Hatta söylediklerinden ve yaptıklarından yola çıkarak bunun için ciddi ciddi stratejiler geliştirip üzerinde titizlikle çalıştıkları bile söylenebilir. Öncelikle halkı “aptal” yerine koyuyorlar. Hâlbuki “halk” en küçük şark kurnazlığını bile basiretiyle ve hisleriyle fark edip onu not eder. Zamanı geldiğinde de karşılığını verir.

Muhalefet partileri o kadar çok hayatın gerçekleriyle çelişen tutarsız vaatlerde bulunuyorlar ki, muhayyel ve romantik bir dünya kuruyorlar. Zamanın reel politiğiyle çelişen söylemleriyle ayaklarının altındaki zemin kayganlaşıyor ve bunu fark etmiyorlar.

Halkına “muhalefet” eden adamlar ve kadınlar niçin siyasetle uğraşırlar bunu anlamakta da gerçekten zorlanıyorum. Eğer amaç kişi ya da gruplara menfaat - kâr - çıkar temin etmekse bunu siyasetin dışında çok daha meşru yollardan temin edebilirler. Talip oldukları eğer koltuk üzerinden ve kısa yoldan sosyal itibar elde etmekse elde kalanın "itibarsızlık" olduğunu göremiyorlar mı?

Nerden bakarsanız bakın tutarsızlık.

Muhalif olmak güzeldir ve nitelikli-samimi yapıldığında Ülke için iyi gelişmelere kapı aralar. Bu bakımdan ele alındığında Türkiye'de ciddi bir muhalefet açığı olduğu ortada. Bu açığı yine Ak Parti kendisi kapatıyor.

Türkiye’de Cumhurbaşkanı ve iktidar partisi müthiş bir performans gösteriyor. İhtiyacımız; gelenekselin/konvansiyonelin dışına çıkabilmiş iç ve dış değişimleri, eğilimleri okuyabilen nitelikli bir muhalefettir. Geleneksel’den kastettiğim iktidarın her yaptığına “hayır” diyen, yapılan güzellikleri görmezden gelen, toptan reddiyeci yaklaşımla yürüyen ve salt ideolojiler üzerinden yapılan üstelik proje üret(e)meyen siyasettir.

Dünya başka bir çağa uyanıyor. Ama bizdeki muhalefet en az elli yıl geriden geliyor.

Bir de sözde devrimcilik yapmıyorlar mı? Keşke, dünkü meselelere çözüm olarak, dünün şartlarında geliştirilen politikaların bu günkü meselelerimiz için sorunun kaynağı olma potansiyelini taşıdığını görebilseler. Bu politikaların, kendisini güncelleyemeyen beyinler için “öğrenilmiş çaresizlik” gibi cari olduğunu bilseler.

Dün problem olarak gördüğümüz veya gösterilenler için oluşturulan setleri/bariyerleri zamanın ruhuna uygun olarak önce zihinlerinde yıkabilseler: Asıl devrimciliğin bu olduğunu anlayacaklar.

Bir de şu var; Millete hizmet etmek için siyaseti tek yol görenler yanılırlar. Siyaseti sadece meclise girmek olarak görenler daha da fena yanılırlar. Hakk’a hakikate ve Millete hizmet için var olan binlerce yoldan sadece birisidir siyaset.

DİNİ SİYASETE, SİYASETİ DİNE ALET ETMEK?

Cumhurbaşkanı için diyorlar ki “Recep Tayyip Erdoğan dini siyasete alet ediyor”. İslam’ı yaşayan bir kişiye dini siyasete alet ediyorsun demek abesle iştigaldir. Asıl dininin icaplarını yaşamayanın dini refere etmesi tutarsızlıktır. Bunlar arasında namaz kılmadığı halde “İslamcı/lık” yapanlar da vardır.

İnsanlar çoğu zaman detayları görmekte zorlanırlar. Hâlbuki dikkatli bakıldığında ayrıntılar bütüne ilişkin görüntüyü tamamlar. Şöyle ki; hâfızların bazıları Kur’an-ı Kerim’i hıfzettikten ve icazet aldıktan sonra sürekli tekrar etmedikleri için bu niteliklerini zayıflatır. Buna benzer olarak birçok İmam-Hatipli mezun olduktan sonra (imamlık ya da müezzinlik yapmıyorlarsa) düzenli olarak Kur’an-ı Kerim’i okumayı ihmal eder. Düzenli olarak okuyanları, kıraatlarındaki olgunlaşmadan fark edersiniz. Zira sürekli ve düzenli olarak okuyanlara Kur’an-ı Kerim kendini açar, ses tellerini kıvama getirir, ayrıca bir çaba sarf etmenize gerek kalmadan zamanla sesinizi terbiye ederken tabiri caizse sizi ustalaştırır. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın kıraatinin ustalığından yola çıkarak şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim; O, düzenli olarak yıllardır Kuran-ı Kerim’i okuyor.

KISA MESAJ HATTI

Sosyoloji, tahsilli ya da tahsilsiz falan tanımıyor ve zihniyet değişimi için zaman istiyor; olacak inşallah.