Çinliyi ikna etti kaymakama takıldı

Çin'de tekstil işiyle uğraşan genç Türk girişimci, Türkiye'deki meslektaşlarına destek çıktı. Türkiye, Almanya ve Rusya'nın önde gelen markalarına ürün tedarik eden Murat Kılıçarslan, ucuz işgücü bakımından kimsenin boy ölçüşemeyeceği Asya'nın bu dev ekonomisiyle rekabetin işadamlarının değil, devletin işi olduğunu söylüyor. Türkiye'nin Çin'e göre dezavantajlarını ise 'teşvik sistemi ve bürokrasi' şeklinde özetliyor.

Çin ile rekabet konusundaki sorumluluğu devlete yükleyen Murat Kılıçarslan, "Çin ile işadamları değil, devlet rekabet etmeli." diyor. Örnek olarak başından geçen şu olayı Cihan'a anlatıyor: Kılıçarslan, okumak için gittiği Çin'de üniversiteyi bitirdikten sonra polyester ağırlıklı üretim yapan bir tekstil fabrikasında işe başlar. 2002 yılında Türkiye antidamping uygulaması başlatınca, patronu, önemli miktarda mal sattığı Türkiye'ye, aynı zamanda Avrupa'ya açılmak düşüncesiyle yatırıma karar verir ve bunun için Kılıçarslan'ı görevlendirir.

Kılıçarslan da patronunu İstanbul veya körfez bölgesi yerine memleketi Çorum'un Sungurlu ilçesine fabrika kurmayı ikna eder. İlçede de organize sanayi bölgesi yeni açılmıştır. Dönemin belediye başkanı ile birlikte dönemin kaymakamına çıkarlar. Kaymakamın verdiği cevaba çok şaşırır: "Yeğenim beni Çinlilerle uğraştırma." Morali bozulan Kılıçarslan'a başkan destek çıkar. Ardes olarak belediyenin arsasını gösterir ama OSB teşviklerinden faydalanamayacaklardır. Bu kez de karşısına elektrik problemi çıkar. Tedaş görevlileri, fabrikayı kim kuracaksa, direklerini dikip arsaya kadar elektriği onun götürmesi gerektiğinde diretir ve 300 kişiye istihdam sağlayacak yaklaşık 3 milyon Euro'luk fabrikanın Sungurlu'ya taşınması mümkün olmaz.

Şangay ile Sungurlu'nun maliyet farkı 2 cent idi

Çin'e döndükten bir süre sonra kendi işini kuran Murat Kılıçarslan, Şangay'da Wuning caddesindeki Lijing Yangguang Plaza'nın 21. katındaki ofisinde tekstil tedarikçiliği yapıyor. Çin'deki gelişmenin altında uygulanan teşvik sisteminin yattığını aktaran Kılıçarslan, "Özel ekonomik gelişim bölgeleri var. Hepsi farklı alanlarda konuşlandırılmış durumda. Bizdeki organize sanayi bölgesi gibi. Ama belirli bir alanda ihtisaslaştırıyorlar. Elektrik, istihdam ve altyapı maliyetleri çok düşük. Mesela, markalı bir takım elbiseyi İstanbul'da imal etmek 70 dolara mal oluyor. Çin'de ise 22 dolara." tespitini aktarıyor.

Bu fiyat farkında İstanbul'daki tekstil işi yapan mekanların şehrin merkezinde kalmasının da etkili olduğunu belirten Kılıçarslan, "Bir kere çok yüksek kiralar ödemek zorunda kalıyorlar. Kullandıkları elektrik, gaz ve su sanayi tipi değil." değerlendirmesinde bulunuyor. Bu tezini de 2002 yılında fabrikayı taşımayı düşündükleri zaman yaptıkları maliyet analiziyle destekliyor: "2002'de kumaş üretiminin metrekaresinin maliyeti Çin'de 22 cent idi. Sungurlu için yaptığımız maliyet analizinde çıkan fiyat ise 24 cent idi. Bu rakam bile herşeyi apaçık ortaya koyuyor."