Açılımın kilitlenmesi için her türlü gerilimi yapanların şimdi etekleri tutuştu nedense...

Kürt Halkı on yıllar süren gerilimden hakiki manada bıkmış durumda.

Kapatılmasın diye feryat ettiğimiz DTP kapısına kilidi kendi elleri ile vurduğunda Türkiye’de ‘mazlum’ rolünün kendine getireceği bir takım avantajları da kullanacaktı.

Peki ne oldu?

Avantajlar karşı silah olarak cephede büyük gedikler açtı.

DTP kapatıldı. Çöpe bir parti daha atılmış oldu… Yenisini kurmak ne kadar zor(!) değil mi? Hedefe ulaşmak isteyenler sanırım yeni bir partinin daha kapatılması için kanıt toplama faslına başladı bile.

Mesele partilerin kapatılması ya da ayakta kalması değil elbette.

Önemli olan demokrasinin tam anlamı ile hayata geçmesi.

Aslında açılım bir süreçti. Açılım Kürtlerin 'demokrasi tarihinin miladı' olacaktı… Ama öyle bir darbe indirildi ki neredeyse ‘kıyamet’ için 'milat' oluyordu hepimiz için.

Başbakan Erdoğan siyasi tüm riskleri alarak bir kez daha…. Gereken her şey yapılacak diyor.

Gereken…

Siyasi riskini mi konuşalım yoksa toplumun getirilmek istendiği noktayı mı?

Aslında Erdoğan’ın yerinde olan geçmiş dönem hükümetlerinin tek gerekeni olurdu bu durumda.

Açılım kalsın yeni yol haritasına bakalım.

Ama Erdoğan çok büyük bir riskle ‘gereken her şey yapılacak’ demeye devam ediyor.

Türkiye’de kaç siyasetçi bu riskin altına girebilir peki?

Bu sorunun cevabını benim kadar herkes çok net biliyor.

Ya hep ya hiç denilen bir noktadan memlekete bakanlar bu ülkenin liderlik tarihine yeni bir başlangıç getirdi.

Böylesi büyük riski alıyor olması aslında Erdoğan’ın rakiplerini sevindirmekten öte bir anlamda daha da ‘agresif’ hale getirdi.

Sürece katkı sağlamayanlar süreci baltalama çalışmalarından da geri kalmadı.

Habur’da başlayan baltalama, Ankara’da siyasi gerginlik olarak CHP-MHP kanadından yola koyulduğu günlerin ardından Diyarbakır’da Osman Baydemir’in ağzından küfür olarak sürmedi mi?.

DTP kapatılırken gerilen sinirler kelepçelerle küfüre dönüşmüştü hatırlayın.

Yazının başında da değindiğim gibi yıllarını silahların gölgesinde geçiren ‘Kürtler’ fillerin tepişmesinden bir kez daha nasibini aldı.

Filler tepişirken çimenler ezilmek istemiyor bu kez. Bunu onların adına yola çıktıklarını iddia edenlerde görmeye başladı.

DTP’den sonra BDP ile güçleniriz hayallerini kuranlar bence ‘agresif siyaseti’ bırakma kararı aldılar. Aksini onlarda düşünmek istemiyor.

Demokrasinin asıl sahipleri tarafından reddedilmeyi istemeyenler şimdi daha yumuşak bir tutum içerisinde görünmek istiyor.

Osman Baydemir’in son küfründen sonra birlikte çalışma zamanı mesajı ise umarım samimi bir demeçtir.

‘Agresif tutum’ gerçek anlamda yenilgiye uğruyorsa, yüzüne maske takmadan bende varım diyorsa buna alkış tutup, destek vermek gerekmez mi?

Diyarbakır’dan yükselen bu ses samimiyse, çözümünde(!) en önemli parçalarından birisi haline gelir.

Lakin kameralar önünde ettiği küfürü de hatırlatmak gerekiyor. Onu alnından silmek için bu tarihi de bir yere not almak gerekli.

Erdoğan’ın siyasi aklı bir kez daha rakiplerinin önüne geçmek için önemli bir risk aldı.

Sonuç ne olur?

Ya rakipleri tarafından aşağı indirilemeyen bir liderin ‘Kasımpaşalı’ imajının tamamen yok olması.

Ya da Türkiye tarihinin kangreni ‘Kürt Meselesini’ çözmüş siyasi hafızaları tamamen yok eden yeni dünya lideri.

Ayhan Kıskaç
ayhan.kiskac@hotmail.com