İçime dert oldu. Prag maçında yazıma eklemeyi çok istediğim halde ekleyemediğim şeyler vardı. Maç deplasmanda. Sosyal medya tribün gibi olmuş. Doluşmuşuz adeta.

Hepimiz oradayız o anlarda.
Tribünden farkı hepimiz birbirimizi duyuyoruz. Görüyoruz. Gruplar ya da grup halinde hareket de yok sosyal medyada.
Herkes bağımsız.
Ve herkes ağzına geleni yazacak kadar rahatız!
Böyle mi olmalıydı peki? Hani bu sene o sene idi! O gece bir kez daha anlaşıldı ki; negatif mesaj ya da söylemlerle kendimizi ifade etme konusunda oldukça mahirmişiz.
Alabildiğine saldırı oldu bu "hazırlık dönemi" takımına. Her sezonun en hazırı yine hazırdı sezonuna! Yine hedefler belirlendi.

***
Tam isabet , nokta atışlar gerçekleşti hedef çocuklara. Geçen yıl maç kurtaran, sezon kurtaran, 'daha önceleri nerelerdeydiniz' denilerek yere göğe sığdırılamayan çocukların yerine "yeni transferler" yapılmaya başlandı anında!
Hatalı gol? Yenirdi elbet.
Hatalı pas? Verilirdi elbet.
Ama öyle değildi. Çocukların özellikle "seçilmişleri" yine hedefe konulmuştu.
"Kalkan" vazifesi gören bazı özler gidince yeni hedefler belirlemek, aslında bu yazının başrol oyuncularının yıllardır yaptığı en başarılı iş değil miydi?
Yazıma "sosyal medyada o anlarda yaşanan linçleri" tek tek eklemeyi çok isterdim. O kadar yer yok tabii. Bulabilirsiniz diyeceğim ama çoğunu silmişlerdir zaten!
O mesajlarınızı o oyuncular okuyor.
Sonrada ilk fırsatı bulunca üstelik kazandırarak kaçar gibi gidebiliyorlar.
Beş paralık etttiğiniz çocuklara verilen rakamları da ilk siz beğenmiyor, yöneticileri "ben olsam" diye başlayan cümlelerle yerden yere vuruyorsunuz.
***
Bakın mesela...
Şenol Güneş Abdulkadir Parmak'ı Milli Takım'a almadı diye eleştirenler, Uğurcan'ı kaleye koymadı diye eleştirenler ya da Abdülkadir Ömür'ü onbir başlatmadı diye yerden yere vuranlar; ilk yarıda takımın tamamına olduğu gibi başta bu çocuklara "bundanbununla- bunlarla olmaz" yazıyordu.
Kibarlaşırdım mesajları...
Olmazsa, onlarla değil dostum... Neyse...

FOTOMAÇ