Birileri tehdidi savuruyor, “İktidar, erken seçimle veya başka türlü değişecek!”

Sorguluyoruz..

“Erken seçim olursa ve kazanamazlarsa itirazımız tabii ki yok.  Peki, ikinci ihtimal ne?”

Sahi, ne olabilir, “başka türlü” iktidar değişikliği?

CHP’nin İstanbul İl Başkanı Canan Kaftacıoğlu’ndan bir cevap alamıyoruz..

Henüz sorumuza cevap alamamış iken, aynı partinin bir başka ismi Özgür Özel, Ankara’dan kafayı çıkarıyor:

“Saray rejiminin, saray düzeninin sonu geliyor.. Herkes şunu bilsin; bütün devlet memurları, görevini devlet memuru gibi yapan devlet memurları, hangi ülkeye hizmet ettiğini bilen çok değerli bürokratlar hiç korkmasınlar.. Türkiye Cumhuriyeti devleti gelir, saat gibi işlemeye başlar.. O saatin en kıymetli çarkları siz olursunuz..”

Darbe çağrısı üzerine darbe çağrısı..

Biri susuyor, diğeri darbe çağrısı yapıyor..

Tam normal gündeme geçeceğiz derken..

Aaa..

28 Şubat darbesinde Genelkurmay Başkanlığı yapan İ. Hakkı Karadayı’nın ölüm haberi geliyor..

“Canım biraz sabır.. Şimdi darbe söylemi, gündemden düşer” diyorsunuz ki..

Darbe eksenli bir gündemden sonra tam da “normale döneceğiz” diye beklerken..

Bir daha “Aaa” demek zorunda kalıyoruz..

28 Şubat’ın hedefi olan Milli Görüş’ün resmi gazetesi, darbenin başındaki adamı, tek olumsuz sıfat kullanmadan ahiret yolculuğuna uğurluyor..

Kimbilir, birileri tutmasa, arkasından hatimler mi indirecekler, bilemiyorum..

“28 Şubat’ın kahraman komutanı” mı diyecekler, bilmiyorum..

Geçiyoruz..

Etrafımızdaki darbe eksenli olaylar bitiyor mu?

Bitmiyor..

Gözümüzü bir de açıyoruz ki..

27 Mayıs darbesinin  yıldönümüne gelmişiz..

Başbakan ve iki bakanın da asıldığı, yıllarca bize bayram olarak kutlatılan askeri darbenin yıldönümüne gelmişiz..

“Eee, artık şimdi bitti” diyeceksiniz..

Bitmedi..

Yine bir başka darbe girişiminin daha yıldönümündeyiz..

27 Mayıs 1960’ın 53. yıldönümüne denk getirilen Gezi isyanının da 7. yıldönümündeyiz..

27 Mayıs 2013’te, artık ayan beyan ortada olan gerçeklere göre..

FETÖ’cülerin kucağına oturan solcuların ayaklanması ile, Tayyip Erdoğan Başbakanlık’tan indirilmek istendi..

Başbakanlık Dolmabahçe Ofisi’ne yüründü..

Başarılamadı..

Hani bu darbe girişimlerinin hepsi geride kalmış olur, “Biz önümüze bakalım” der, yaşanılanları unutmaya çalışırız..

Ama o da ne?

Sağımız, solumuz, önümüz, arkamız darbe olduğu gibi, içimiz dışımız da darbe söylemleri ile dolu..

Buyrun okuyalım..

Başbakan ve iki bakanını astıkları 27 Mayıs darbesi için, Cumhuriyet gazetesinin bir numarası, bakın dün ne güzellemeler yapıyor..

“Bugün 27 Mayıs 1960 hareketinin 60. yıldönümüdür.”

Dikkat buyrun, “Darbesinin” değil..

“Hareketinin!”

Hani “Devriminin” diyecekti ama..

Birileri uyarmış olmalı:

“Alev baba, çaktırma.. Yanımıza çektiğimiz çaylakları ürkütme.. Biz yenisini yapalım.. Hepsinin tepesine balyozla darbeyi indireceğiz. Ama şimdi sırası değil!”

Bizim mahalleden kaçıp, CHP ile birlikte saf tutmaya yelken açanları uyandıramasa da, Alev babanın darbeyi öven, 2020 Türkiyesi’nde tekrarı yapılırsa (Allah korusun) onu da öveceklerini ispatlayan açıklamaları devam ediyor:

“27 Mayıs 1960 hareketinin altyapısında üniversite gençliği ve bu hareketi bayraklarla, alkışlarla destekleyen bir halk kesimi vardı. Bu nedenle 27 Mayıs, 12 Mart, 12 Eylül ile aynı torbaya konulamaz.”

Alev babanın 28 Şubat öncesinde öldüğünü sanmayın..

O hayatta..

Bu yazısı da, dün yayınlandı..

O, 28 Şubat’ı da gördü..

15 Temmuz hain darbe girişimini de gördü..

Ama onlardan bahsetmiyor..

Bahsedemiyor..

Hoş, bahsetse de..

Bir şey değişmeyecek..

27 Mayıs’ı da alkışlayan hain darbeciler vardı, bu ülkede.

12 Eylül’ü de, “Kardeş kavgasını bitirdi” diyerek, “Nerde kaldınız” diye sorarak alkışlayan anlı şanlı sosyal demokratlarımız vardı bu ülkede..

28 Şubat mı?

Onu hiç sormayın..

Darbenin meşruiyetini, “Alkış tutan üç kişi var mı” sorusunda ararsanız..

Üç kişi de vardı, üç bin kişi de..

Milyonlara karşı, üç kişi..

Ne kıymeti varsa.. 

Hatırlayın, 28 Şubat sürecinde, askere alkış tutanlardaki coşku, zirve yapmıştı..

Yargı mensuplarından başlayın, serbest meslek mensuplarına kadar herkese brifing veriliyor, “Yeni brifing ne zaman” diye, darbe şakşakçıları askere yöneltecekleri soru için sıraya giriyorlardı..

“Komutanım.. Komutanım.. Anayasa Mahkemesi üyelerine brifing vermişsiniz.. Yargıtay üyelerine vermişsiniz.. Danıştay üyelerine vermişsiniz.. Biz basın mesleği mensupları da brifing istiyoruz.. Nolursunuz, bizi brifinginizden mahrum bırakmayınız” diyerek, asker postalı yalama sırasına girenleri unutmadık, unutturmayacağız..

Kim, “Darbeler dönemi bitmiştir” derse..

Ve ardından da, darbeler öncesinde yapılan o klasik söylemi tekrarlarsa..

“İktidar otoriterleşmeye doğru yürüyor” derse..

Daha iki yıl önce milletvekili ve cumhurbaşkanlığı seçimi yapıldığı halde..

Daha bir yıl önce mahalli belediye seçimleri yapıldığı halde..

Son 18 yıl içinde, tek bir seçimin bile, zamanından bir gün dahi geç yapılmadığı halde..

“Siyasi iktidar toplumu kutuplaştırıyor..” söylemi ile, seçim öncesinde iktidar değişikliği için propaganda yapmaya kalkarsa..

Veya..

Darbeye zemin hazırlamaya kalkışırsa..

Tıpkı 15 Temmuz hain darbe girişiminden bir ay önce, “Bu ülkede artık darbe olmaz. Darbe korkutması ile, halk sindirilmek isteniyor” deyip..

Darbe için uçaklar havalanıp, tanklar havalimanlarını tuttuğunda..

Partisinin belediye başkanının evine kaçanlar..

“Koruma polisimin önerdiği yere kaçtım” diyenler..

Artık bu halkı uyutumazlar..

Milletin iradesini sandıkta yenemeyenlerin kafasından, “darbe” hiç çıkmamıştır..

Egosuna yenilmiş, kibir abidesi koltuk heveslilerinin kafasında, “darbe” dışında hiçbir umut yoktur..

O umutları da, her teşebbüs ettiklerinde, Allah’ın izni ile, halkın sokağa çıkması sayesinde kursaklarında kalacaktır..

 Ali Karahasanoğlu - Yeni Akit