Hoş geldiniz…

Sefalar getirdiniz.

Gözlerimiz yollarda sizi bekliyorduk uzunca bir süredir. Hatta  elimizde mendil...

Yok yok zılgıtlar, olmazsa halaylar sizin için olacaktı.

Unutmaya çalıştıklarımla beraber, unutamadıklarım da geldi aklıma sizleri izlerken…

Unutamadıklarım çünkü dökülen kanlar, ağlayan analar.

Türkiye’nin kanayan yarası üzerine çok laflar ettim bende birçok gazeteci gibi.

Kanayan yaranın küllenmesine katkı sağlamak yeniden savaşların olmasını engellemek adına yapılan ve yapılacak her hamleyi desteklemek istedim.

Lakin süreç eşyanın tabiatına aykırı gelecek ama ilk hamlesi ile tartışılmaya başlandı.

Dünden beri halkın arasında biraz nabız tutuyorum.

Uzaktan yakından dostlarımın ve değişik dünya görüşüne sahip arkadaşlarımın fikirlerini sormak istedim.

Herkes endişeli…

Telefonum susmuyor gece yarılarına kadar… Sebep?

Kürt açılımı diğer bir deyişle demokratikleşme sürecinde neler oluyor sorusuyla iki günde o kadar çok karşılaştım ki artık vermiş olduğum cevapların da ne kadar yer kapladığını varın siz düşünün.

Tek suçlu benmişim gibi herkes ateş püskürüyor.

Rahatlayıncaya kadar yüksek sesle düşünmeye devam ediyor.

Süreç değerlendirmesine Cafesiyaset.com yazarı Halit Tunç’un ‘Devlet PKK’nın tuzağına düştü’ başlıklı yazısını okumalarını önererek başlamak istiyorum.

Bir nefeste okunan ve coğrafyanın kıymetini bilen bir Kürt’ün ağzından çıkan önemli sözleri öncelikli olarak DTP’nin iyi çözümlemesi gerekiyor.

Ak Parti sürece başladığı andan itibaren kontrolü elinden bulunduran bir eda içerisinde girmiş olsa bile Habur’da yaşananlar olayların kontrolünün DTP’ye hatta PKK’ya geçişinin endişesini oluşturdu bende.

Coğrafyanın iki yüzünden bahsetmek istiyorum. Ekranlarında ve gazetelerin sayfalarında boy boy resimleri yayınlanan ve adına kimileri terörist, kimilerinin gerilla dediği o karşılama töreni aslında ‘Türk ve Kürt’ dediğimiz iki millet arasında oluşan derin yaraların başlangıcı oldu dünden beri.

Seyrettiğim manzara beni gazetecilik refleksiyle yazmaya yönlendirse bile sokaktaki vatandaş olaya çok tepkili.

Türkiye’de muhalefetin kara deme politikasında ısrarı yüzünden Ak Parti süreçte DTP ile başbaşa kaldı.Muhalefetin alternatif üretmemesi CHP ve MHP’nin ayıbı olarak da hafızalara kazındı.

Muhalefet olmayı sadece karşı görüş olmaktan öteye götüremeyenler bu ayıbı süreci baltalamak için her şekilde kullandı.Hatta bunu bir başarı hikayesi diye de ileride anlatacak birilerini bulurlar.

CHP’ye rağmen çok aşama kaydedilmiş olan ve ülkenin enerjisini alan bir konuda atılan en büyük hamlede şimdilik etkin güç DTP oldu.

Savcılara medya aracılığıyla talimat yağdıran bir Ahmet Türk hafızalarda kaldı. Birde yürek yakan karşılama töreni…

Habur’da kahraman gibi karşılananlar kimdi biliyor muyuz?

Pişman değilim diyerek meydan okuyan ifadeler peki?

Birinin adı gerilla olsun, ötekine Mehmetçik diyelim…

Açılım dilimize ‘sürçü lisan’ ettirse de bekle gör diyerek teselli olalım.

Bugün Habur’da ‘kahraman’ olarak karşılananlar kaç milyon insanın hayıflanmasına neden oldu?

Başlayan süreç yarınlarımıza ‘ayrılık tohumları’ eker mi bilemem ama şimdiden ülkemizde pişman değilim diyen yeni kahramanlar oldu.

DTP sürecin her aşamasında yönetici rolünü üstlenmiş edasıyla ortalarda boy gösteriyor.

Açılımın bu noktasında hele hele gelenlerin 'kahraman ilan edilmesiyle' ciddi yara aldı. Teröristi 'İn' Mehmetçik'i 'out' yaptırmak o kadar kolay mı sanıyorsunuz?

Baştan beri gerekli gördüğüm bu sürecin yaralı bir evreye girmesi en çok beni üzdü.

Nitekim birileri ‘kahraman’ gibi karşılanırken bazıları ‘şehidim’ diye isyan ediyordu.

Elindeki silahı kampında bırakıp gelen bu insanların ise ne kadar samimi olduğunu zaman gösterecek?

Tüm bu gelişmeler ise DTP’ye kalırsa yakın gelecekte bu ülkeye ‘Türk açılımı’ da gerekecek.

Bu karşılama töreni ülkenin siyasi geleceğini ise nasıl etkileyecek bir sonraki yazımda ele alacağım.

Ayhan Kıskaç
ayhan.kiskac@hotmail.com