Gazeteleri karıştırırken şaşırtıcı bir haberle karşılaştım. “Türk halkı göçmenleri sevmiyor”muş. Barem Research şirketi ile birlikte WIN/Gallup International Association Türkiye ve dünyada uluslararası göç hareketlerinin hızlandığı bu dönemde dünya kamuoyunun yabancı göçmenlere bakışını irdeleyen “Göçmenliğe Destek Endeksi” araştırmasını yayınlamış. Araştırmaya göre, ‘Türk halkı’nın yüzde 61'i ülkesine yabancı(!) göçmen gelmesine sıcak bakmıyormuş.

Barem'den yapılan açıklamaya göre, dünyanın yüzde 38'i göçmenliğin “kötü bir şey” olduğunu düşünüyor ve göçmenlere olumlu gözle bakmıyormuş. Dünya genelindeki deneklerin yüzde 34'ü göçmenliği “iyi bir şey” olarak nitelendiriyormuş. Bu ikisinin farkı, yani Küresel Göçmenliğe Destek Endeksi eksi yüzde 4 imiş.

‘Türk halkı’nın yüzde 61'i ülkesine göçmen gelmesini olumsuz bulurken, göçmenliğe olumlu bakanların oranı yüzde 15 ile sınırlı kalıyormuş. Bu durumda ‘Türk halkı’nın Göçmenliğe Destek endeksi eksi yüzde 46 imiş.

Bakmayın ‘Türk halkı’ dediklerine; bahsettikleri bin tane “denek”. Sizi bağlıyor mu bilmiyorum ama bu ‘sipariş’ beni bağlamıyor.

Dünyada bu oran -4 iken ülkemizdeki bin denekte -46 ya fırlayıveriyormuş yani.

Bakın şu işe. “Ne kadar zalim bir milletmişiz meğer” demeye getiriyorlar.

Meselâ Milli Şairimiz Mehmet Akif Ersoy’u, Teşkilat-ı Mahsusa Başkanı Merhum Eşref Kuşçubaşı’nı, Ahmet Altan’ı, Ertuğrul Özkök’ü, Fehmi Koru’yu, Taha Akyol’u, Altan Deliorman’ı, Zülfü Livaneli’yi, Saadettin Tantan’ı, Prof. Dr. Süleyman Uludağ’ı, İsmail Kara’yı, Kadir Topbaş’ı, Fenerbahçe Spor Kulübü Başkanı Aziz Yıldırım’ı, yine eski Başkanlardan Ali Şen’i, Hayati Yazıcı’yı, Naim Süleymanoğlu’nu, Halil Mutlu’yu, Yaşar Doğu’yu, Ömer Seyfettin’i, Şair Ahmet Hamdi Bey’i, Şansal Büyüka’yı, Halit Kıvanç’ı, Hıncal Uluç’u, Aytunç Altundal’ı, Prof. Dr. Ahad Andican’ı, Nazım Ekren’i, Ahmet Tezcan’ı, Süleyman Gündüz’ü, Yahya Kemal Beyatlı’yı, Nazım Hikmet Ran’ı, Yusuf Nalkesen’i, Cüneyt Arkın’ı, Türkan Şoray’ı, Yıldız İbrahimova’yı, Mehmet Aslantuğ’u, Ediz Hun’u, Tayfur Havutçu’yu, Süleyman Seba’yı, Sezen Aksu’yu, Hidayet Türkoğlu’nu, Mirsad Türkcan’ı, Ali Sami Yen’i, Hüseyin Beşok’u, Oktay Sinanoğlu’nu, Metin Oktay’ı, Hakan şükür’ü, Barış Manço’yu, Şoray Uzun’u, Ahmet Özhan’ı, Hulusi Kentmen’i sevmiyormuşuz. Yok, yazdıklarından, çizdiklerinden ya da yaptıklarından dolayı değil sadece “göçmen” olduklarından dolayı sevmiyormuşuz. Listeyi kısa kestim yoksa bir metre aşağıya kadar okurdunuz.

...

O “denek”leri merak ediyorum.

...

Onların mantığına göre isimleri Arda, Meriç, Tuna, Tunca, Şamil, Cahar, Beslan... olanlardan da hazzetmiyormuşuz. Tıpkı adı Hassan, Mohamed, Hussein, Yousef... olanlardan hoşlanmadığımız gibi.

Örneğin karakolda öldürülen kara ırkın kara bahtlı çocuğu Festus Okey ya da geçenlerde, zalim insan kaçakçılarının çoluk çocuk, kadın erkek demeden vahşice denizde ölüme terk ettiği 61 “göçmen” için “oh olsun!” diyormuşuz öyle mi!

Çocukluğumuzun “göçmen hacı leylekleri” kadar sevmiyor muyuz onları yani.

...

Şu “denek”leri gerçekten merak ediyorum.

...

“Türk halkı göçmen sevmiyormuş?” çıkarımı bu halkın “kendini sevmediği” neticesine götürür bizi. Zira Türkiye’de 5. Kuşağa kadar gittiğinizde ezici çoğunluğun zaten göçmen olduğunu görürsünüz. Onları çıkarırsanız bu ülkeden geriye ne kalır? Yakın dost çevremdeki ve Maraş’taki artık en az benim kadar “yerli” olmuş “göçmen” dostlarımı çıkarırsam geriye kim kalır ki!

...

“Göçmen” demek her şeyden önce mazlum demektir. Zalimin/zalimlerin pençesinden kaçarken sevdiği bir çok şeyi ardında bırakıp umudunun peşinden koşan insan demektir. O hicrete duçar olan muhacir, bedelsiz gelen mübadil demektir.

...

[Okuyalım mı? Birileri aya giderken yaya kalanlar kimler? ]

...

Kapısını çalan, doğudan, batıdan, kuzeyden ve güneyden kardeşliğine sığınan hiç kimsenin yüzüne kapıyı çarpmamıştır ve çarpmayacaktır Anadolu; Onları sofrasına buyur ederken dinine, diline, ırkına ve rengine de bakmamıştır. Örneğin Leh (Polonyalı) ve Macar mültecileri 19. Yüzyıl’da Kütahya’da misafir etmiştir. İstanbul’a göç edip Polonezköy’de ikâmet edenler ise 1938 yılında T.C. vatandaşlığına buyur edilmişlerdir.

Osmanlı’ya sığınan Macaristan’ın milli kahramanı Prens II. Ferenc Rakoczi’nin hayatının son 15 yılını geçirdiği Tekirdağ’da müzeye çevrilen evini her yıl 4.000’e yakın Macar hâlâ ziyaret eder. Örnekleri daha da çoğaltmak mümkün.

...

Peki günümüzde nerelerden geliyor bu “göçmenler”?

Daha 90 yıl kadar önce dört bir yanımızda ekmeğimizi ve ufkumuzu paylaştığımız topraklardan. Suriye’den, Irak’tan, Bulgaristan’dan, Mısır’dan, Libya’dan, Yunanistan’dan, Romanya’dan, Ermenistan’dan, Makedonya’dan, Bosna’dan...

Bu durumun tarihi arkaplanına bakmakta fayda var; Atalarımız gittikleri yere (64 ülke) geçici olarak gitmezlerdi. Geçtikleri köprüleri yıkıp  yerli kızlarla evlenir, aile kurup yerleşirler, böylece o ülkede “aileden” sayılırlardı. “Buralı” aidiyetleri ile “oralı” olurlardı.

Hasbelkader çizginin öbür tarafında biz değil de onlar kalmışlar.

...

Başka yerlerden de geliyorlar Pakistan’dan, Afganistan’dan, Afrika’nın Sahra Altı’ndan... Genellikle İslâm coğrafyasından.

...

O bin tane labaratuvar “denek”i kimlerden oluşuyor ve “göçmen” deyince ne anlıyorlar gerçekten çok merak ediyorum.

Yok kötü bir niyetim yok.

Karşılaşırsam onlardan birisiyle; “Hemşerim memleket nere?” diye soracağım.

KISA MESAJ HATTI:

Göçmenim hoş geldin. Memleket nere?

İhsan Toy - Haber7

İhsantoy@tasam.org

https://twitter.com/caricare1773