Tunus ve Cezayir’de işsizliği, hayat pahalılığını ve diktatörlüğü protesto etmek için insanların kendilerini yakmalarıyla başlayan Arap devrimleri dalgası, bölgenin kilit ülkesi Mısır’da rejimi sallıyor. Tunus’ta Bin Ali yönetiminin düşmesini izleyen günlerde, bunun geçmişte benzerleri yaşanmış ayaklanmalardan bir yenisi mi, yoksa bir devrim mi olduğu konusu tartışılmıştı. Devrimden, rejimi değiştirmek ve kendisi iktidar olmak için örgütlü bir gücün yönetime el koymasını, yani darbeyi anlayanlar için Tunus bir sokak ayaklanmasıydı. Bu başıbozuk harekete devrim denemezdi.

Olayların gelişmesi, Tunus’ta tam da devrim yaşandığını gösteriyor. Bir benzerinin Mısır’da önü açılmış durumda. Yemen’de, Ürdün’de, Cezayir’de, Fas’ta krallar veya diktatörler bu demokratik devrim dalgasının kendi kıyılarını vurmasından endişe ederek, bazı popülist önlemler almaya çalışıyorlar.

Halkın korku barajını yıkarak sokağa dökülmesi bir isyan mıdır yoksa devrim mi? Bu soruyu, 14 Temmuz 1789 akşamı Fransız kralı 16. Lui ile kendine son gelişmeler hakkında bilgi veren Liancourt dükünün arasında geçen ünlü iki cümle özetler.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Ahmet İnsel - Radikal)