Gül dağına giden derviş: Olcay Yazıcı

04.04.2009 16:37
3 / 6
Olcay Yazıcı’ya söz söyleten ve şiirlerini gümbür gümbür çağıldatan yürek, hiç kuşkusuz bir Anadolu mayasının ve bir alperen nefesinin eseridir. Ve yine onun, kelimeleri canlandıran, heyecanlandıran, şimşeklendiren ve onlara apayrı bir dil veren yüreği, güzel Anadolu’muzun gül toprağı gibi bereketli ve üretkendir. Çünkü bu kutlu yürek, toplumumuzun öz cevherinden beslenmiş, dallanıp budaklanmış ve bir çınar misali serpilmiştir. Şair Olcay Yazıcının, karşımızda, şiir dünyasının anahtarı eline verilmiş bir bilge olarak duruşu da işte bu yüzdendir.

Olcay Yazıcının “Derviş” adlı şiiri, bir arayış felsefesinin bütün özelliklerini taşımaktadır. Dünyevi olan bütün terkip ve benzetmeleri kullanarak gelip geçici bir aşkta aşkınlığı arayan ve ona ulaşmaya çalışan bu yaklaşım, aslında Olcay Yazıcı’nın şiirlerinin ana karakter yapısıdır.

Çatallı yol ağzında şaşırıp kaldım derviş
Söyle hangi patika gül dağına gidermiş?
beyiti, gerçek aşkı arayan bir kalbin, asıl gerçeğe ve hakikatin özüne çarpılmışlığının bir ifadesi değil midir?
Olcay Yazıcı’ya söz söyleten ve şiirlerini gümbür gümbür çağıldatan yürek, hiç kuşkusuz bir Anadolu mayasının ve bir alperen nefesinin eseridir. Ve yine onun, kelimeleri canlandıran, heyecanlandıran, şimşeklendiren ve onlara apayrı bir dil veren yüreği, güzel Anadolu’muzun gül toprağı gibi bereketli ve üretkendir. Çünkü bu kutlu yürek, toplumumuzun öz cevherinden beslenmiş, dallanıp budaklanmış ve bir çınar misali serpilmiştir. Şair Olcay Yazıcının, karşımızda, şiir dünyasının anahtarı eline verilmiş bir bilge olarak duruşu da işte bu yüzdendir. <BR><BR> Olcay Yazıcının “Derviş” adlı şiiri, bir arayış felsefesinin bütün özelliklerini taşımaktadır. Dünyevi olan bütün terkip ve benzetmeleri kullanarak gelip geçici bir aşkta aşkınlığı arayan ve ona ulaşmaya çalışan bu yaklaşım, aslında Olcay Yazıcı’nın şiirlerinin ana karakter yapısıdır. <BR><BR> Çatallı yol ağzında şaşırıp kaldım derviş <BR>Söyle hangi patika gül dağına gidermiş? <BR> beyiti, gerçek aşkı arayan bir kalbin, asıl gerçeğe ve hakikatin özüne çarpılmışlığının bir ifadesi değil midir?