İYİ Parti, okyanusun ortasında pusulasını kaybetmiş bir gemi gibi oradan oraya savrulup duruyor.

Bir süre önce partili bir milletvekiline “Bu neden böyle oluyor” diye sorduğumda, “Yenilgi yetimdir, biz seçimleri kaybettik” diye cevap vermişti.

Doğru, Mayıs seçimlerini muhalefet cephesi kazanmış olsaydı, ne CHP’de, ne de İYİ Parti’de bu çalkantılar yaşanmıyor olacaktı.

Bu durumu Tansu Çiller’in 28 Şubat döneminde yaşadıklarıyla benzeten, eşleştirenler yorumlar da var.

O dönemin karakteri çok farklı olsa da, bir takım çağrışımlardan söz etmek mümkün.

Hatırlayalım.

28 Şubat sürecinin karanlık günlerinde, siyaset mühendisliğinin alelade devreye sokulduğu günlerde, DYP üzerinde oluşturulan baskı ortamı ile çok sayıda milletvekilinin istifası sağlanmış, Hüsamettin Cindoruk’a kurdurtulan parti, grup kuracak bir çoğunluğa bile ulaşmıştı.

Ve o dönemde o istifalarla alakalı, 28 Şubat aklının yönettiği gazetelerde “Çin işkencesi” benzetmesi yapılmıştı.

KARMAŞIK GEREKÇELER…

İYİ Parti’deki bu dalgalanma haline dair çok çeşitli değerlendirmeler yapılıyor.

Partinin kurucuları arasında yer alan, o nedenle ‘içeriyi’ iyi bilen, henüz İYİ Parti’deki bu çalkantı başlamadan önce partisi ile yollarını ayıran eski Devlet Bakanı Ahad Andican Cumartesi günü benim de katıldığım Tv 100 yayınında üç tane gerekçe sıraladı.

1-Kendi istifa gerekçesi olarak da dile getirdiği, İYİ Parti’nin Merkez Sağ parti olma iddiasını kaybetmesi ve MHP kökenli isimlerin ağırlık merkezine gelip oturmaları.

2-Milletvekili listelerinde oluşan tutarsızlıklar. Seçimlerde başarı elde edilememesi ve parti liderinin (Meral Akşener) özeleştiri yapmadan suçu dışarıda ve parti içinde başka isimlerde araması. (Burada İYİ Parti kongresinde Akşener’in yaptığı açıklamayı referans gösteriyor)

3-6’lı masada CHP’ye yönelik olarak kademe kademe bir fay hattı oluşturması.

Baktığımız zaman, İYİ Parti içindeki istifaların yer yer birbiriyle alakasız gerekçelere dayandığını görüyoruz.

Mesela İstanbul milletvekili iken istifa eden Salim Ensarioğlu da istifa gerekçelerinden birini partinin Merkez Sağ bir hüviyete kavuşamaması olarak açıkladı.

Akşener 14 Mayıs listeleri hazırlanırken, Ensarioğlu’nu İstanbul 2’inci bölgeye 2’inci sıradan milletvekili adayı yapmış, sadece iki vekilin seçilebileceğinin önceden bilindiği bu bölgede böyle bir tasarrufta bulunarak, ya onu ödüllendirmek, ya da üçüncü sıradaki Bahadır Erdem’i cezalandırmak istemişti. (Ya da ikisi birden)

Ama bu çalkantının asıl büyük sebebi, CHP ile işbirliğine son verilmesi kararı.

İMAMOĞLU BU İŞİN NERESİNDE?

Şimdi…

Bazı iddialar var.

İBB Başkanı İmamoğlu’nun İYİ Parti’ye operasyon çektiğine dair.

Milletvekillerinden bazılarının İmamoğlu cephesinden gelen telkinlerle istifa ettiği söyleniyor.

Yine İYİ Parti İBB Grup Başkanvekili İbrahim Özkan’ın İmamoğlu’na tam angaje bir trafik içine girerek partisiyle yollarını ayırması başka bir karine.

Özkan’ın İYİ Parti’nin değil de, İmamoğlu’nun Grup Başkanvekili gibi davranması.

İmamoğlu’nun en azından İstanbul özelinde İYİ Partililere ne kadar nüfuz ettiğini gösteriyor.

Dolayısıyla, bu istifaların bir ayağında İmamoğlu mu var sorusu gayet makul bir soru olarak karşımızda duruyor.

BÜTÜN SUÇ İYİ PARTİ’DE Mİ? CHP’NİN HİÇ Mİ KABAHATİ YOK?

Bir de şöyle bir durum var:

İYİ Parti, 2019 yerel seçimlerinde hepten CHP’ye çalıştı.

İYİ Parti oyları olmamış olsaydı, İstanbul ve Ankara’yı CHP’nin kazanması mümkün olmayacaktı.

Buna siz, Adana’yı, Mersin’i, Antalya’yı da ekleyin.

Buna karşılık İYİ Parti’nin eline o ittifak sayesinde! 19 tane ilçe ve belde düştü.

2023 Mayıs seçimlerinde de İYİ Partililerin istediği senaryo gerçekleşmedi.

Adaylık kararında CHP’nin, Kılıçdaroğlu’nun dediği oldu.

Akşener, 2 Mart toplantısında muhatap olduğu dayatmaya 3 Mart’ta isyan edip, “Alın masayı başınıza çalın” der gibi bir konuşma yapmasına rağmen günün sonunda olup bitenleri sineyi çekip masaya geri döndü.

Kırgınlığını belli etmeden Kılıçdaroğlu için oy istemeye devam etti.

Ki, 14 Mayıs’ta İYİ Parti seçmeninin büyük ekseriyetinin Kılıçdaroğlu için oy kullandığını, ittifak toplamı oylarla cumhurbaşkanı adayı Kılıçdaroğlu arasındaki oy arasındaki farkın çok az olmasından anlayabilmiştik.

Şimdi şu soruyu sormanın vakti geldi:

İYİ Parti CHP için bu kadar güzellik yapmasına rağmen, karşı taraftan nasıl bir muamele gördü?

CHP’liler bunun vefasını gösterdi mi?

Hayır?

Açık ki, CHP yönetimi, cumhurbaşkanı adaylığı konusundaki yaklaşımı önceden bilinmesine rağmen Akşener’i ikna etme çabası içine girmek yerine, son ana kadar bırakıp, son toplantıda Akşener’i bir dayatma dili karşı karşıya bıraktı.

İYİ Parti Genel Başkanı dayatmaya tepki verince, bu defa linç kampanyasına tabi tutuldu.

O zaman sormak gerekmiyor mu?

İYİ Parti yönetimi 2024 yerel seçimleri ve sonrası için hür ve müstakil hareket etme kararı alırken, işlerin bu raddeye gelmesinde CHP’lilerin hiç mi suçu yoktu?

Daha enteresanı, gayet makul gerekçeleri varken, kaç tane CHP’li bu soruyu soruyor acaba?