MEKKE

İşte burası…

Tam da burası.

İbrahim Aleyhisselam'ın oğlu İsmail'i yanına alıp, harç kardığı yer.

Ondan yüz yıllar sonra, son peygamber Hazreti Muhammed'in, dedesi Abdulmuttalip'in döşeğini serdiği yer.

Oğullarının ve torunlarının arasında tek küçük Muhammed'in (as)  uyumasına müsade ettiği yer.

Kabe’nin her daim gölgeliği olan yer.

İşte tam burada, uzanmış küçük Muhammed uykuda sanki...

Sanki uyanacak ve "La ilahe İllallah" diyerek ilahi kelimetullahı tebliğe başlayacak.

İşte burada tam da burada. Kabe'nin gölgesinde...

Dedesinin minderinde uyuyan Hazreti Muhammet'e salatu selamlar getirerek dönüyorum.

***
Burası öyle bir mekan ki…

Sadece taşları değil, duaları da birbirine bağlayan bir mihenk taşı. 

Bir başlangıç noktası...

Ve bir sonun başlangıcı.

***

Sadece duvarlarıyla yükselen bir Kabe yok burada....

Her mü'minin kalbinde yükselen bir Kabe var burada.

Kim bilir…

İşte burada, Hicri İsmail'de.

Belki Hacer annemizdir, İsmail’le koyun koyuna yatan.

Kim bilir…

Ayşe annemizdir Kabe’nin kuzey duvarına yönelmiş,

Altınoluk altında sessiz bir hüzünle Allahuekber diyerek namaza duran.

Efendimizin tebessüm ederek, “Orası Kabe’dir, içidir… Gir ve kıl namazını” dediği yerdir.

***

Rahmetin sağanak sağanak gökten süzülüp indiği yerdir burası.

Ve her bir rahmet, hicrana bir umut, kalbe sekinettir.

Burası, kurtuluşa erenlerin, ermeyi umanların yeridir.

Kutupların, kırkların, yedilerin, meleklerin yeridir.

Ve şimdi…

İbrahim’le İsmail’in duvarlarını yükselttiği bu yerde...

Küçük Muhammed’in dedesinin minderinde uyuduğu bu yerde...

Kalabalıkta, yapa yalnız.

Dönüyorum, kalbimin etrafında.

Kolumuzu açıyoruz…

Bir yanımızda Hacerül Esfet,

Bir yanımızda Kabe’nin kapısı.

Diliyoruz ki, Efendimiz’e komşu olalım. Günahlarımızdan bağışlanalım.

Burası Mültezem'dir, yanağını vurup duvara, yakarılan yerdir.

Cibril ve yetmiş bin melek…

Bekliyor bak, başka bir yerde.

“Âmin” demek icin bekliyorular duvamıza.

"Rabbena âtina fid-dünya hasenete…"

"Rabbimiz bu dünyada ve öbür dünyada bize iyilik ver"

Amin diyor Cibril ile Yetmiş bin melek iman ediyoruz.

***

Avucumda dua, gözümde Kabe…

Hacer’ül Esved’e el süremesek de,

Uzaktan selamlıyoruz onu.

Başlangıcın başlangıcıdır burası....

Sonun başlangıcı da burası.

Kara taş. Kap kara taş. Cennetten yer yüzene indirilen taş.

Kabe'nin mihenk taşı. Hacerül Esved'dir burası.

“Şahit ol ya kardaş… Şahit ol. Allah’ın emrine uyarak geldim. Ve şimdi, yine O’na emanet olarak dönüyorum…

Bismillahi Allahu ekber"

Dönüyoruz.

Her zerre gibi,

Her galaksi gibi,

Her alem gibi…

Dönüyoruz etrafında.

Kabe’nin etrafında.

Şehirlerin anası Mekke'nin kalbinde. 

İslamın kalbinde.

Uzak diyarlardan gelen bizler,

Yorgun bineklerden, derin vadilerden gelen bizler,

Evinin eşiğinde, Rabbinin huzurundayız şimdi.

***
Ve dönüyoruz, kalbimizin etrafında.
Kabe'deyim, Beytullah'tayım. Allah'ın "Evim" dediği haremi ismetindeyim.

Kulluğumun, acizliğimin farkındayım.

Allah'ın kudretinin, gücünün, merhametinin idrakindeyim.

"Affet" diyorum.

Ve dönüyorum, Kabe'nin etrafında.