Tarih boyunca, ihanetçilerin kendi halklarına verdiği zararı düşmanlar verememiştir.

Geçtiğimiz pazar günü de güya Filistin’in Batı Yaka bölgesindeki gerginliği azaltma iddiasıyla Ürdün’ün Akabe şehrinde, beş yönetimin üst düzey yetkilileri bir araya geldi. Beş ülke diyemiyoruz. Çünkü bunlardan birini “ülke” olarak tanımlayamayız. O sadece gayrimeşru bir işgalcidir. Ama o da toplantıya katıldığından sayıya dahil etmek zorundayız.

Ürdün’ün çağrısıyla düzenlenen ve Ürdün, ABD, Mısır, Filistin ve siyonist işgal rejimi heyetlerinin katıldığı toplantının amacı görünüşte Batı Yaka’da artan gerginliği düşürmekti. Asıl amacı ise Filistin halkının işgale karşı mücadelesini kırıp siyonist işgalcileri rahatlatmaktı. Tabii bu arada arka planda duran asıl amacın üzerine örtü olması ve onu biraz perdelemesi için siyonist işgal hükümetinin bölgede yahudi yerleşim alanlarını genişletme konusunda önümüzdeki birkaç ay içinde yeni kararlar çıkarmayacağına dair söz alındığı da iddia edilecekti. Oysa siyonist işgalci, bölgedeki yerleşim alanlarını genişletmek ve 7 binden fazla yeni yerleşim birimi inşa etmek için hazırladığı projelerini bu toplantı öncesinde zaten onaylamıştı. Dolayısıyla önümüzdeki birkaç ay içinde yeni kararlar çıkarmaya ihtiyacı yoktu. Zaten Akabe toplantısında bu konuda vereceği sözlere bağlı kalmayacağı ve önceden boşaltılmış yerleşim merkezlerinin yeniden iskana açılması konusunda sürdürdüğü çalışmaları durdurmayacağı da biliniyordu. Dolayısıyla işgal rejiminden yerleşim birimleriyle ilgili önümüzdeki birkaç ay içinde karar çıkarmayacağı yönündeki açıklamalar sadece kılıftı ve önemli olan birinci amaç, yani Filistin halkının siyonist işgalin zulümlerine karşı sürdürdüğü mücadeleyi kırabilmek için Mahmud Abbas yönetimine bağlı güvenlik ve istihbarat teşkilatlarının daha aktif bir şekilde devreye sokulmasıydı.

Toplantı sonrasında Ürdün’ün yaptığı açıklamada, toplantıda “İsrail ve Filistin taraflarının eski anlaşmalara bağlı kalma konusunda karşılıklı söz verdikleri” ve güya “adil bir barış (!)” sağlanması için çalışılması yönünde kararlar alındığı iddiasında bulunuldu.

Tabii burada “Filistin tarafı” denirken kastedilen Ramallah’taki Mahmud Abbas yönetimiydi. Çünkü sahada işgale karşı fiili mücadelenin içinde yer alan direniş hareketlerinin tümü Akabe toplantısının işgal rejiminin güvenliğini sağlama amaçlı olduğunu ve bu toplantıya katılmanın da ihanet olduğunu açıklamalarında dile getirmişlerdi. Siyonist işgal ve zulüm devam ettiği sürece herhangi bir adil barış sağlanmasının mümkün olmadığı ve asla olamayacağı da artık tecrübelerle sabittir.

İşgalcilerin 22 Şubat tarihinde Nablus’ta gerçekleştirdikleri ve 11 kişinin öldürüldüğü, 100’den fazla Filistinlinin yaralandığı korkunç katliama karşı, pazar günü yani dostların, katil siyonistleri güvene kavuşturmak amacıyla Ürdün’ün Akabe şehrinde buluştuğu günün öğle saatlerinde Nablus’un Huvvare kasabasında bir intikam eylemi gerçekleştirilmesi ve iki işgalcinin öldürülmesini bahane eden yahudi yerleşimciler akşam saatlerinde Huvvare’yi basarak her tarafı ateşe verdi, ormandan inip köyü basan canavarlar gibi insanlara saldırdılar. Yüzden fazla arabayı, onlarca evi ve iş yerini yaktılar. Deprem sonrasında Türkiye’ye gelip arama kurtarma çalışmalarına katılan Samih El-Aktaş’ı karnından vurarak şehit etti, yüzlerce kişiyi yaraladılar.

Yerleşimciler tabii bu korkunç vahşeti ancak işgalci askerlerin gözetimi ve koruması altında gerçekleştirebildiler. Zaten Netanyahu hükümeti daha önce, “sivil” olarak nitelendirilen yerleşimcilerin hepsini silahlandıracağı ve Filistinlilere karşı onları daha etkin bir şekilde devreye sokacağı tehdidinde bulunmuştu. İşte bunun kapsamlı bir denemesini geçtiğimiz pazar gecesi Huvvare’de gerçekleştirdi.

İşgalci katillerin omuzlarında silahlarıyla dolaştığı, siyonist zulmün hüküm sürdüğü ortamda “adil barış” nasıl sağlanırmış onu da Akabe’de birlikte masaya oturduğu dostlarına uygulamalı olarak göstermiş oldu.

YENİ AKİT