Söze konu hakkında fikir edinmenize yarayacak bazı bilgiler vererek başlayalım. 

Filistin’deki İslami direniş prensip olarak silahlı mücadelesini işgal altındaki Filistin topraklarının sınırları içinde sürdürmektedir. O yüzden siyonist işgal rejimine yönelik olarak Filistin dışında herhangi bir eylem düzenlemiyor. Bu konudaki prensibine bağlı kalmaya şimdiye kadar sürekli özen göstermiştir ve işgal rejimi de bunun farkındadır. 

İslami direnişin bu tutumu zaman içinde diğer direniş gruplarını da etkilediği için özellikle 1987’de patlak veren intifadadan itibaren askeri mücadele büyük ölçüde işgal altındaki toprakların sınırları içinde sürdürülüyor. İstisnalar genelde münferit olaylardır. Özellikle İslami direnişe nispet edilebilecek bu türden olayın hasıl olduğu da henüz ispat edilebilmiş değildir.

Ama daha önce muhtelif gruplar tarafından Filistin dışında İsrail hedeflerine yönelik çeşitli eylemler gerçekleştirilmiştir, fakat bunları gerçekleştirenler genellikle sol gruplardı.

Filistin direnişi, askeri mücadeleyi işgal altındaki toprakların sınırları içine tahsis etme konusunda ilkesel olarak hassasiyet gösterdiği halde işgal rejiminin cinayet şebekesi Mossad, dünyanın her tarafında Filistinli liderleri hedef alan cinayetler işlemeye devam ediyor. İslami Cihad Hareketi’nin kurucu lideri Fethi Şikaki Malta’da, Fetih hareketinin ve FKÖ’nün liderlerinden Halil El-Vezir (Ebu Cihad) Tunus’ta, Hamas’ın askeri kanadının liderlerinden Mahmud El-Mebhuh BAE’nin Dubai şehrinde düzenlenen suikastla şehit edildi. Hamas’ın siyasi kanadının lideri Halid Meşal’e Ürdün’ün başkenti Amman’da suikast girişiminde bulunuldu. Mossad cinayetlerinin listesi hayli uzundur ve bunları bir makaleye sığdırmamız mümkün değildir. Yani siyonist işgal rejimi gerçek anlamda bir terör şebekesidir ve sadece işgal ettiği topraklarda değil dünyanın her yerinde cinayetler işlemeye devam ediyor. 

Fetih hareketi içerisinde oluşturulmuş bir silahlı milis grubu niteliğindeki Kara Eylül Hareketi 1972 Eylül’ünde Münih Olimpiyatları esnasında “İsrailli” sporcuları rehin alarak işgal zindanlarındaki 234 Filistinlinin ve Alman Kızıl Ordu Örgütü’ne mensup 2 kişinin serbest bırakılmasını istemişti. Alman polis ve istihbaratının eylemcileri tuzağa düşürerek öldürmeye kalkışması üzerine de eylemciler 11 sporcuyu öldürmüştü. 

Hatırlanacağı üzere bir süre önce Mahmud Abbas’ın Almanya ziyareti esnasında bir gazeteci taktik amacıyla ona bu olayın 50. yıl dönümünde Almanya ve İsrail’den özür dileyip dilemeyeceğini sormuş, Abbas’ın İsrail’in bu geçen 50 yıl içinde 50 holokost gerçekleştirdiğini söylemesi üzerine de Almanya fena halde kızmış ve polis, hakkında soruşturma başlatmıştı. 

Şimdi Almanya söz konusu olayın 50. yıl dönümünde, öldürülen sporcuların ailelerine 28 milyon euro tazminat ödemeyi kabul etti. 

Tabii, Almanya burada suçunu değil de hatasını,  “İsrailli” sporcuları gereği gibi himaye edemediğini itiraf ederek bu tazminatı ödemeyi kabul etti. Almanya bir kusurundan dolayı böyle bir tazminat ödemeyi kabul ediyor. Kusurlarını bir kenara koyun, onun bir de uzun bir suçlar listesi var. Bu suçlarından hangisi için benzer bir tazminat ödemeyi kabul etti?

Polonya, II. Dünya Savaşı’nda beş milyondan fazla vatandaşının öldürüldüğünü söylüyor ve bunlar için tazminat istiyor. Ama Almanya “o dosya kapanmıştır” diyor. İsrail’in 11 sporcusuna verdiği tazminata denk bir tazminatı Polonya’ya ödemeyi kabul etse acaba serveti yetecek mi? Polonya’nın ileri sürdüğü sayılar doğru olmayabilir ama hadisenin üzerinden fazla zaman geçmiş değil ve her şeyin araştırılıp gün yüzüne çıkarılması mümkün. 

Savaş sonrasında Neonazilerin gerçekleştirdiği birçok katliam oldu ve birçoğunun üzerine kül serpildi. 

Aynı şeyi İsrail işgal rejimine de sormamız gerekiyor. “Münih katliamı” diye isimlendirdiğin olay için 28 milyon euro tazminat istiyorsun. Peki, sen Kana katliamı, İbrahim Camisi katliamı ve daha bunun gibi yüzlerce katliam yüzünden kime ne ödedin?

YENİ AKİT