- Ben de bir zamanlar Sivas konusu açılınca derhal Başbağlar’ı devreye sokardım.

- Ben de bir zamanlar Aziz Nesin’in “Şeytan Ayetleri” kitabını yayınlamaya kalkışmasını “ağır tahrik” olarak yorumlardım.

 - Ben de bir zamanlar “Sivas katliamı” demez, “Sivas olayları” derdim.

- Ben de bir zamanlar “Ama otel içinde kurşunla öldürenler varmış” efsanesine bel bağlardım.

- Ben de bir zamanlar Sivas’tan söz ederken “tahrik, provokasyon, kışkırtma” gibi sözcükleri ardı ardına sıralardım.

Neden böyle yapardım?

Çünkü o zamanlar benim için önemli olan içinde bulunduğum mahallenin temize çıkması idi.

Mahalleyi temize çıkarırken vicdanımı kirlettiğimin farkına bile varamazdım.

Derken bir gün...

Bir şey oldu, tuhaf bir şey.

Kendimi o otelde can verenlerden birinin yakınının yerine koydum.

Kendime sordum:

“Bu olay senin yakınlarından birinin başına gelseydi ne yapardın? Yine böyle mazeretler üretir miydin?”

Yine kendime sordum:

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Ahmet Hakan - Hürriyet