Başbakan Davutoğlu'nun bir günü

ANISINI ANLATTI, GÜLÜŞMELER HAVADA UÇUŞTU

-Bir anımı paylaşmak istiyorum. Bir gün ders veriyorum, bir baktım, bir öğrencim yok. “Nerede bu arkadaşınız?” dedim. “Bilmiyoruz” dediler. Cep telefonunu aldım, aradım. Dedim “nerdesin?”. “Sana ne!” dedi. Benim olduğumu bilmiyor. “Senin başka yerde olman lazımdı” dedim. Sonra şüphe etmeye başladı, üslubunu düzeltti. Yarım saat kadar bulunduğu yerden geldi. Ders kıran varsa yakalarım. On beş gün önce gece saat 12. Doktora öğrencilerime haber verdim, geldiler. 3'e kadar ders çalıştık. Tezlerden son gelişmelerden konuştuk. Üç ilişki var ki özel, anne-baba ile çocuk arasında, hoca-talebe ilişkisi ve hasta-doktor ilişkisi. Bu üçü ikame edilemiyor.

SORU: Ben Doğuluyum, ailem de Doğu'da. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı bir Kürdüm. Bölgemizde büyük sorunlar var. Ara tatilde memleketime gidince, ailem İstanbul'a göndermek istiyor. Biz memleketimizde bir haftadan fazla duramıyoruz. Bölge halkı olarak Cumhurbaşkanımıza ve size dua ediyorduk. Ama şu an çözüm sürecinin meyvesini alamadık. Bu konuda bölgede bizim gibi düşünen gençlere ne söylemek istersiniz?

-Yürek yakan, can alıcı bir soru. Çözüm süreci başladığı zaman, Diyarbakır'da bir konuşma yapmıştım. Yine başbakan vasfıyla değil, öğretim üyesi olarak. Sur'da çocuklar top oynuyordu, onlarla top oynadım. Ondan 15 gün sonra Manisay'a gittim. Manisa'da da çocuklarla top oynadım. Dedim ki, çözüm sürecinin felsefesi burada. 5 sene sonra bunlar hep beraber ülke inşasında birlikte mi çalışacaklar yoksa çatışmanın içinde mi olacaklar? Her gün yattığımda ve kalktığımda, bu çocukların kurtarılması için ne yapılması gerekiyorsa onu düşünüyoruz.

Bütün meselemiz bu çocukları kurtarmak. Ama herkes böyle düşünmüyor. Birileri de o çocukların eline silah veriyor. Samimiyetle çözüm sürecinin başarısı için çaba sarf ettik, çaba sarf etmeye devam edeceğiz.