“Şurası kesin: 150 yaşında bir savunma ideolojisi olan İslamcılık, hem dünyada hem de Türkiye’de tasfiye edilmek isteniyor.” Uzun bir tahlilden sonra da yazısını şu cümleyle bitiriyor: “Mevcut iktidar mevcutken ‘yeni İslamcılık’ın doğma ve büyüme şansı var mıdır? Türkiye İslamcılığının kaderini bu soruya ‘evet’ cevabı verebilmek belirleyecektir.” 
Bu çok yerinde ve hayati bir sorudur ve üzerinde fazlasıyla kafa yormayı hak eden bir sorudur. 
Kılıçarslan ‘yeni’ olarak vasıfladığı İslamcılığın varoluşunu siyasi iktidara bağlamışken; 
Siyasetin ve siyasetçilerin bu işin neresinde durduğuna dair, 

Katkı olsun diye Hüseyin Besli’nin bir gazeteye verdiği mülakatı hatırlayabiliriz. 
Besli söz konusu mülakatta, Tayyip Erdoğan’dan bahisle: “... hâlâ aynı dili kullanıyor. Neden biliyor musunuz? Dışarıda bir merkez icat etti bir nevi. Başlangıçta Türkiye içindeki merkeze; oligarşik, derin devlete karşı duruyordu. Şimdi ise dışarıda, BM nezdinde saldıracağı bir merkez yarattı. ‘Dünya 5’ten büyüktür’ derken... BM’ye ‘bu haksızlık’ derken... Gazze derken, ‘One minute’ derken... Dünyadaki merkeze karşı yine ötekileştirilenlerin, kenarda olanların, mazlumların dilini kullanıyor...” 

Doğrusu AK Parti, iktidara geliş mücadelesinde ve on yılı aşkın iktidarında Türkiye İslamcılarının geçmişte ürettiği entelektüel birikimi kullandı ve bir anlamda da tüketti. Kılıçarslan’ın sorusu bu bağlamda anlamlıydı. 
Ancak Besli’nin işaret ettiği dışarıda oluşturulan merkez ve bu merkeze karşı sürdürülecek mücadele için siyasete yeni yığınak ve teçhizat gerekmektedir. 

Bu ihtiyaç ayan beyan kendini göstermektedir. 

‘Hayat boşluk kaldırmaz’ prensibi gereği siyaset istemese bile entelektüel camia tabiatı gereği bu yeni duruma ilişkin üretimini artırarak sürdürecektir. 
Kaldı ki siyasette ister istemez yeni yol ve ‘yeni dünya’ için gerekli tedariki sağlamak amacıyla etrafına bakacak ve arayış içinde olacaktır. 
Sadece bu ‘arayış’ bile başlı başına bir motivasyon sağlayacaktır İslamcıların daha kapsayıcı, daha evrensel, daha insani değerler üretebilmeleri için. 
Naçizane kanaatim o dur ki; dünya bir sıkışıklık içersindedir ve dolandığı düğümü çözmek için yeni bir söze ihtiyacı vardır. 
Sıkışıklığa sebep olan çevreler, günümüzün hakim anlayışları (Hıristiyan ve Yahudi) olduğuna göre, sebep olandan çözüm çıkmayacağı varsayımla... Yeni söz söyleme ihtimali ve imkanı İslami camianındır. 
Bugünün İslam âlemine baktığımızda böyle bir kapasite ve donanım Türkiye İslamcılarında gözükmekte ve bir sorumluluk olarak onları tarih önünde sıkıştırmaktadır. 

Biraz derinlemesine baktığımızda Türkiyeli İslamcıların bunun farkında olduğunu ve bu farkındalık içinde bir şeyler yapmak adına çaba gösterdiklerini söylemek mümkündür. 

yazının devamı için tıklayınız