Sanki ülkeyi yönetmek için seçim yapılmıyor da..

Aşk filminde oynatacak aktör arıyorlardı..

Şişirdiler.. Şişirdiler.. Şişirdiler..

Yunanistan’ı kurtaracaktı..

Hatta Türkiye’ye de rol model olacaktı..

“Sol”dan gelen Çipras, AB’ye bile meydan okuyup, Yunanistan’da devrim yapacaktı..

Yunanistan medyası değil..

Bizim Türk medyasının yazılan, çizilenleri idi bunlar..

Çipras da genç bir isim ya..

Tayyip Erdoğan ile karşılaştırmalar..

Erdoğan’ın ilk girdiği seçimde tek başına iktidara gelmesine atıf yapıp...

Sonrasında da..

“Tayyip Erdoğan ne ki.. Çipras onu beşe katlar” diye hava pompalamalar..

“Acayip karizması var” diye...

Hormonlamalar.. Hormonlamalar..

Ardından bizim siyasetçilerin bile..

“Çipras.. Çipras” diye..

Aşağılık kompleksi ile..

Elin Yunan’ına yaptıkları yalakalıklar..

Bizim gazetecilerin, gidip Çipras ile fotoğraf çektirmeleri..

Yunanistan’ı zıplatacakmış...

“Sosyal demokrat çizgi”yi, yeniden dünya siyasetinin gündemine sokacakmış..

Dünya ezilenlerinin umudu olacakmış..

Yetmeyecek..

Türkiye’ye de umut aşılayacakmış..

Anlayın canım..

Türkiye’nin dediysek..

Türkiye’nin “solak”larının umudu olacakmış..

Sadece solaklar da değil..

Paralelci kardeşlerimiz de..

Az el ovuşturmamışlardı..

Acaba bir rüzgar eser mi?

Yunanistan tarafından..

Türkiye’yi de kasıp kavurur muydu?..

13 yıldır tek başına iktidarda olan AK Parti devrilip..

Şu PKK’dan transfer edilen.. Selahattin Demirtaş ile..

Bir devrim yaşanabilir miydi?

Büyük ümitlerle..

Tek bir icraatını bilmedikleri o Yunanlı siyasetçiyi, göklere çıkarttılar..

Sahaya çıkınca, nasıl oynayacağını bilemedikleri adamdan, Pele gibi bahsetmeye başladılar..

Sonuç..

Tüm söylenilenler kof çıktı..

Seçimlerin üzerinden, 6 ay daha yeni geçmişken..

Herşeyin boş bir hava olduğu ortaya çıktı..

Bırakın Yunanistan’a umut olamyı..

Bırakın Türkiye’nin solaklarına umut olmayı..

Yunanistan’ı iflasa götürdü..

Bir-iki efelenmeler..

Yönetimde tek bir iyileştirme yapmadan, dünya egemenlerine kuru gürültü şeklindeki dayılanmalar..

Ve sonunda iflas!

Şimdi aynı çevreler..

Tersinden propagandaya başladılar..

“Ne var canım, 1.6 milyar euro taksidi Türkiye ödesin.. Yunanistan’ı kurtaralım!”

Hani..

Beştepe’deki sarayı..

3. Boğaz Köprüsü’nün hızla ilerleyen inşaatını.

Yeni yapılmakta olan Havalimanı inşaatını..

Kocaeli’ndeki devasa köprüyü..

Görünce..

“Ver ya Tayyip abi.. Ver şurdan bir 1.6 milyar dolar. Şu garibanlar sevinsinler.. Mübarek günlerdeyiz hem..” diyesimiz geliyor..

Geliyor da..

Borç 1.6 milyar euro değil..

O sadece bir taksidi..

Borç 200 milyar euronun üzerinde..

Dolayısı ile.

Öyle kolay kolay bitecek değil..

Yakışıklı Çipras, şişirmasyonlara aldandı..

Kimbilir içten içten.. “Komşumuz Türkiye’nin Tayyip Erdoğan’ı.. Ona efeleniyor, buna efeleniyor.. Ben de efelenirim, ne var ki?” diye düşündü..

Tayyip Erdoğan’ı kendisine örnek aldı..

Ama Erdoğan’ın 10 yıl boyunca nasıl çalıştığını..

Nasıl tırnakları ile kazıya kazıya, bu noktaya geldiğini göremedi..

Birden, her şeyi yapabileceğini sandı..

Merkez Bankası’na 130 milyar dolar biriktirilmeden, “Dünya beşten büyüktür” diyemeyeceğini düşünemedi.. IMF’nin kovulamayacağını akledemedi..

Karizmayı erken çizdirdi..

Şahsen, AB’ye posta koymasını, ben de desteklerim..

Türkiye ile adeta alay edercesine kapısında bekleten AB’ye ciddi bir ders vermesini, ben de isterdim..

Ama..

Bu işler altyapı olmadan, olmuyor..

Medya gazı ile hiç olmuyor..

Dünya akbabaları.. Adamı böyle, çiğ çiğ yiyorlar..

Sonra da..

yazının devamı için tıklayınız