İnsan unutkandır. Çok önemli olayları bile unutabilir. İnsan beyninin çok geniş bir kapasiteye sahip olduğu bilimsel olarak ortaya konmuştur. Yine de hayatında yaşadığı veya öğrendiği pek çok şeyi daha sonra unutur. Ama yaptıklarının ve yaşadıklarının hepsi  yeniden dirilme gününde kendisine hatırlatılır. 

Kur’an-ı Kerim bu hususu şu şekilde bildirir: “O gün Allah, onların tümünü diriltir ve yaptıklarını kendilerine haber verir. Allah on(ların yaptıkların)ı hep saymış, onlarsa onu unutmuşlardır. Allah her şeye şahittir.” (Mücadele, 58/6) “Kitap (önlerine) konulmuştur. Suçluların onun içindekilerden dolayı korkuya kapıldıklarını görürsün. “Yazık bize! Bu kitaba da ne oluyor ki, küçük büyük hiçbir şey bırakmayıp saymış” derler. Yaptıklarını karşılarında bulmuşlardır. Rabbin hiç kimseye haksızlık etmez.” (Kehf, 18/49)

İnsan hafızası birçok şeyi unutsa da, bazı olaylar tarihin hafızasından silinemez. Bunları yıl dönümü veya irtibatlı konu vs. gibi birtakım münasebetlerle yeniden gündeme getirerek hatırlamakta, ibret almak, ders çıkarmak için konuşmakta yarar vardır. 

Bu günlerde, Filistin davasıyla ilgili birçok önemli olayın yıl dönümünü idrak ediyoruz. 16 Eylül, Sabra ve Şatilla katliamının 40. yıl dönümü. Bu katliam, siyonist vahşetin ve onunla işbirliği içindeki fanatik zihniyetin insanlıktan ne kadar uzaklaşabildiğinin çok açık delilidir. 

Bir süre önce Filistin Başkanı Mahmud Abbas’ın Almanya’da bir tuzak soruya verdiği cevapta siyonist işgalcilerin katliamlarını “holokost” olarak isimlendirmesinden dolayı yer yerinden oynamıştı. İşgalci siyonistlerden önce onların Avrupa’daki baş destekçisi olan Almanya’nın çok fena zoruna gitmişti. Oyso Sabra ve Şatilla katliamının Hitler’in holokost olarak isimlendirilen katliamlarından ne farkı var? 

Lübnan’ın güneyini ve başkenti Beyrut’u işgal eden siyonist işgalciler Falanjist militanlarla işbirliği yaparak, Beyrut’un güneyindeki Sabra ve Şatilla mülteci kamplarını kuşatmaya almış, sonra Falanjistlerin buralara girip kadın çocuk demeden herkesi korkunç bir şekilde katletmelerini sağlamışlardı. Bu katliam yüzünden o zaman Lübnan’ı işgal eden siyonist güçlerin komutanı Ariel Şaron, Beyrut kasabı diye tarihe geçti. Ama küresel emperyalizm onu işlediği savaş suçlarından dolayı sorguya çekmedi. O, elini kolunu sallayarak siyonist işgal rejimini temsilen dünya ülkelerine ziyaretler düzenlemeye devam etti. Hatta 2001’de Türkiye’yi de ziyaret etti. O zaman Şaron’un ziyaretine karşı protesto gösterisi düzenlenmesini organize edenler arasında yer aldığım iddiasıyla polisler sabahın erken saatlerinde bizim evimizi de ziyaret ederek, beni Vatan Caddesi’ndeki Emniyet Müdürlüğü’ne götürmüşlerdi. Düşünün ki Beyrut kasabı “devlet konuğu” olarak ağırlanıyor, onun ziyaretine itiraz edenler ise emniyette sorgulanıyor!

Üç gün önce, yani 13 Eylül siyonist işgalin FKÖ tarafından resmen tanınması anlamına gelen Oslo İlkeler Anlaşması’nın imzalanmasının 29. yıl dönümüydü. Bu anlaşma Filistin davasına ağır bir darbe vurmuş ve gasp edilmiş hakların geri alınması konusunda hiçbir şey kazandıramamıştır. 

Yarın, yani 17 Eylül tarihi de eski Mısır Cumhurbaşkanı Enver Sadat’ın siyonist işgali resmen tanıması ve onunla ilişkileri normalleştirmesi anlamına gelen Camp David Anlaşması’nın imzalanmasının yıl dönümüdür. Bu, Arap dünyasında işgalci siyonistle ilişkilerin normalleştirilmesi yolunu açan ilk ve büyük bir ihanet anlaşmasıdır. O zaman Mısır’a tepki gösteren, onu boykot eden ve Arap Birliği teşkilatının merkezini Kahire’den çıkaran Arap ülkelerinin birçoğu ne yazık ki daha sonra siyonist işgalciyle ilişkileri normalleştirme anlaşması imzaladı. 

Bu günlerde aynı zamanda tarihe Kara Eylül Operasyonu olarak geçen ve eski Ürdün Kralı Hüseyin’in gerçekleştirdiği büyük ihanet saldırısının yıl dönümündeyiz. Bu saldırı, Filistin direnişine darbe vurulması için siyonist işgal rejimi ve onun arkasında duran küresel emperyalizmin sipariş ettiği bir saldırıydı. 

YENİ AKİT