Herhangi bir yazara, (bu arada bana da), herhangi bir konuda aynı hususu dile getiren 10-20 adet e-mektup gelse dikkat çeker, "Nerede yanlış yapmışım, ne oluyor, nedir?" diye bahsedilen konuyla ilgilenmek ihtiyacı hisseder.

Bu noktaya bir mim koymanızı rica ediyorum, az sonra tekrar döneceğim çünkü buraya.

Dünün dünyasında tüketici-okuyucu-vatandaş, yani kendi başına sesini duyurma imkânı kıt insanlar, kendilerine sözcü olabilecek, seslerini başka katlara duyurabilecek insanlara ulaşarak görüşlerini duyurmak ihtiyacında idiler. Sosyal Medya tâbir edilen yeni dünyada artık klavye kullanmayı bilen herkes bir fikir mercii ve bir görüş sahibidir.

Her yazar gibi ben de bol miktarda, "Pey-gamberimiz'e falanca sitede hakaret edilmiş; şunların haddini niçin bildirmiyorsunuz", "Alışveriş merkezleri niçin hep Batı dillerinden isim seçiyorlar kendilerine; şunları niçin ağzınızın bayramlık tarafını açmıyorsunuz; falan kanunla kazanılmış haklarımızı kaybettik, derdimizi dile getirir misiniz?" yollu mektuplar alıyorum sık sık. "Eski alışkanlık" diye gülümsüyorum. Artık bir konuda şikâyet veya memnuniyet ifade etmek için yazara mektup yollamaya pek gerek kalmadı. Şimdi neredense herkesin bir e-mail adresi, hatta şahsi web sitesi var. Kurumlara gelince web sitesi olmayana iyi gözle bakmıyorlar; neredeyse seyyar satıcılar, pazarcı esnafı bile site açacak.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Ahmet Turan Alkan / Zaman