Nepal'i İsmet Özel’in ‘Celladıma gülümserken çektirdiğim son resmin arkasındaki satırlar’ şiirinden duymuştum ilk olarak.

Ne diyordu Özel:

haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar
ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye
kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa
laboratuvarda çalışanlara sorarsanız
ruhum sahte
evi nepal'de kalmış
slovakyalı salyangozdur ruhum
sınıfları doğrudan geçip
gerçekleri gören gençlerin gözünde.
acaba kim bilen doğrusunu? hatta ben
kıyı bucak kaçıran ben ruhumu
sanki ne anlıyorum?

İsmet Özel yazmasa belki de hiç dikkatimi çekmeyecekti Nepal. Ya da İHH, AFAD elini bu uzak diyara uzatmasa her birimizin hafızasında bir lahza olarak gelip geçecekti.

Hafta sonu olan deprem sonrası bu kez hayatımızın orta yerine düştü bu uzak doğu ülkesi.

Deprem kuşağında olan ve büyük acılar yaşayan bir milletin evlatları olarak yine ilk olarak Türkiye yardıma koştu.

Yardım ekipleri aynı gece yola çıkarken Kızılay anında kırmızı alarma geçti.

Ankara'dan İzmit ve Sakarya'ya yardım götüremeyen bir devletten dünyanın öbür ucuna anında yardım götüren bir devlete gelmek bu milletin bir ferdi olarak gurur kaynağı.

Tüm bu acılar yaşanırken Everest'in yamaçlarına yardımlar giderken insan sevmez hayvansever kızıl saçlı ses çığırtkanı yine arz-ı endam eyledi.

Kendisi depremin olma sebebini şöyle açıklıyor:  “Nepal’de Hindu tanrıçası için yüzlerce hayvan katletmişlerdi, cezasız mı kalacaktı, bugün binlercesi öldü, tanrıçaları kabul etsin artık”

Büyük mütefekkir ve bilim insani!  Geçmiş kurban Bayramı’nda da yaptığı açıklamayla hayvanları bile irrite etmişti.

Böylesine büyük bir acının ardından söylediği sözler “Dün gece hiç tanımadığı bir erkeğe usulca sokulup merhaba” demesinden daha büyük bir saçmalıktı.

serkan.ustuner@haber7.com