan’da yakaladı..

Pranganın anahtarını kullanacak mı? Evet..