Bu fotoğraf geçtiğimiz Cuma günü Süleymaniye’de çekildi.
Celal Talabani’nin cenazesinde Barzani ile PYD terör örgütünün yeni elebaşı bir görüşme gerçekleştirdi.

Barzani’nin el sıkışırken görüntülendiği kişi PYD terör örgütünün elebaşı Şahoz Hasan.
Hasan, yaklaşık 10 gün önce Salih Müslim’in yerine örgütün başına geçen iki isimden biri oldu.

Barzani ile PYD-PKK arasında yıllardır süren bir husumet var. Bu 2014’deki Kobani olaylarında da ayyuka çıkmıştı.
PYD’nin özellikle Suriye’de Barzani’ye yakınlığıyla bilinen Şam rejimi karşıtı Kürtlere yönelik saldırgan politikaları biliniyordu.
Referandum konusunda da Barzani’yle aynı çizgide olmadıkları söyleniyordu.

Ancak görünen o ki Barzani ile PKK-PYD arasındaki husumette düşmanlık oranı rekabet oranının altında kalıyor.

Barzani, bir cenaze merasiminde sıradan bir tokalaşmanın pozunu mu verdi yoksa ABD ekseninde buluşan iki gücün mesajını mı vermeye kalktı?

Eğer Barzani, yasa dışı referandumu sonrası girdiği yalnızlık buhranında yıllardır kendisini yok etmeye uğraşan PKK ile ittifaka kalkışırsa, bu durum kendisi açısından hiç de iyi sonuçlar doğurmaz.

Her dara düştüğünde kendisine arka çıkan Türkiye’ye, gayri meşru referandumla yaptığı yanlışı, PKK yanlışıyla bir karşı hamleye çevirmeye çalışmak, Barzani’nin PKK tarafından bitirilme sürecini iyice hızlandırır.

Şu unutulmamalı ki Türkiye, Barzani’ye hak ettiği sert karşılığı henüz vermedi.
Açıkçası Kuzey Irak konusunda Bağdat’la birlikte hareket etmek, Barzani’ye aslında son bir şans verildiğinin göstergesi, önemli olan burada Barzani’nin o hakkı nasıl kullanacağı.

Bu seçeneği PKK terör örgütüyle poz vererek harcamak, zaten Irak’ın kuzeyinde Barzani’yi tasfiye etme derdindeki PKK teröristlerinin iştahını kabartacaktır.

O nedenle burada Barzani’ye düşen, yaptığı hatayı en kısa sürede telafi etmektir. Bunu nasıl yapacağı da aslında bellidir.

Barzani referandum yanlışına ekonomik ve siyasi kriz nedeniyle girdi. Şimdi referandumu yapıp, daha beter ekonomik krizle karşı karşıya kaldı.

Bu duruma çare bulmazsa referandum öncesindeki siyasi kriz, ekonomik şartlarla birlikte daha kötü bir duruma gelebilir.
Meselenin siyasi krizden çıkmak olduğunu hesaplarsa, yasa dışı referandumla aldığı kamuoyu rüzgarını bir seçim süreciyle tamama erdirme yoluna gidebilir.

Neticede Barzani, seçime gidemediğinden referanduma gitmişti. Referandumla aldığı oyu, yapamadığı seçimin oyuna çevirebilmek de onun siyasi kabiliyetine kalmış.

Bunu gerçekleştirdiği an hem siyasi krizden hem de Türkiye ile yaşadığı krizden sıyrılır, o zaman referandumun bahanesi de ortadan kalkmış olur.