Bugün 16 Temmuz 2025. Yani FETÖ’cü alçaklar eliyle girişilen darbe ve iç işgal girişiminin yaşandığı 15 Temmuz 2016 gününün 9’ncu yıl dönümünün ertesi günü.

Farkındayım dolambaçlı bir cümle kurdum.

15 Temmuz akşam saatleri Türkiye’nin yakın tarihinin en karanlık günü olarak kurgulandı. FETÖ’nün askeriyeye sızmış elemanları eliyle bir darbe peydahlanmak istendi.

Aslını sorarsanız, o günlerde Ağustos’taki Yüksek Askeri Şura’da (YAŞ) büyük bir tasfiye yapılacağı haberleri ayyuka çıkmıştı.

O yüzden tasfiye olmaktan korkan FETÖ’cüler darbenin tarihini değiştirip Temmuz’a almışlardı.

15 Temmuz günü ise, MİT’in ve başındaki isim Hakan Fidan’ın çabalarıyla “erken doğum” yaptırıldı.

16 Temmuz sabaha karşı yapılması planlanan darbe 15 Temmuz akşam saatlerinde yapılmaya kalkışıldı.

Böylece erkene alınan darbe teşebbüsü başladı.

Her yıl dönümünde yazdığımızı bu yıl yazmayalım. Yani o gece bizim hissemize ne düştüğünü bu sefer bir kenara bırakalım.

Ve, sabaha karşı darbeyi püskürten milletimizin şerefli evlatlarını analım.

ŞEHİTLER BİZİM İZZET VE ŞEREFİMİZ

Ömer Halis Demir bizim kahramanımız. Çünkü Ömer Halis, komutanı Zekai Aksakallı’nın, “Semih Terzi haindir. Geldiğinde onu vur. Bu işin sonunda şehadet var Ömer bilesin” dediğinde, sadece “Emredersiniz komutanım” dedi.

Sonra da “Hakkınızı helal edin” diyerek yürüdü. Hain Semih Terzi’yi anlının çatından vurdu. 30 kurşun ile şehit düştü.

***

Halil Kantarcı bizim kahramanımız. Çengel’de sokağa çıktı, FETÖ’cülerle kora kor mücadele etti. Toprağa düştü. “3 çocuğum var ne işim var sokakta” demedi.

***

Erol Olçok ve oğlu Abdullah Tayyib bizim kahramanımız. “Malım mülküm var. Zenginliğim var. Dörtbaşı mamur bir hayatım var. Canımı yolda bulmadım” demedi Erol yürüdü Köprü’ye. Babasını yalnız bırakmayan Abdullah peşinden yürüdü. FETÖ’cüler hedef gözeterek ikisini de vurarak şehit etti.

***

Mustafa Cambaz bizim kahramanımız. Oğlu Alparslan’a attığı son mesajda, “Komutan sokağa çağırıyor. Evde duramam” deyip Çengel Polis Karakolu’nun önüne vardı. Hainlerin sıktığı kurşunla şehit düştü.

Yeni Şafak’taki cenaze merasiminde ağladık, hüzünlendik ama aynı zamanda onun arkadaşı olmaktan şeref duyduk.

***

Kahramanlarımızın hepsini burada elbette zikredemeyeceğiz.

Ama o zaman ismi Boğaziçi Köprüsü olan 1’nci köprüye “15 Temmuz Şehirler Köprüsü” ismini verdiren şehitlerimizi…

Saraçhane’de süs havuzunda abdest aldıktan sonra toprağa düşen yiğitleri…

Çengel’de kora kor çatışıp şehit düşenleri…

Vatan Caddesi’nde Emniyet’i korurken vurulanları…

Ankara Gölbaşı’ndaki Özel Harekat Polis Merkezi’ne atılan bombalarla hunharca katledilen kardeşlerimizi…

Emniyet Genel Müdürlüğü’nde şehit düşenleri…

MİT’in merkez kampüsünün kapısında nöbetteyken çatışan kardeşlerimizi…

Külliye’nin önünde, helikopterden açılan yaylım ateşiyle şehit düşenleri…

Velhasıl, 253 şehidimizi anıyorum.

3 bine yakın gazimizi selamlıyorum.

Onların mücadelesiyle, Allah’ın lütfuyla bugün şu anda bu yazıyı yazabildiğimi biliyorum.

***

Nesiller boyu anlatacağımız bir kahramanlık hikayesini yazdı bu milletin evlatları o gece.

Ve 16 Temmuz sabahına erişildiğinde Türkiye’yi teslim almak isteyenlerin aparatlarının “donları” ile teslim olduğunu gördük.

Asil Türk askerinin üniformalarının üzerlerinden çıkartıldığını gördük.

Rezil, rüsva olduklarını gördük.

Onların hanesine “ihanet”, rezillik ve pespayelik düştü.

Bizlerin hanemize, şeref, haysiyet ve umut.

***

Allah bu memlekete ve millete bir daha 15 Temmuzlar yaşatmasın.

Yaşasın Türkiye.

Yaşasın Türk milleti.

Hasan Öztürk / Haber7