Elinde fener, üstünde yağmurluk! Yerde yatan profesörü gören telefona sarıldı: Onun ise tek bir amacı vardı...

“1992 Erzincan Depremi'nin yaşandığı 13 Mart ve 19.19 saatinde gerçekleştirdiğim yeni performansımda, metaforik anlamıyla, karanlığı aydınlatma ve yeni bir yaşam umudu olma açısından düşündüğüm fener objelerini vücuduma bağlayarak yürüyüş yaptım. Fenerler, yaşanan felaketin oluşturduğu yıkıma dikkat çekmek için uyarı mahiyetinde sürekli yanıp söndürdüm. Depremin insan belleğinde edindiği karanlık taraf, fenerin ışığıyla aydınlanarak her zaman bir umut olduğunu hatırlatacak. Performans Erzincan kent merkezinde Dörtyol’dan başlayarak Ordu Caddesi üzerinde devam etti.”

​