Bu sizi şaşırttı mı? Sanmam.
Zaten BM'nin ve Mun'un "koskoca" oldukları da sadece bir illüzyon.
Peki o Ban Ki Mun'un...

Yanında Netanyahu ile yaptığı basın toplantısında hiç utanıp sıkılmadan Hamas'ı kınamasını ve Hamas roketlerinin Tel Aviv sokaklarına düşüşünü gösteren fotoğrafları görünce "şoke olduğunu" açıklayışına şaşırdınız mı? Ona da şaşırmayın.
İsrail, bunu yıllardır yapıyor ve kimse ses etmiyor. 

O yüzden Türkiye ses çıkartıyor. O yüzden Siyonistler Türkiye'nin dünya sorunlarına, Ortadoğu'ya ve BM'ye yaklaşımına sinir oluyorlar.
En önemlisi de, Türkiye'nin Gazze'nin önemi ve değerinin farkında olması! İsrail için Mahmud Abbas veya Başbakan Hamdallah sorun değil.
İstediğinde onların sadece fiziki varlıklarını değil, zihinlerini de kuşatma altına alabiliyor.
Gazze işte buna da direniyor.

Oysa "Varsa yoksa, hep Gazze'den konuşuyoruz" diyen Ekmeleddin Bey Cumhurbaşkanı olsa mesela...
İsrail ve Arap destekçilerinin nasıl hoşuna gidecek! 

İsrail bunu hep yapıyor, hep aynı stratejiyi güderek barış süreçlerini kontrol ediyor dedim ya... Genç kuşaklar çok şeyi bilmiyor, orta yaşlılar da çabuk unutuyor.

Mesela gelin, yakın bir tarihe, 2002'ye dönelim. 
"İki devletli çözüm"e açılan İsrail-Filistin barış süreci o yıl Beyrut'taki Arap Birliği Zirvesi'yle başlamıştı.
Görünüşte dünya "Haydi artık çözün şu işi!" demişti ve İsrail de başını "Peki!" anlamında sallamıştı.
Zirve başladığında Hürriyet gazetesi haberi şöyle veriyordu: "Arap Birliği zirvesi sorunlu başladı, liderler güvenlik krizi nedeniyle zirveye katılmıyor."
Hürriyet'in "güvenlik krizi" diye anlattığı şey mesela Arafat'a izin verilmemesiydi.
O tarihte iktidarda olan Şaron Filistin liderini "Ramallah'tan çıkarsan, geri dönemezsin" diye tehdit etmişti.
Böylece İsrail, bir taşla çok kuş vurmuş; hem Suud merkezli Arap devletleriyle nihayet bir uzlaşmaya gitmiş, hem de Arafat'ı iyice sembolikleştirerek El Fetih'i uysallaştırmıştı.