Sezgin Tanrıkulu’nun da samimiyetine inanmıyorum, Sözcü gazetesinin de..

Biri CHP’li. Diğeri CHP’nin destekçisi.

İkisi de Millet İttifakı övücüsü....

Birinci olayda, Sözcü gazetesininin 11 gün öncesindeki sürmanşetindeki gibi, 17 Aralık 2016’da Kayseri’de şehid edilen askerlerimiz, 9 yıl sonra hatırlanıyor.. Şehid istismarı yapılıyor.. 8 yıldır hatırlanmayanlar, kent uzlaşısı yapılırken düşünülmeyenler, şimdi PKK’ya silah bıraktırılırken hatırlanıyor.

Aslında hatırlanmıyor.

İsrail’in sözcülüğü yapılıyor. 

Teröristler üzerinden nemalananların sözcülüğü yapılıyor.. 

Keşke şehidlerimizi gerçekten ansalar. Gerçekten şehidlerimizi 8 yıldır sürmanşetten verseler..

Gerçekten, “belediye başkanlığı koltuğu için, biz şehidlerimizi satmayız” demiş olsalar..

O zaman, “Çizgilerinde zigzag yok” derdim.

Belediye Başkanlığını CHP’li adaylara kazandırmak için, teröristlerle, onların uzantıları ile Kent Uzlaşısı yaparken, hiç sesleri çıkmıyordu..

Ne Dağlıca Karakolu. Ne Aktütün Karakolu. Ne Kayseri, ne Ankara Merasim sokağı.. Ne Dolmabahçe stadı önündeki polislere bombalı saldırı.

Hiçbirisi akıllarında yoktu.

9 yıldır hatırlamadığı Kayseri’deki şehidleri, şimdi tam da PKK’ya silah bıraktırılırken, “Bakın bakın. Bu PKK var ya, bu PKK.. Nasıl kötü bir örgüt, biliyor musunuz.” diyerek, ülkedeki milliyetçileri tahrik ettiler.

Türk milliyetçilerini tahrik etmek isteyenler yalnız mı?

Sadece o tarafta mı, istismarcılar?

Diğer taraf pir-u pak mı?

CHP milletvekili Sezgin Tanrıkulu da, dün kürt milliyetçileri üzerinden aynı operasyonu yaptı. Uludere’de, kaçakcı oldukları halde, terörist zannedilerek yanlışlıkla öldürülen kürt vatandaşlarımız üzerinden tahrikte bulundu.

Belki de, en başta, her şeyden önce, şunu belirtmeliydim..

PKK’nın varlığına ben her ihtimalde itiraz ediyorum. Örgüt kurup, devletin askerine asla kurşun sıkmamalıydılar.. 

Ne 12 Eylül işkenceleri.

Ne Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki toplu öldürmeler.

Ne de, devletin kusurlu hareketleri ile yaşanılan haksızlıklar.

Hatta devlet içinde yer almış kişilerin, kasti olarak vatandaşa karşı işledikleri suçların, hukuki olarak takibinin yapılmamış olması.. Cezalandırılmamış olması dahi...

Devletin askerine, polisine kurşun sıkılması için bahane edilmemeliydi.. Kim işkence yapmış ise, kim katliam yapmış ise, kim suçluyu hesaba çekmemiş ise, onların yargılanması için hukuki mücadele yapılmalı idi.

Dolayısı ile, PKK’nın eylemlerinin bir tanesinin bile affı mümkün değildir.. Asla mazereti olmayan eylemlerdir.

Devamla söyleyeyim, devletin kürt vatandaşlara yönelik zarar verici eylemlerinin bazıları da kasdi bile değil, kusurlu hareketlerdir.. PKK’nın eylemlerinin tamamı ise, kasıtlıdır. Zaman zaman kendisine bahane de ettiği devletin yanlışları, kimi zaman memurların kasıtlı, kimi zaman kusurlu hareketlerinden kaynaklı yanlışlardır..  Bunların da hesabı, hukuk mücadelesi ile sorulmalı idi.

Biraz daha somuta inersek..

Devletin yaptığı yanlışlardan birisi de, FETÖ’nün henüz TSK’dan tasfiye edilmediği yıllarda, Uludere’deki Kürt vatandaşlarımızın, terörist sanılarak öldürülmeleri idi.

Uludere’de aslında kaçakcılık yapan Kürtler, yanlış tespit ile terörist sanılmış veya FETÖ’cü bazı yetkililerin yanlış yönlendirmesi ile öldürülmüş idiler..

Hemen bunun karşısında, yıldönümleri yakın olduğu için, bir somut örnek.

Kayseri’de terör örgütü PKK’nın saldırısı, bir hata sonucu değildi. Ki, PKK’nın saldırılarının tamamı, bilerek, isteyerek, kasten, taammüden işlenmiş cinayetlerdir..  

Devletin bazen hatalı işlemleri ile.. PKK’nın tüm eylemlerinin kasti fiiller olduğu ayrımını da yaparak biraz daha olaya somut yaklaşalım...

Büyük fotoğrafta, İsrail’in bölgeye yerleşme tehdidi sözkonusu olduğu için..

Suriye’de Şam ile entegre olması beklenen SDG ayak sürttüğü, bir yandan da aleviler sokaklara döktürülüp, Suriye ordusu ile çatıştırılmaya çalışıldığı ve belki de binlerce insanın ölümü ile sonuçlanacak ahlaksız bir kavganın hazırlıkları yapıldığı için..

Bizim eski acıları dindirip, yenilerinin yaşanmaması için Terörsüz Türkiye başlığı altında adımlar atmamız zorunlu iken.

“Kan kusup, kızılcık şerbeti içtik” diyerek, daha büyük acılara düşmemek için, en azından bugüne kadar yaşadığımız acıların devam etmemesi için, kaybettiğimiz askerlerimizin acılarını kendi içimizde yaşamamız gerektiğine inandığımızdan.

Ve bu karşılıklı olması gerekir iken..

Yani, devletin de hataen öldürdüğü Kürt vatandaşlarımız var ise, onların da bu acıyı içlerine gömmeleri gerekir iken..

Bakın şimdi şu yaşanılanlara..

Sözcü yıllarca hatırlamadığı şehidleri hatırlayıp, “Kayseri şehidlerimiz” diyor..

Sezgin Tanrıkulu da, “Uludure’de ölen Kürtler” diyor..

Tekrar olacak ama, istismar edilmemesi için hatırlatalım:

Kürt vatandaşlarımız kaçakçılık yapmaya kalkarak, kendileri kusurlu bir hareket içinde olmuşlar. 

PKK’nın kullandığı bir dağ yolunu kullanarak, kaçakcılık yapmaya kalkışmışlar..

Adeta kendilerine operasyon yapılmasının davetinde bulunmuşlar.. 

Devletimiz çok daha dikkatli olmalı idi, eyvallah.. Her şeye rağmen, kaçakcıları takip edip, konuyu daha iyi analiz edip, kaçakcı mı, terörist mi ayrımını daha hassas değerlendirip, sonra operasyon yapmalı idi.. Eyvallah..

Ama şimdi. Tüm bu acıları içimize gömüp, “yenileri yaşanmasın” denildiği noktada..

Sezgin Tanrıkulu o ölenleri istismar etmeye kalkarsa..

Bu adama da “Hop istismarcı” demek, görevimiz değil midir.

“Adalet gerçekleşene kadar unutmayacağız” diyor..

Dosya “cezasız bırakıldı” diyor.. “Kürt meselesi tam da budur; gerçekleşmeyen adalet, yüzleşme ve hakikattir!” diyor..

CHP’li milletvekili devam ediyor; bir tane askerimiz için, bir tane polisimiz için, bir tane PKK saldırısında şehid olan sivil insanlarımız için benzer binlerce örnek olduğu halde, hiçbirisi için o ifadeleri kullanmayan o rezil adam konuşuyor:

“Roboskî’ye her gelişimde, Uludere Devlet Hastanesi’nde karşılaştığım parçalanmış bedenler, kan ve ölüm kokusu hafızamda yeniden canlanıyor. O izi unutmak, o kokuyu, o ölüm kokusunu unutmak mümkün değil. Adalet gerçekleşene kadar da unutmayacağız” 

İşte CHP budur.. İşte rezillik budur.. İşte riyakarlık budur..

Sezgin Tanrıkulu Uludere’de ölen insanlarımızın ailelerini toplayacak..

“Hastanede gördüğüm parçalanmış bedenler” diyecek..

Ve bu adamla Kent uzlaşısı yapan İyi Partililer değil.. Biz cevap vereceğiz, bu adama.

Nasıl bir ahlaksızlıktır bu..

Sezgin Tanrıkulu’nun derdi, geçekten insan ise. Gerçekten parçalanmış bedenlerin hesabını sormak ise. Gerçekten işlenen suçların cezasız kalmaması ise.. Niye Kayseri’de şehid olan askerlerimizin ailelerini toplayıp, benzeri açıklamayı yapmıyor? Veya yapılmak istendiğinde katılım sağlamıyor?

Uludere için.. “Aradan 14 yıl geçti” diyor. Kayseri’deki şehidlerimizin de toprağa verilmesinin üzerinden 9 yıl geçti.. 

Oturup yıl hesabı üzerinden kavga mı çıkaracağız?

“Ankara’nın karanlık dehlizlerinde Uludere dosyası el birliğiyle kaybettirildi” diyor, CHP’li vekil..

Eeee. Ben de desem ki, “Kandil’in dehlizlerinde, Kandil-Diyarbakır ortaklaşa ilişkisi ile. Hatta Kent Uzlaşısı  yapılarak, İstanbul’u da içine alan bir üçgen üzerinden, Kayseri şehidlerimizin failleri cezalandırılamadı. Katiller, katillere destek verenler, katillerin siyasi uzantıları, katillerin işbirliği sergilediği kent uzlaşısının tarafları, korundular, yerlerine kayyım atandığında İP’lisi, CHP’lisi itiraz edip, Kayseri şehidlerimizin katilleri korundu..”

Sezgin Tanrıkulu buna ne cevap verebilir?

Lütfen samimi olun.

Dürüst olun.

Yeni Akit