Görüşleri nedeniyle hapse atılan aydınlar-Galeri

06.03.2012 19:37
5 / 10


BEDİÜZZAMAN 35 YIL SÜRGÜN HAYATI YAŞADI, 20 KEZ ZEHİRLENDİ

Bediüzzaman Said Nursi, Şeyh Said isyanıyla ilgisi olduğu iddiasıyla 1 Mart 1925’te Van’da zincire vurularak, kış mevsiminde ve çoğunlukla yaya olarak Erzurum, Trabzon, İstanbul üzerinden Burdur’a sürgün edildi. Hiçbir kanuni gerekçe gösterilmeden bir yıl zorunlu ikamete mecbur edildi. “Kahraman ve fedakâr İslam müdafiilerinin torunlarına kılıç çekilmez.” şeklindeki sözleriyle Şeyh Said'in başkaldırısına karşı çıktığını ifade etti. Isparta’da 2 ay gözetim altında tutulduktan sonra 1 Mart 1927’de hakkında bir mahkeme kararı olmadan Eğirdir ilçesine bağlı Barla köyüne sürüldü. Burada Risale-i Nur’u telife başladı. 1934'te Barla’dan Isparta’ya sevk edildi. Mahkemece kesinleşmiş bir suçu olmamasına rağmen toplumdan tecrit edilerek unutulmaya ve ölüme mahkûm edildi.

25 Nisan 1935’te ‘gizli cemiyet kurmak, dini siyasete alet etmek ve devletin düzenini değiştirmek’ suçlamasıyla 120 talebesiyle Isparta’da gözaltına alındı. Arama kararı olmaksızın yaşadığı mekân darmadağın edildi. Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi’ne sevk edildi. Eskişehir Hapishanesi’nde tek başına bir koğuşa konuldu. Tuvaleti bulunmayan soğuk hücresinde 3 ay boyunca tutuldu.

Dava sonucunda “Tesettür Risalesi”nden dolayı kendisi 11 ay, 15 talebesi de altışar ay hapse mahkûm oldu. 105 talebeye de beraat verildi. Karar tarihinde yürürlükteki Türk Ceza Kanunu’nda (TCK) ‘irtica’ kelimesiyle tanımlanmış bir suç tarifinin olmaması ise dikkat çekiciydi.

27 Mart 1936’de tahliye edildiğinde ise cezaevi kapısında bekleyen jandarma eri, kendisini; 7 yıl boyunca adım adım izlenerek sürgün hayatı yaşayacağı Kastamonu’na götürmek için bekliyordu. 1943 yılında 126 talebesiyle birlikte tekrar "rejimin temel düzenini yıkmak, aykırı fikirler neşretmek" iddiasıyla tutuklanarak Denizli Hapishanesi’ne sevk edildi. 9 ay tutuklu kaldı. Türk Tarih Kurumu üyelerinin de içinde bulunduğu bilirkişi heyeti, “Bediüzzaman’ın siyasi bir faaliyeti yoktur. Onun mesleğinde tarikatçılık, cemiyetçilik mevcut değildir. Eserleri ilmî ve imanidir.” şeklinde rapor hazırladı. Beraat etti.

Denizli 26. sürgünüydü. Daha sonra Emirdağ’a götürüldü ve burada zorunlu ikamete mahkûm edildi. 23 Ocak 1948’de aynı suçlamalarla tekrar tutuklanarak, 54 talebesiyle birlikte Afyon Hapishanesi’ne sevk edildi. Sobasız, camları kırık büyük bir koğuşa koyuldu. Yaklaşık 20 ay hapiste tutuldu.“Siyaset ve şeytandan Allah’a sığınırım. Ben iman hakikatleri ile meşgulüm” demesine rağmen hakkında 20 ay hapis verildi. Oysa aynı suçlamalar için Denizli’de beraat emişti. Karar temyiz edilince tahliye oldu. Tekrar Emirdağ’a götürüldü.

Said Nursi’nin sürgün ve gözlem altında tutulması Demokrat Parti (DP) döneminde de devam etti. 1952'de müellifi olduğu “Gençlik Rehberi” isimli eser hakkında açılan dava münasebetiyle İstanbul’a geldi. Mahkemeye son sözü “Ben Kur’an ve iman hizmetinde çalışan aciz bir adamım. Başka bir diyeceğim yoktur.” oldu. Beraat etti.

1953'te Emirdağ’a döndü. Afyon’da 8 yıldır devam eden mahkeme 23 Mayıs 1956’da Diyanet’in lehte raporuyla sonuçlandı. DP’nin iktidarda olduğu 10 Ocak 1960’da İçişleri Bakanı’nın talimatıyla Ankara’ya girmesi yasaklandı. Müellifi olduğu Risale-i Nur Külliyatı hakkında yaklaşık 1500 kez beraat kararı verildi. Sürgün yıllarında 20 kez zehirlenen Bediüzzaman, 23 Mart 1960'ta 82 yaşında Şanlıurfa’da vefat etti.
<br> <br> BEDİÜZZAMAN 35 YIL SÜRGÜN HAYATI YAŞADI, 20 KEZ ZEHİRLENDİ<br> <br> Bediüzzaman Said Nursi, Şeyh Said isyanıyla ilgisi olduğu iddiasıyla 1 Mart 1925’te Van’da zincire vurularak, kış mevsiminde ve çoğunlukla yaya olarak Erzurum, Trabzon, İstanbul üzerinden Burdur’a sürgün edildi. Hiçbir kanuni gerekçe gösterilmeden bir yıl zorunlu ikamete mecbur edildi. “Kahraman ve fedakâr İslam müdafiilerinin torunlarına kılıç çekilmez.” şeklindeki sözleriyle Şeyh Said'in başkaldırısına karşı çıktığını ifade etti. Isparta’da 2 ay gözetim altında tutulduktan sonra 1 Mart 1927’de hakkında bir mahkeme kararı olmadan Eğirdir ilçesine bağlı Barla köyüne sürüldü. Burada Risale-i Nur’u telife başladı. 1934'te Barla’dan Isparta’ya sevk edildi. Mahkemece kesinleşmiş bir suçu olmamasına rağmen toplumdan tecrit edilerek unutulmaya ve ölüme mahkûm edildi.<br> <br> 25 Nisan 1935’te ‘gizli cemiyet kurmak, dini siyasete alet etmek ve devletin düzenini değiştirmek’ suçlamasıyla 120 talebesiyle Isparta’da gözaltına alındı. Arama kararı olmaksızın yaşadığı mekân darmadağın edildi. Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi’ne sevk edildi. Eskişehir Hapishanesi’nde tek başına bir koğuşa konuldu. Tuvaleti bulunmayan soğuk hücresinde 3 ay boyunca tutuldu.<br> <br> Dava sonucunda “Tesettür Risalesi”nden dolayı kendisi 11 ay, 15 talebesi de altışar ay hapse mahkûm oldu. 105 talebeye de beraat verildi. Karar tarihinde yürürlükteki Türk Ceza Kanunu’nda (TCK) ‘irtica’ kelimesiyle tanımlanmış bir suç tarifinin olmaması ise dikkat çekiciydi.<br> <br> 27 Mart 1936’de tahliye edildiğinde ise cezaevi kapısında bekleyen jandarma eri, kendisini; 7 yıl boyunca adım adım izlenerek sürgün hayatı yaşayacağı Kastamonu’na götürmek için bekliyordu. 1943 yılında 126 talebesiyle birlikte tekrar "rejimin temel düzenini yıkmak, aykırı fikirler neşretmek" iddiasıyla tutuklanarak Denizli Hapishanesi’ne sevk edildi. 9 ay tutuklu kaldı. Türk Tarih Kurumu üyelerinin de içinde bulunduğu bilirkişi heyeti, “Bediüzzaman’ın siyasi bir faaliyeti yoktur. Onun mesleğinde tarikatçılık, cemiyetçilik mevcut değildir. Eserleri ilmî ve imanidir.” şeklinde rapor hazırladı. Beraat etti.<br> <br> Denizli 26. sürgünüydü. Daha sonra Emirdağ’a götürüldü ve burada zorunlu ikamete mahkûm edildi. 23 Ocak 1948’de aynı suçlamalarla tekrar tutuklanarak, 54 talebesiyle birlikte Afyon Hapishanesi’ne sevk edildi. Sobasız, camları kırık büyük bir koğuşa koyuldu. Yaklaşık 20 ay hapiste tutuldu.“Siyaset ve şeytandan Allah’a sığınırım. Ben iman hakikatleri ile meşgulüm” demesine rağmen hakkında 20 ay hapis verildi. Oysa aynı suçlamalar için Denizli’de beraat emişti. Karar temyiz edilince tahliye oldu. Tekrar Emirdağ’a götürüldü.<br> <br> Said Nursi’nin sürgün ve gözlem altında tutulması Demokrat Parti (DP) döneminde de devam etti. 1952'de müellifi olduğu “Gençlik Rehberi” isimli eser hakkında açılan dava münasebetiyle İstanbul’a geldi. Mahkemeye son sözü “Ben Kur’an ve iman hizmetinde çalışan aciz bir adamım. Başka bir diyeceğim yoktur.” oldu. Beraat etti.<br> <br> 1953'te Emirdağ’a döndü. Afyon’da 8 yıldır devam eden mahkeme 23 Mayıs 1956’da Diyanet’in lehte raporuyla sonuçlandı. DP’nin iktidarda olduğu 10 Ocak 1960’da İçişleri Bakanı’nın talimatıyla Ankara’ya girmesi yasaklandı. Müellifi olduğu Risale-i Nur Külliyatı hakkında yaklaşık 1500 kez beraat kararı verildi. Sürgün yıllarında 20 kez zehirlenen Bediüzzaman, 23 Mart 1960'ta 82 yaşında Şanlıurfa’da vefat etti.